Στην πολιτική δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη.
Στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά.
Οι άνθρωποι πρέπει να κρίνονται για αυτό που είναι ή πράττουν οι ίδιοι. Όχι για τους γονείς ή τους παππούδες τους.
Ο Τσίπρας δεν φέρει ευθύνη για το τι έκανε το σόι του στη Χούντα όπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φέρει ευθύνη για την πολιτική διαδρομή του πατέρα του.
Με αυτή την έννοια κάκιστα έκαναν και οι δύο όταν άρχισαν να βρίζουν ο ένας το σόι του άλλου.
Και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης.
Γιατί με αυτόν τον τρόπο έριξαν το επίπεδο της πολιτικής στο χαμηλότερο επίπεδο και ήταν σαν μην μπορούν να έχουν επιχειρήματα και πολιτικές που να πείθουν και έτσι καταλήγουν να μαλώνουν για τους πατεράδες τους.
Όμως, όσο ισχύει ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη στην πολιτική, άλλο τόσο ισχύει ότι το πολιτικό ψέμα πρέπει πάντα να έχει κόστος.
Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς και δεν οφείλει να απολογηθεί ούτε για τον πατέρα του, ούτε για τον θείο του.
Όπως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προφανώς και δεν θα κριθεί με βάση το «Μητσοτάκη κάθαρμα» που ακουγόταν στα Ιουλιανά του 1965. Ούτε καν είχε γεννηθεί τότε.
Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας θα κριθεί για το ότι θεώρησε ότι «για να βγει από πάνω» θα χρησιμοποιούσε αυτός την ιστορία της οικογένειάς του για διεκδικήσει επιπλέον εύσημα αριστεροσύνης.
Γιατί κάνοντάς το αυτό έδωσε το δικαίωμα να κριθεί η αλήθεια των δεδομένων του. Όπως και όσων έγραψαν διάφορα «φίλιαΜΜΕ» που επίσης προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο και να παρουσιάσουν τον Τσίπρα ως απόγονο «αντιστασιακής γενιάς».
Κοινώς έδωσε ο ίδιος το δικαίωμα σε ΜΜΕ, όπως τα Νέα ή το in.gr, να ψάξουν αυτή την ιστορία και να ασχοληθούν με την οικογένειά του.
Και να αποδείξουν ότι ο πρωθυπουργός δεν είπε ακριβώς τα πράγματα όπως έχουν.
Γιατί φαίνεται πώς ειδικά για τον θείο του υπάρχουν σκιές για τη στάση που κράτησε στη διάρκεια της δικτατορίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς και δεν έχει ευθύνη για όλα αυτά.
Έχει ευθύνη για το ότι θέλησε να εκμεταλλευτεί την παρελθοντολογία, πιστεύοντας ότι θα έχει κόστος ο αντίπαλός του.
Μόνο που την πάτησε.
Γιατί πιστεύοντας ότι προσπαθεί να «σκάψει τον λάκκο» των άλλων, τελικά αυτός έχει το κόστος.
Σε αυτόν γυρνάνε μπούμερανγκ τα όσα είπε.
Και την πατάει όπως την πάτησε με το κότερο.
Κανείς δεν θα του είχε πει τίποτα, εάν το είχε δώσει ο ίδιο στη δημοσιότητα τότε.
Μόνο που δεν το έκανε γιατί ήθελε να συντηρήσει την εικόνα ότι «δεν είναι ελίτ». Και μετά οι… σκαφάτες φωτογραφίες και η εικόνα γκρεμίζεται.
Παρότι είμαστε σε εποχή «μειωμένων προσδοκιών», οι ψηφοφόροι δεν ανέχονται ούτε το δούλεμα ούτε το ψέμα.
