Ένα από τα χειρότερα στίγματα του Κοινοβουλευτισμού, είναι το γεμάτο περιφρόνηση, προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, απότομο άδειασμα της κεντρικής αίθουσας συνεδριάσεων της Βουλής, μετά από αγορεύσεις των κορυφαίων αντιπάλων. Του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ανοήτως χαρακτηρίζονται «μονομάχοι»…
Έτσι, οι αρχηγοί των υπόλοιπων κομμάτων καλούνται, με τη σειρά τους, (ανάλογα με τη δύναμή τους σε έδρες) και μετά τη γεμάτη παθολογική υπεροψία αποχώρησή της κοινοβουλευτικής δύναμης των «μονομάχων», να αγορεύουν μπροστά σε ψυχρά άδεια έδρανα, στο 90% του εμβαδού της αίθουσας συνεδριάσεων. Αυτό το οικτρό θέαμα αποτελεί ένδειξη κατάφωρης παραβίασης της αρχής ισοτιμίας (primus inter pares), μεταξύ των αγορητών αντίπαλων παρατάξεων.
Μόνον ο υποδειγματικά δημοκρατικός βετεράνος της Αριστεράς, Μανώλης Γλέζος, πριν από την αποχώρηση από τον κοινοβουλευτικό στίβο, είχε καυτηριάσει τη συστηματική απουσία εκατοντάδων βουλευτών, σε αμέτρητες συνεδριάσεις του σώματος της Εθνικής Αντιπροσωπείας, στηλιτεύοντας όλους τους αδικαιολογήτως «κοπανατζήδες» και «σκασιάρχες» επίορκους στα καθήκοντά τους βουλευτές. Και μετά τον Γλέζο… «άκρα του τάφου σιωπή, στον κάμπο βασιλεύει»…
Το ν’ αποχωρούν από τη συνεδρίαση κάποιες δεκάδες εθνοπατέρων διακριτικά, άλλοι σε επιτροπές, άλλοι σε αποστολές, άλλοι προς …νερού τους και άλλοι εντελώς ανάγωγα στο μπαρ-καπνιστήριο, είναι κατανοητό, ή κατά περίπτωσιν απαράδεκτο. Αλλά να μη κάθεται στα έδρανα ούτε ένας κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος από όλα τα κόμματα, έτσι «για τα μαύρα μάτια» που λένε, αυτό δεν είναι απλώς ακατανόητο αλλά ασυγχώρητη αγένεια και απαξία προς τον ίδιο τον εντολέα των καθηκόντων του βουλευτικού Σώματος, δηλαλδή, το λαό.
Το πιο πρόσφατο κρούσμα αυτού του θλιβερού φαινομένου ήταν στην προχτεσινή Ολομέλεια της Βουλής, όπου η πρόταση μομφής για τον Παύλο Πολάκη εξελίχθηκε σε ταραχώδη πρόταση δυσπιστίας.
Θα ήταν σκόπιμο, αυτό το οικτρό θέαμα του επιλεκτικού αδειάσματος της αίθουσας συνεδριάσεων, να μεταδίδεται μαγνητοσκοπημένο στο λυκειακό μάθημα της Πολιτικής Αγωγής (αν διδάσκεται κατά το Γαβρόγλειο πρόγραμμα).
Το ίδιο σκόπιμο θα ήταν να διδάσκεται με την προβολή του video και στο πανεπιστημιακό μάθημα του Συνταγματικού Δικαίου. Όχι βέβαια ως πρότυπο δημοκρατικής συμπεριφοράς, αλλά ως παράδειγμα για αποφυγή…
