Παρά τη συντριπτική τους ήττα, στο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι δεν εγκαταλείπουν τα παιχνίδια με τους θεσμούς και τις μεθοδεύσεις στις οποίες επιδόθηκαν στα τέσσερα χρόνια της εξουσίας τους. Με τη χώρα σε προεκλογική περίοδο, με μια κυβέρνηση σε αποδρομή, επιμένουν να ορίσουν αυτοί τη νέα ηγεσία της Δικαιοσύνης. Χωρίς καμιά συναίσθηση δημοκρατικής ευθύνης, χωρίς στοιχειώδη συναίνεση, με την γνωστή αλαζονεία που τους διακρίνει επιδιώκουν για μια φορά ακόμα να εργαλειοποιήσουν τη Δικαοσύνη, να προκαλέσουν ένα ακόμα τραύμα στην αξιοπιστία της.
Ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές, αναγνωρίζοντας την προφανή πλέον δυσαρμονία, μεταξύ κυβερνητικής πλειοψηφίας και εκλογικού σώματος. Αναγνωρίζει δηλαδή εμμέσως ότι δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση να προχωρήσει σε αποφάσεις που θα δεσμεύουν τη χώρα, καθώς επί της ουσίας θα είναι οιονεί υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Το έχουν επισημάνει άλλωστε όλοι οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι και νομικοί ότι είναι αντιδεοντολογικό να ορίσει τώρα αυτή η κυβέρνηση την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Άλλωστε η θητεία των ανώτατων δικαστών λήγει την 30η Ιουνίου στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου και δεν υπάρχει κανένα λειτουργικό και ουσιαστικό πρόβλημα αν καθυστερήσει η εκλογή τους λίγες μέρες μετά. Αυτή η κυβέρνηση επίσης και τον Ιούνιο του 2015 άφησε να περάσουν 4 μήνες για να ορίσει τη νέα ηγεσία του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, προκειμένου η εκλεκτή τους κυρία Θάνου να είναι μόνη υποψήφια για υπηρεσιακή πρωθυπουργός. Αλλά και φέτος πέρασαν 4 μήνες για να επιλέξει τη νέα πρόεδρο του ΣτΕ.
Η εμμονή λοιπόν να επιλέξει τώρα άρον-άρον εμπλέκει τη Δικαιοσύνη σε πολιτικά παιχνίδια και φανερώνει, ενδεχομένως, την αγωνία για το μέλλον. Αρκετά έπαιξαν, αρκετά τραυμάτισαν τη Δικαιοσύνη προκειμένου να στοχοποιήσουν και να πλήξουν πολιτικούς -και όχι μόνο-αντιπάλους τους.
Είναι υποχρέωση επίσης του Προέδρου της Δημοκρατίας,ως εγγυητή της δημοκρατικής ομαλότητας να τους το υπενθυμίσει και να μη συνεργήσει σε μια ακόμα πράξη απαξίωσης της Δικαιοσύνης. Είναι καιρός η χώρα να επιστρέψει σε μια κανονικότητα που θα διασφαλίζει τη λειτουργία και την ανεξαρτησία των θεσμών. Τα παιγνίδια και οι θεσμικές ακροβασίες πρέπει να τελειώνουν επιτέλους…
