Ένα παλιό αγαπημένο, λαϊκό τραγούδι έχει τους εξής στίχους:
Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη
σ’ έχω σταμπάρει στο παλιό μου το δεφτέρι
Λευτέρη, Λευτέρη, Λευτέρη
μην κοροϊδεύεις, κι έχω γίνει πια ξεφτέρι
Βάλε μυαλό, για κάνε μου τη χάρη
Βάλε μυαλό, χρυσό μου παλικάρι
Σταμάτα πια, μην κάνεις το λιοντάρι
Σταμάτα πια, σε πήραμε χαμπάρι
Στην αμμουδιά μου κλέψανε τη βάρκα
και δεν θα βγω να πάμε απόψε τσάρκα…»
Μου το θύμισε η «περιπέτεια» του υφυπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Λευτέρη Κρέτσου, στα… ορμητικά νερά του Σαρωνικού όπου βολόδερνε με μια βάρκα πριν από μερικές ημέρες.
Όχι ακριβώς βάρκα, λίγο μεγαλύτερη και ακριβότερη, αλλά τέλος πάντων, όταν σε πλανεύει η ντόλτσε βίτα οφείλεις να κάνεις πέτρα την καρδιά, να κρύβεις τα αριστερά σου συναισθήματα και να δέχεσαι κι αυτήν την… ταλαιπωρία.
Ένα διήμερο στα νησιά του Σαρωνικού, την ίδια ώρα που τα στελέχη των μεγάλων κινηματογραφικών εταιρειών έπαιρναν το πλοίο της γραμμής, όπως αποκάλυψαν τα «ΝΕΑ» της Δευτέρας.
Καθόλου ευγενικό για έναν κύριο σαν τον Λευτέρη Κρέτσο για τον οποίο λένε τα… καλύτερα λόγια και στη Γενική Γραμματεία Τύπου και στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής. Εχθρό δεν έχει κανέναν και είναι απορίας άξιον πώς αυτός ο ευγενής άνθρωπος μαθαίνουμε ότι τις τελευταίες ώρες έχει… παρεκτραπεί.
Εχει χάσει την ψυχραιμία του και βρίζει. Όμως, ακόμη περισσότερο βρίζουν οι ακόλουθοί του, προφανώς για να δείξουν ότι πρέπει το αφεντικό να το υπηρετούν με σθένος απέναντι στις επιθέσεις των εχθρών.
Μωραίνει κύριος θα λέγαμε. Είναι δείγμα ανθρώπων που «πνίγονται» σε μια κουταλιά νερό όταν πρόκειται να κάνουν κάτι σοβαρό για τη χώρα, αλλά που έχουν περισσό θράσος όταν πρόκειται να επιτεθούν σε όσους δεν είναι υποτακτικοί τους.
Ο Λευτέρης Κρέτσος και ορισμένοι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο γέροι κι από τους «Νέστορες» του κόμματος. Γέροι σε ιδέες, σε τακτικές, σε συμπεριφορές. Και κάνουν κακό στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως στην Αριστερά.
Περαστικοί από τον πολιτικό βίο της χώρας, χωρίς κοινωνικές αναφορές, με μοναδικά παράσημα κάποιες «εκθέσεις» του πεταμού με τις οποίες αναδεικνύουν την επιστημοσύνη τους. Εκθέσεις που μόνο στο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές.
Υπάρχει κάτι πολύ σοφό για όσους πολιτικούς είναι προκλητικοί: «Εμείς θα είμαστε πάντα δημοσιογράφοι, εσείς κάποια στιγμή δεν θα είστε τίποτε».
Και τότε θα λογαριαστούμε.
