Δεν έχω σκοπό να υποκαταστήσω τους δημοσκόπους στη δουλειά τους, ιδιαίτερα όταν αυτοί δουλεύουν σε ένα ρευστό, αντίξοο και αχαρτογράφητο περιβάλλον. Ούτε επιθυμώ να παραστήσω τον μάντη και να προβλέψω ποσοστά ποντάροντας σε στοιχηματικές εταιρείες. Δεν θα αναφερθώ σε δημοσκοπικές επιδόσεις των στελεχών που υποστηρίζει το Κίνημα σε περιφέρειες και δήμους που έχουν έντονο το πολιτικό στίγμα όπως η Αττική, Αθήνα, ο Πειραιάς. Επιδόσεις πολλαπλάσιες από τις δημοσκοπικές προβλέψεις για το Κίνημα Αλλαγής. Που και αυτές αποτελούν μια κάποια ένδειξη.
Θα μιλήσω γι’ αυτά που ζω και αντιλαμβάνομαι διά γυμνού οφθαλμού γνωρίζοντας καλά τον χώρο, τους ανθρώπους του, τη λαϊκή του βάση. Θα μιλήσω για μια παράταξη που ξαναβρίσκει τον εαυτό της. Για τη δυναμική μιας νέας συσπείρωσης που δεν εκφράζεται μόνο στα συνέδρια, τις εκδηλώσεις, τις συγκεντρώσεις. Εκφράζεται κυρίως στη διάθεση να κινητοποιηθεί για τις εκλογές, να στρατευθεί στη μάχη. Κι αυτό δεν είναι κάτι αόριστο. Εχει ονοματεπώνυμο σε κάθε περιοχή.
Θα μιλήσω για την προϊούσα αποκατάσταση, αργή μεν αλλά σταθερή μιας ιστορικής παραχάραξης, που ήθελε το ΠαΣοΚ τον αποδιοπομπαίο τράγο της κρίσης. Ενας ολόκληρος κόσμος που στάθηκε απέναντι λόγω του αντιμνημονιακού αγώνα και σήμερα αρχίζει να αναγνωρίζει την ιστορική αδικία.
Θα μιλήσω για το μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής βάσης της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης που πίστεψε στις κούφιες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις φρούδες ελπίδες που γέννησε και σήμερα νιώθει ορφανό. Ευεπίφορο είτε να επιστρέψει είτε να πάει στην αποχή γιατί το χέρι του δεν μπορεί να το οδηγήσει στη Δεξιά. Είναι το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του «απέχω» από τις δημοσκοπήσεις και του «δεν γνωρίζω» και «είμαι αναποφάσιστος». Ο αστάθμητος και μη μετρήσιμος παράγοντας των εκλογών. Είναι η αφανής και σιωπηλή ψήφος που μάλιστα οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη και σήμερα στρέφει οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη του σ’ αυτόν. Μια εν δυνάμει ψήφος επιστροφής στον χώρο που πραγματικά ανήκει.
Θα μιλήσω γι’ αυτούς που σιωπηλά αρνούνται την τεχνητή πόλωση, τα διχαστικά μηνύματα, την εικόνα των δύο «μονομάχων», τις προσωπικές αντιπαραθέσεις. Αυτοί που μπορούν να διακρίνουν στον δικό μας χώρο την πραγματική αγωνία για εθνική συνεννόηση, για αδιέξοδα, για πραγματικά νέα και προοδευτική διακυβέρνηση.
Θα μιλήσω ακόμα για το αποτέλεσμα των ισπανικών εκλογών, τη νέα αρχή που γίνεται μετά από πολύ χρόνο για την Ευρώπη. Την κατάρρευση των Podemos και τη θεαματική άνοδο του PSOE. Την ήττα του αριστερού λαϊκισμού και τη νίκη των Σοσιαλιστών. Μια νίκη που αναθερμαίνει το ευρωπαϊκό όραμα για μια προοδευτική και δημοκρατική Ενωση. Μια νίκη που επιχειρώντας να την οικειοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται καταγέλαστος. Γιατί δεν νίκησαν απλώς οι προοδευτικές δυνάμεις όπως ισχυρίστηκε ο Α. Τσίπρας. Ηττήθηκε πανηγυρικά η δική του «Αριστερά».
Και βέβαια θα μιλήσω για τη μεγάλη ποιοτική, αντιπροσωπευτική και αξιολογική διαφορά ανάμεσα στα ευρωψηφοδέλτια. Για τη δυναμική του ψηφοδελτίου του Κινήματος Αλλαγής, την πολυσυλλεκτική συσπείρωση στελεχών που πραγματοποιούν πανελλήνια προεκλογική καμπάνια. Την περιφερειακή και αντιπροσωπευτική συγκρότηση που διασφαλίζει τη μεγιστοποίηση των ποσοστών.
Είναι δυνατόν μια παράταξη που διαθέτει εκατοντάδες στελέχη σε όλη τη χώρα, τους θεσμούς και τους κοινωνικούς χώρους, σ’ αυτό το κενό εξουσίας απέναντι σε μια κυριολεκτικά καταρρέουσα κυβέρνηση και σε μια αναξιόπιστη Δεξιά, να καταγράψει μονοψήφιο ποσοστό; Γι’ αυτό επαναλαμβάνω ότι το διψήφιο ποσοστό είναι κατώφλι για το Κίνημα Αλλαγής. Και ότι οι εκλογές δεν αφορούν δύο αλλά τρεις πόλους, με σημαντική ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών. Φτάνει με πίστη, ενότητα και συσπείρωση να δώσουμε τη μάχη όπως παλιά και όχι όπως τις τελευταίες φορές.
Ευτυχώς ο Α. Τσίπρας μάς βοήθησε. Παρά τη λυσσαλέα μάχη να μας καθηλώσουν, επιστρέφουμε!
Ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης είναι πρώην υπουργός.
