Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα εκλογικό αποτέλεσμα, σε μια άλλη χώρα, χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, προκειμένου να δικαιολογηθούν ή να εξυπηρετηθούν εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες. Κάπως έτσι η εκλογική νίκη των ισπανών σοσιαλιστών και η καταβαράθρωση του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, μετατράπηκαν σε πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης και αναπόφευκτα αντιπαράθεσης ενόψει και των δικών μας εκλογικών αναμετρήσεων.
Με τη γνωστή ευελιξία – για να μην πούμε κολοτούμπα – που το διακρίνει ο Σύριζα και ο αρχηγός του έσπευσαν να πανηγυρίσουν την επιτυχία Σάντσεθ, περίπου ως επιβεβαίωση της δικής τους πολιτικής… Ξέχασαν τις αγκαλιές με τους Podemos, αγνόησαν την ήττα τους και ανακάλυψαν τη … συγγένεια με τους σοσιαλιστές για να δικαιολογήσουν την όψιμη επιλογή τους να συμπορευτούν με τα απομεινάρια του παλιού ΠΑΣΟΚ.
Αυτοί που μέχρι πριν λίγο συγκυβερνούσαν με την ακροδεξιά, ανακάλυψαν τώρα τη χρησιμότητα της «προοδευτικής συμμαχίας», μήπως και καταφέρουν να διασωθούν από μια δική τους εκλογική συντριβή. Δυστυχώς για τον κ.Τσίπρα η αντιδεξιά και η αντινεοφιλελεύθερη πολιτική κρίνεται στην πράξη και όχι στα μεγάλα λόγια και τις ανέξοδες υποσχέσεις. Ωραίες οι διακηρύξεις για προοδευτική αλλαγή στην Ευρώπη και για αναχαίτιση της ακροδεξιάς, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης, οι έλληνες είναι σε θέση να κρίνουν πόση σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Η αναζήτηση συμμάχων και κυβερνητικών εταίρων για να είναι πειστική δεν μπορεί να γίνεται εκ των υστέρων η ακόμα χειρότερα όταν έχει προηγηθεί η ακριβώς αντίθετη πολιτική επιλογή. Αν και σε κάθε περίπτωση οι εκλογές σε μια άλλη χώρα δεν προσφέρονται για εξαγωγή συμπερασμάτων στα καθ ημάς, αν ο κ.Τσίπρας ήθελε να αναζητήσει κάποιες αναλογίες, θα έπρεπε να αναρωτηθεί για την πτώση των ομογάλακτων ριζοσπαστών του Podemos, που όπως και ο Σύριζα αναδύθηκαν και εκτοξεύτηκαν από τις πλατείες των αγανακτισμένων.
Οι προοδευτικές συμμαχίες και οι ηγεμονίες στο χώρο της κεντροαριστεράς ή της σοσιαλδημοκρατίας δεν χτίζονται ευκαιριακά ή συγκυριακά λόγω εκλογών. Απαιτούν συνέπεια, διάλογο ουσίας, σεβασμό στις ιδέες και την ιστορία και όχι διχαστικές πρακτικές, διαρκείς προσπάθειες στοχοποίησης και πολιτικής περιθωριοποίησης, όπως αυτές που ακολουθεί μέχρι και σήμερα ο Σύριζα.
ΤΟ ΒΗΜΑ
