Κάννες, αποστολή
Παλιός γνώριμος του φεστιβάλ των Καννών και ένας από τους πιο αγαπημένους σε όλον τον κόσμο ευρωπαίους σκηνοθέτες των τελευταίων 35 χρόνων, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, το τρομερό παιδί από την Ισπανία, φιλοξενείται για μια ακόμη φορά στην γαλλική Ριβιέρα, όπου το βράδυ της Παρασκευής παρουσίασε την τελευταία ταινία του, «Dolor y Gloria». Ο τίτλος μεταφράζεται ως «Πόνος και δόξα» και πράγματι, αυτό ακριβώς είναι η ταινία: ο πόνος – σωματικός, συναισθηματικός, καλλιτεχνικός, με μια λέξη ολοκληρωτικός- ενός γνήσιου αρτίστα, αφοσιωμένου ολόψυχα στην ζωή και στην Τέχνη του.
Ο Αντόνιο Μπαντέρας υποδύεται τον Σαλβαδόρ Μάλο, τον εν λόγω ήρωα, έναν διάσημο Ισπανό σκηνοθέτη, που σαφώς είναι εμπνευσμένος από τον ίδιο τον Αλμοδόβαρ (αν και αυτό ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ ίσως να μην το παραδεχτεί ποτέ ξεκάθαρα). Ενας άνθρωπος με ταλαιπωρημένο σώμα («έμαθα το σώμα μου μέσα από τον πόνο» λέει ο ίδιος) αλλά και ένας καλλιτέχνης σε δημιουργικό αδιέξοδο ενώ έχει πια μεγαλώσει. Κατά μία έννοια, το «Πόνος και δόξα» είναι το «8 1/2» του Πέδρο Αλμοδόβαρ, με την διαφορά ότι αυτός το γύρισε πολύ μεγαλύτερος από όσο ήταν ο Φεντερίκο Φελίνι όταν γύρισε την δική του ταινία το 1963.
Σαφέστατα το «Πόνος και δόξα» είναι μια από τις πιο προσωπικές του σκηνοθέτη της ο οποίος με φλας μπακ θυμάται τα παιδικά του χρόνια (την μητέρα του υποδύεται η πολύ καλή Πενέλοπε Κρους), τα αυτοκόλητα των ηθοποιών που μάζευε με πάθος, τον πρώτο έρωτα με έναν άντρα που έφυγε, τους πειραματισμούς του με τα ναρκωτικά, τους τσακωμούς του με τους συνεργάτες του με κάποιους από τους οποίους ψυχράνθηκε για πολλά πολλά χρόνια.
Στο σήμερα, βρίσκεται στην φάση της δημιουργικής και υπαρξιακής αναζήτησης, αγωνιά περιμένοντας να ακούσει τις διαγνώσεις των γιατρών, επιθυμεί να του έρθει και πάλι η έμπνευση για να γράψει καθώς το γράψιμο ήταν πάντα η θεραπεία του. Κι εμείς χαιρόμαστε να τον βλέπουμε να παλεύει γιατί ξέρουμε ότι μέσα από αυτήν την πάλη θα ανθίσει κάτι που αξίζει.
