15ο Athens Pride : Σήμερα «Ο δρόμος έχει τη δική μας ιστορία»

Σήμερα είναι μέρα γιορτής. Είναι μια ημέρα χορού και μουσικής που θα πλημμυρίσει τους δρόμους και τα στενά του κέντρου της Αθήνας, μαζί με τους ανθρώπους που για ακόμη μία χρονιά θα ζητήσουν το αυτονόητο. Ισότητα για όλους.

Σήμερα όσοι βρεθούν στο κέντρο της πόλης θα χορέψουν, θα τραγουδήσουν, θα παρελάσουν, θα πιαστούν χέρι με χέρι με το σύνθημα: «Ο δρόμος έχει τη δική μας ιστορία». Η αφίσα της διοργάνωσης για το 2019 αναδεικνύει εμβληματικές στιγμές της διαδρομής του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, νίκες και αλλά και απώλειες. Φέτος, είναι η 50ή επέτειος από την εξέγερση των ΛΟΑΤΚΙ+ θαμώνων του μπαρ «Στόνγουολ» της Νέας Υόρκης, η οποία «φύτεψε» τη διαμόρφωση του μεγάλου απελευθερωτικού κινήματος, του Gay Liberation Front. Έναν χρόνο μετά, στις 28 Ιουνίου του 1970, διοργανώθηκε η πρώτη Christopher Street Liberation Day March, η οποία έγινε το πρότυπο για τα Pride παγκοσμίως.

Γιατί να κατέβει κάποιος στο Pride; Τόσο συχνή ερώτηση με μια τόσο απλή πρώτη απάντηση. Γιατί δεν είναι δυνατόν εν έτει 2019 οι συμπολίτες μας να ζητούν το αυτονόητο. Να μπορούν να ερωτευτούν, να αγαπήσουν, να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια με όποιον θέλουν και να έχουν ίση μεταχείριση με το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας.

Γιατί το Pride είναι μια μορφή διεκδίκησης που απαντά στην αδικία, τις διακρίσεις και τον φόβο με χορό και τραγούδι, κομφετί και χρυσόσκονη, παρέλαση με χρωματιστή σημαία. Γιατί ποιος είναι ο τρόπος, ο πιο ταιριαστός, για να διαμαρτυρηθείς σε μία τέτοια φοβερή αδικία; Γιατί ποια άραγε θα ήταν ήταν ευθύτερη απάντηση στον φόβο και τον ρατσισμό από μία χρωματιστή πορεία στους δρόμους της πόλης;

Γιατί μόνο τελευταίες ώρες έχει περάσει από τα timeline μας στο Facebook το post μιας κυρίας που δηλώνει με καμάρι ότι έκανε παρατήρηση σε ιδιοκτήτη beach bar επειδή ένα ζευγάρι ανδρών έδωσαν ένα φιλί μπροστά της. Σύμφωνα με την ίδια ο ιδιοκτήτης της είπε ότι έχει δίκιο. Γιατί αυτή η κυρία είναι μόνο μία κυρία και ένας ιδιοκτήτης που την επικρότησε και δυστυχώς εκεί έξω υπάρχουν περισσότεροι. Γιατί κάποιες φορές, όταν είσαι έξω θες απλά ένα φιλί στο στόμα από τον αγαπημένο σου. Ίσως και άλλο ένα.

Ναι, το Pride είναι η γιορτή της διαφορετικότητας. Είναι σημείο συνάντησης με αγαπημένους. Είναι η στιγμή στον χωροχρόνο μας που είμαστε όλοι κάπου καλεσμένοι, κανείς δεν θα βρεθεί μόνος. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το Pride είναι διαδήλωση. Είναι διαμαρτυρία. Στη σκιά της φετινής διοργάνωσης της Αθήνας βρίσκεται η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε δρόμο της πόλης. Ένας νέος άνθρωπος που δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018, σχεδόν σε live μετάδοση από κάμερες ασφαλείας. Το Pride φέτος έχει χαραγμένο στη σημαία με το ουράνιο τόξο το αίτημα όλων μας για δικαιοσύνη. Δεν είναι μόνο θέμα της LGBTQI κοινότητας. Είναι δικό μας. Για τη δική μας ιστορία.