Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, πέραν της ήττας του κυβερνώντος κόμματος, κατέδειξαν κι άλλα εξίσου σημαντικά και ενδιαφέροντα. Οι εκλογείς τιμώρησαν, για παράδειγμα, κόμματα και δυνάμεις που όλα τα προηγούμενα χρόνια διακρίθηκαν για την ασυνέπεια, την ταλάντευση ή απλώς την εχθροπάθειά τους.
Ετσι ετέθη εκτός εκλογής το νεοπαγές Ποτάμι του κ. Σταύρου Θεοδωράκη επειδή ακριβώς λοξοκοιτούσε πότε από εδώ και πότε από εκεί. Επειδή δεν κατάφερε να σταθεροποιηθεί είτε ως φίλιο προς τη φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία κόμμα, είτε ως συγγενές του ΣΥΡΙΖΑ, είτε, τέλος, ως συμμετέχον σχήμα στην προσπάθεια αναγέννησης της Κεντροαριστεράς. Κατά καιρούς έπαιξε με καθεμία από τις παραπάνω εκδοχές χωρίς να επιλέξει καμία. Και έτσι φαίνεται να ξέμεινε από υποστηρικτές και ψηφοφόρους.
Αντιστοίχως η Ενωση Κεντρώων του κ. Λεβέντη έπαιξε με όλους και εχάθη, αφού προηγουμένως έχασε τους βουλευτές της. Οι ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου επίσης επέλεξαν να συμμαχούν και να στηρίζουν τον αριστερό ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, αλλά μαζί να σπέρνουν και να στέλνουν εθνικιστικά μηνύματα και σήματα.
Στήριζαν υποτίθεται την κυβέρνηση, αλλά το βλέμμα τους ήταν στραμμένο στη δεξιά και δη στην εθνικιστική πατρογονική εστία του ηγέτη της. Εχάθησαν και αυτοί, όπως και ο ηγέτης τους στα βάθη της κάλπης. Για να μη μιλήσουμε για τον ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το άγος του δευτέρου μνημονίου.
Οπως δεν ξεπέρασαν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου το κόστος της συμμετοχής τους στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα.
Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα της μάχης των ευρωεκλογών ήταν η παταγώδης αποτυχία της Χρυσής Αυγής του κ. Μιχαλολιάκου, η οποία έπεσε κάτω του 5%, την ώρα που η ηγεσία της προσδοκούσε διψήφιο ποσοστό. Είχαν φανεί εδώ και καιρό οι αδυναμίες του ναζιστικού σχήματος και η απουσία κινητοποίησης των ακραίων μελών της.
Ορισμένοι απέδωσαν την υποχώρησή της στα αποκαλυπτήρια του σκοτεινού προσώπου της μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Αλλοι στα οικονομικά σκάνδαλα που αποκάλυψαν οι διωχθέντες ευρωβουλευτές της. Και άλλοι στο γεγονός ότι απεσύρθησαν οι χρηματοδότες και υποστηρικτές της.
Οπως και να έχει, η Χρυσή Αυγή απέτυχε στις ευρωεκλογές και κατά τα φαινόμενα θα αποτύχει και στις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Γενικώς βαίνει φθίνουσα, καθώς οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι αναζητήσεις περισσεύουν. Κατά μία εκδοχή δεν θα καταφέρει να καλύψει το εκλογικό όριο του 3% προκειμένου να εκλέξει βουλευτές. Και αυτό γιατί οι ψήφοι της διεσπάρησαν δώθε-κείθε.
Αλλά και η Ελληνική Λύση του λαϊκιστή τηλεπωλητή βιβλίων και αμφιβόλου ποιότητος φαρμάκων Κυριάκου Βελόπουλου, που προικοδοτήθηκε από απογοητευμένους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, θα κλονιστεί στην προσπάθειά της να εισέλθει στο Κοινοβούλιο.
Αντιθέτως, πιο στέρεη φαντάζει η προσπάθεια του νάρκισσου Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος αντλεί ψήφους από τη μεγαλύτερη αριστερή δεξαμενή των δυσαρεστημένων του ΣΥΡΙΖΑ και φιλοδοξεί να οικοδομήσει ένα υποκατάστατό του σχήμα.
Οπως και να έχει, οι πολλές εκδοχές του λαϊκισμού που ανεδείχθησαν στα χρόνια της κρίσης πνέουν τα λοίσθια. Η κάλπη της 7ης Ιουλίου θα «καθαρίσει» για τα καλά το πολιτικό τοπίο. Τα αποτελέσματα θα είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα της 26ης Μαΐου.
