Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, εγκλωβισμένες στην ανελέητη πολιτική σύγκρουση ενόψει των ευρωεκλογών, υποβαθμίζουν όταν δεν αγνοούν, την εξελισσόμενη επιθετική στρατηγική της Τουρκίας στην περιοχή. Με συνεχή βήματα ο Ερντογάν αμφισβητεί το στάτους κβο που έχει διαμορφωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, αναζητώντας την κατάλληλη ευκαιρία για να προωθήσει αυτά που θεωρεί συμφέροντα του.
Προχώρησε την ιστορία των ερευνών στην Κύπρο,αγνοώντας τις ,μάλλον υποτονικές, διεθνείς αντιδράσεις. Προχώρησε στην επισημοποίηση των διεκδικήσεων του ,καλώντας τους διπλωμάτες όλων των γειτονικών χωρών. Συνεχίζει τις θηριώδεις στρατιωτικές ασκήσεις και βέβαια δεν χάνει ευκαιρία για παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο.
Αν συνυπολογίσουμε και την ένταση που υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή,με τις επιθέσεις σε πλοία,την ανοικτή σύγκρουση ΗΠΑ-Ιράν, η κατάσταση έχει αρχίσει να γίνεται εκρηκτική. Οι προφανείς δηλώσεις καταδίκης από την ελληνική πλευρά είναι προφανές ότι δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.Και βέβαια δεν αρκεί η τυπική συμπόρευση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης,απέναντι στις εκάστοτε προκλήσεις της Άγκυρας.
Το πολωμένο εσωτερικό μέτωπο δεν επιτρέπει δυστυχώς τη διαμόρφωση μιας κοινά χαραγμένης εθνικής γραμμής. Που δεν θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συγκυριακών προβλημάτων, αλλά θα διαμορφώνει μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική.
Πιεσμένος από τα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα, την απώλεια της Κωνσταντινούπολης,ο Ερντογάν,μοιάζει να αναζητεί μια εξωτερική διέξοδο για να συσπειρώσει και πάλι το εκλογικό του ακροατήριο.Είναι απρόβλεπτος για αυτό και επικίνδυνος να προκαλέσει μια κρίση ,που εύκολα μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Άλλωστε στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει συγκεντρωμένο αρκετό εύφλεκτο υλικό, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πυροδοτηθεί.
Εξίσου ασταθής και απρόβλεπτος από την άλλη μεριά, ο ηγέτης της υπερδύναμης μπορεί να προκαλέσει, μια κρίση στην περιοχή για να αποδείξει το δυναμισμό του… Με την Ευρώπη σχεδόν παράλυτη κι αδύναμη να πάρει γενναίες αποφάσεις, τουλάχιστον για την ώρα, το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο προβληματικό.
Δυστυχώς η αναγκαία εθνική συνεννόηση, χάνεται μέσα στον κουρνιαχτό της εκλογικής μάχης. Ο πρωθυπουργός που θα έπρεπε να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων είναι απασχολημένος στον αγώνα για τη διατήρηση, πάση θυσία, της εξουσίας.
Αποτέλεσμα η Ελλάδα πορεύεται ξυλάρμενη, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, αντί να αναζητά συμμαχίες και να αποτρέπει σχεδιασμούς και προκλήσεις. Αν και ο καιρός δεν επιτρέπει εφησυχασμούς, αναλωνόμαστε σε διχαστικές εσωτερικές συγκρούσεις,αντί να αναζητούμε πεδία συνεννόησης τουλάχιστον για τα εθνικά θέματα που μας ταλανίζουν εδώ και δεκαετίες…
