Στη δημοκρατία είναι καθιερωμένες οι περιοδικές εκλογές είτε για ανανέωση είτε για επιβεβαίωση των κυβερνώντων μιας ολόκληρης χώρας ή μιας τοπικής αυτοδιοικητικής περιοχής. Έτσι ο ελληνικός Λαός καλείται στις 26 τρέχοντος μηνός να ψηφίσει για πολλά μαζί σώματα.
Αν δει κανείς τους υποψηφίους των πολλών συνδυασμών, θα νομίζει ότι οι μισοί Έλληνες θέλουν να διοικήσουν τους άλλους μισούς. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα από τότε που στην αρχαία Ελλάδα εφευρέθηκε – ανακαλύφθηκε ο θεσμός της δημοκρατίας. Όλα καλά και ωραία μέχρις εδώ, αλλά ταυτόχρονα προβάλει και το ερώτημα, αν αυτοί που ζητούν την ψήφο του Λαού, είναι κατάλληλοι να τον διοικήσουν, να καθορίσουν τις τύχες του ;
Το κράτος στην ελληνική γλώσσα ονομάζεται και «πολιτεία», ώστε οι άνθρωποι που την αποτελούν λέγονται «πολίτες» . Αυτό σημαίνει ότι στο θεσμό της δημοκρατίας, που «κυριαρχεί» η ισότητα πως ο κάθε πολίτης δικαιούται να αναμειχθεί με τα δημόσια κοινά. Όμως εδώ προκύπτει το ερώτημα, αν ο καθένας μας είναι ικανός προς τούτο;
Στους διαλόγους του Πλάτωνα στην «Πολιτεία», αναφέρονται τα ακόλουθα :
Σωκράτης:……. «ότι δηλαδή ούτε οι απαίδευτοι και όσοι δεν έχουν γνωρίσει την αλήθεια θα μπορούσαν ποτέ να κυβερνήσουν ικανοποιητικά μια πόλη, ούτε αυτοί που αφήνονται να ασχολούνται ως το τέλος της ζωής τους με την παιδεία, οι πρώτοι, γιατί δεν έχουν ένα συγκεκριμένο στόχο στη ζωή τους, τον οποίο κυνηγώντας πρέπει να κάνουν όλα ανεξαιρέτως όσα τυχόν πράττουν και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή, και οι δεύτεροι, επειδή με τη θέλησή τους δεν θα αναμειχθούν στην πρακτική ζωή, γιατί νομίζουν ότι έχουν εγκατασταθεί στα νησιά των μακαρίων, ενώ είναι ακόμα ζωντανοί »
Εδώ έχουμε να κάνουμε με αναπάντητα ερωτήματα, που πάντα, προ των εκάστοτε εκλογών, τίθενται σ’ όλους τους ψηφοφόρους, όταν φτάνουν στην κάλπη, για να ρίξουν το ψηφοδέλτιό τους.
Σαφή απάντηση επ’ αυτού δεν μπορεί να δώσει κανείς, αλλά τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής τα βλέπουμε στην πορεία του χρόνου, στη χώρα που ζούμε.
Δεν είναι πρέπον, νομίζω, προκειμένου να γίνουν συγκρίσεις, να κάνουμε εμείς κριτική για την πολιτική ικανότητα άλλων ανθρώπων, σε άλλες χώρες. Εμείς δυνάμεθα και καλούμαστε να απαντήσουμε επ’ αυτής της ερώτησης μόνο για τη δική μας χώρα, για τους δικούς μας πολιτικούς, που μας κυβερνούν.
Οι απαντήσεις προκύπτουν αφ’ εαυτών. Ήτοι :
• Η νεώτερη Ελλάδα χρεοκόπησε στο παρελθόν τέσσερις φορές, αλλά μυαλό δε βάλαμε. Σήμερα βρισκόμαστε πάλι μπροστά στη μεγάλη χρεοκοπία , αφού το δημόσιο χρέος της χώρας έφτασε τα 334,5 δις Ευρώ, έστω κι αν προ λίγων ετών κουρεύτηκαν από τους δανειστές μας 110 δις Ευρώ.
• Η Ελλάδα έχει απλά μια μεταπρατική οικονομία. Ο ένας πουλάει στον άλλον. Δεν κατορθώσαμε ακόμα να χτίσουμε μια βιομηχανική οικονομία.
• Το εμπορικό ισοζύγιο είναι πάντοτε αρνητικό για τη χώρα μας.
• Έχουμε πλέον του ενός εκατομμυρίου ανέργους.
• Ο θεσμός της υγείας, έχει τα κακά του χάλια.
• Η παιδεία κι η εκπαίδευσή μας είναι για κλάματα.
• Δεν διακρινόμαστε στα γράμματα, τις επιστήμες και την τεχνολογία,
• Μας κυβερνούν διαρκώς αμφιβόλου ήθους και ικανότητας, πολιτικοί, που εμείς τους εκλέγουμε. Έστω κι αν αυτοί, είναι «σαρξ εκ της σαρκός» μας.
Την τραγική αυτή κατάσταση της χώρας και του Λαού, την περιέγραψε πολλές φορές ο κλασσικός, ελληνικός κινηματογράφος, με την αποθέωση του «Μαυρογιαλούρου» στην ταινία του Αλ. Σακελλάριου , «Υπάρχει και φιλότιμο».
Δυστυχώς όμως, εμείς ακάθεκτοι ακολουθούμε πάντα το δικό μας δρόμο, ώστε απλά μπορούμε να πούμε ότι, ως Λαός, είμαστε «απαίδευτοι».
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
