συνωμοσιολογία δεν είναι του γούστου μου. Ούτε πιστεύω ότι οι πολιτικοί μας (τουλάχιστον αυτοί που ζουν ανάμεσά μας) δέχονται επισκέψεις αγγελικών δυνάμεων, καθ’ ύπνους ή εν εγρηγόρσει, προκειμένου να τους υπαγορεύσουν τις δηλώσεις που θα κάνουν ή τις αποφάσεις που θα λάβουν την πάσα ημέρα. Αυτό, πιστεύω, ισχύει και για την κυρία Γεννηματά: δεν νομίζω, δηλαδή, ότι πριν από μία εβδομάδα, πρωί Σαββάτου, 1 Ιουνίου 2019, παραμονή των επαναληπτικών αυτοδιοικητικών εκλογών, άκουσε, την ώρα που έπαιρνε το πρωινό της, κάποιες ουράνιες φωνές να την καλούν να συναντήσει «εδώ και τώρα» τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και να του αναγγείλει την επιθυμία της (!) να δεχθεί εκείνος να τοποθετηθεί, κατά τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, στην τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Για να μην τα λέω εγώ αυτά, ας ακούσουμε από τον ίδιο τον κ. Βενιζέλο τι του εξέθεσε, εν είδει τελεσιγράφου, στη σαββατιάτικη συνάντησή τους, η κυρία Πρόεδρος. «Η κυρία Φώφη Γεννηματά», γράφει ο κ. Βενιζέλος, «ζήτησε να συναντηθούμε σήμερα. Στη συνάντησή μας μου είπε πως θεωρεί ότι έχουμε διαφορές ως προς τη γραμμή του ΚΙΝΑΛ, ότι είχε υποθέσει πως επιθυμώ να διαδραματίζω έναν ευρύτερο ρόλο και ότι σε κάθε περίπτωση έχει δεσμευθεί να τοποθετήσει στη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ άλλο πρόσωπο. Μου είπε επίσης ότι δεν θα ήθελε να φανεί ότι δεν στηρίζω εκλογικά το ΚΙΝΑΛ και ως εκ τούτου η τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας θα μπορούσε να καλυφθεί από εμένα».
Αυτή η κλιμακωτή ανάπτυξη των θεμάτων όπως τα έθεσε η κυρία Πρόεδρος στον κ. Βενιζέλο αποτελεί τον πυρήνα ενός ενδιαφέροντος πολιτικού αφηγήματος, με περιεχόμενο κανονιστικού διατάγματος, αν όχι τελεσιγράφου. Ή για να το θέσoυμε διαφορετικά: η όλη σκηνή θυμίζει έναν νευρικό επιλοχία που δίδει μια σειρά από εντολές σε έναν νεοσύλλεκτο…
Ως πρόσωπο, ως άτομο, η κυρία Γεννηματά είναι συμπαθής, καθώς μάλιστα έχει βιώσει, όπως άλλωστε και πολλοί από εμάς, οικογενειακές και προσωπικές περιπέτειες. Ωστόσο, πιστεύω, η εμπλοκή της στην πολιτική ζωή του τόπου δεν οφείλεται σε κάποιο ιδιαίτερο χάρισμά της, σε κάποια ιδιαίτερη προσωπική επίδοση και δεξιότητα, όπως αυτό, λόγου χάρη, ισχύει για τον κ. Βενιζέλο. Δεν χρειάζεται να επιμείνουμε περισσότερο σε αυτό το ζήτημα. Αλλωστε όλοι μας κάπως γνωρίζουμε τα πολιτικά πρόσωπα και τα πολιτικά δρώμενα του καιρού μας. Συμπαθής, λοιπόν, η κυρία Γεννηματά, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν κέρδισε τη θέση της στο κόμμα και στη γενικότερη πολιτική ζωή του τόπου με το σπαθί της· απλώς την κληρονόμησε. Σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συνέβη με τον κ. Βενιζέλο…
Κάποια στιγμή, λοιπόν, κάποια μέρα, η συνεχώς ταλαντευόμενη ελληνική Πολιτεία, η διαρκώς χειμαζόμενη ελληνική Δημοκρατία, πρέπει να υπηρετηθεί από τους πλέον άξιους, τους πλέον ευφυείς, τους πλέον δημιουργικούς. Ας δοξάσουμε τον Κύριο: η Ελλάδα είναι χώρα με πάρα πολλούς νέους ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες, οι οποίοι θα μπορούσαν και θα έπρεπε να καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις και αξιώματα αναλόγως με την αξία τους, τις σπουδές τους, το ήθος τους, τις δεξιότητές τους. Ομως κάτι πρέπει να τους λείπει για να παραμένουν στο περιθώριο αυτοί οι άξιοι. Ή, για να το πούμε διαφορετικά: Αυτοί οι νέοι δεν διακρίνονται από αναίδεια, αμοραλισμό, κυνισμό, δεν διαθέτουν στρεπτόδικη συμπεριφορά και ικανότητα να εξαπατούν. Δεν διαθέτουν τα «μέσα», είναι απ’ έξω! Αντίθετα, αυτοί που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, προφανώς με την ψήφο των Ελλήνων, διαμόρφωσαν ένα αποτρόπαιο μοντέλο εξουσίας: ασύστολα ψεύδη, υποκρισία, καθεστωτική αντίληψη, αναίδεια. Και τώρα τελευταία προεκλογικές «παροχές». Το χειρότερο: ελάχιστοι έχουν εργασθεί στον βίο τους. Ελάχιστοι διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική σκέψη ή ευαισθησία. Εκλογές έρχονται, ας τα έχουμε αυτά υπόψη.
Προφανώς ουδείς απαγορεύει στον οποιονδήποτε να πολιτευθεί. Ομως εμείς οι ψηφοφόροι πρέπει να έχουμε ως κριτήριο όχι μόνο το πολιτικό ήθος των υποψηφίων αλλά να λαμβάνουμε υπόψη τις πολιτικές τους δεξιότητες, τα προσωπικά τους επιτεύγματα. Τις σπουδές τους και, προφανώς, την ποιότητα των σπουδών τους. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα πολιτικού που διαθέτει αυξημένα ακαδημαϊκά και πολιτικά προσόντα. Τα πολιτικά προσόντα της κυρίας Γεννηματά ας τα κρίνουν άλλοι. Εμείς θα επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα: Ακουσε ή δεν άκουσε η κυρία Πρόεδρος το πρωινό εκείνου του Σαββάτου κάποιες φωνές μυστικές να την προτρέπουν να συναντήσει τον κ. Βενιζέλο και να του αναγγείλει όσα του ανήγγειλε; Αν όντως άκουσε φωνές «απ’ αρχαγγέλου στόμα», τότε ας μείνουμε σιωπηλοί μπροστά στο θαύμα.
Ομως, καθώς στις μέρες μας φαίνεται ότι οι ουρανοί έχουν σιωπήσει για καλά (αλίμονο!) και οι αρχάγγελοι παραμένουν βουβοί, ειδικά όσον αφορά την πολιτική, τότε τίθεται το ερώτημα: Από ποιο στόμα έλαβε αυτές τις οδηγίες πρωινιάτικα Σαββάτου η κυρία Πρόεδρος και τις ανακοίνωσε στον εμβρόντητο κ. Βενιζέλο; Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά: οι φωνές που άκουσε η κυρία Πρόεδρος λίαν πρωί, διαγενομένου του Σαββάτου, ήσαν ενδόμυχες, ab imo pectore, ή εξωτερικές; Αλλούθε;
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
