«Αδιανόητο ένας άνθρωπος του δικού μου υποβάθρου και της δικής μου διαδρομής, να έχω (κατα) δεχθεί να ενταχθώ ως μέλος σε εγκληματική οργάνωση, η οποία διευθύνεται από αλλοδαπό κατάδικο για ειδεχθή αδικήματα, για ένα εκ των οποίων είχα απόλυτη γνώση, ως πληρεξούσιος δικηγόρος πολιτικής αγωγής του Γ. Αντωνόπουλου».
Με τα λόγια αυτά ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος στο πολυσέλιδο υπόμνημα που παρέδωσε στον εφέτη- ειδικό ανακριτή Ευτύχη Νικόπουλο έδωσε το στίγμα της υπερασπιστικής του γραμμής αρνούμενος ότι έχει την παραμικρή σχέση με τις κατηγορίες της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση και της απόπειρας εκβίασης σε βάρος του ήδη καταδικασθέντος επιχειρηματία για την υπόθεση της Ενέργκα, Αριστείδη Φλώρου.
Την ίδια υπερασπιστική τροχιά της πλήρους άρνησης της κατηγορίας θα ακολουθήσει και ο δεύτερος δικηγόρος , Θεόδωρος Παναγόπουλος αποδίδοντας στη «σφαίρα της φαντασίας» την εμπλοκή τους σε εγκληματική οργάνωση.
Και οι δύο πολύπειροι δικηγόροι παρέδωσαν στον ανακριτή μέσω των δικηγόρων τους Θρασύβουλου Κονταξή, ο οποίος υπερασπίζεται τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, Χρίστου Μυλωνόπουλου και Νίκου Δαμασκόπουλου, οι οποίοι υπερασπίζονται τον Θεόδωρο Παναγόπουλο, υπομνήματα με τις υπερασπιστικές τους θέσεις αντικρούοντας τα στοιχεία της δικογραφίας που τους έφεραν στη θέση του κατηγορούμενου.
Παράλληλα, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος κατέθεσε τη Μεγάλη Δευτέρα, την αγωγή που είχε προαναγγείλει σε βάρος της υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Κατερίνας Παπακώστα για την παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας.
«Η κ. Παπακώστα, ως εκπρόσωπος δημόσιας αρχής προέβη ανεπιτρέπτως και παρανόμως, σε άμεση προσβολή του τεκμηρίου της αθωότητας μου (και άρα σε προσβολή της προσωπικότητας μου) Ειδικότερα εκφράστηκε ως μη έδει η βεβαιότητα της περί της ενοχής μου και μάλιστα, αμέσως μετά την σύλληψη μου και προ πάσης γγνώσης της περί σε βάρος μου κατηγορίας, πολλώ δε μάλλον προτού απολογηθώ», αναφέρει στην αγωγή του ο κ. Λυκουρέζος, ο οποίος διεκδικεί αποζημίωση για την ηθική βλάβη 10.000 ευρώ.
Συγκεκριμένα οι δύο κατηγορούμενοι δικηγόροι στα υπομνήματά τους υποστηρίζουν τα εξής :
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΥΟΥΡΕΖΟΣ
«Αναγορεύεται σε αξιόπιστο μάρτυρα ο Αριστείδης Φλώρος, ο οποίος έχει ήδη καταδικαστεί δύο φορές από τα δικαστήρια (μία για την Ενέργκα και μία για την απόπειρα του Γ. Αντωνόπουλου.
Δικηγόροι αναφέρονται στα λεγόμενα του Μ. Ζαφειρόοπουλου, ο οποίος δεν ζει για να επιβεβαίωσει τα όσα λένε.
Αν και όλοι φέρονται να γνωρίζουν εδώ και 5 χρόνια τις φερόμενες ως οικονομικές αξιώσεις μου, κανείς εξ αυτών δεν τις είχε καταγγείλει στις αρχές στο πλαίσιο οποιασήποτε διαδικασίας», αναφέρει μεταξύ άλλων ο κ. Λυκουρέζος.
Για το αδίκημα της ένταξης στην εγκληματική οργάνωση από το 2014, απαντά ότι η άρση απορρήτου των συνδιαλέξεων άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 2019 και από τα στοιχεία φαίνεται ότι η πρώτη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Αντωνόπουλου και Λεκοτσάι είναι στις 14 Ιανουαρίου του 2019. Συνεπώς πως εντάσσεται ο ίδιος στην οργάνωση από το 2014;
«Δεν νοείται, όπως αναφέρει, ένταξη σε εγκληματική οργάνωση, από τη στιγμή που δεν γνωρίζω κανένα από τα μέλη αυτής, ούτε επικοινωνούσα ή συνομιλούσα μαζί τους, σχεδιάζοντας κάτι το μεπτπό και παράνομο…»
Ο κ. Λυκουρέζος αρνείται και την πράξη της απόπειρας εκβίασης και επικαλείται:
Την απουσία τηλεφωνικής μου επικοινωνίας με τον Α. Φλώρο, όπως αυτή αποδεικνύεται από τις απομαγνωτοφωνημένες συνομιλίες που εμπερειέχονται στη δικογραφία
-Το ότι ουδέποτε τον επισκέφτηκε στη φυλακή, γεγονός που προκύπτει από τα επισκεπτήρια των φυλακών
«Ουσιαστικά καλούμαι να απολογηθώ για καταθέσεις ενός κατάδικου, η συμπεριφορά του οποίου έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία, είχε δε ως συνέπεια την δολοφονία ενός εκλεκτού συναδέλφου και την απόπειρα ανθρωποκτονίας ενός άλλου»,καταλήγει συμπερασματικά ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
«Ουδεμία γνωριμία, σχέση ή επαφή είχα ποτέ με τα αναφερόμενα ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης πλην των συναδέλφων Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Γεώργιου Αντωνόπουλου και του Λεκοσάϊ που επισκέφθηκα χάριν εξυπηρέτησης συναδέλφου μια φορά στις Φυλακές», αναφέρει κατά πληροφορίες χαρακτηριστικά στο δικό του υπόμνημα ο Θεόδωρος Παναγόπουλος, ο οποίος αποδίδει στη σφαίρα της φαντασίας την εμπλοκή του στην υπόθεση.
Επισημαίνει δε, πως την εκπροσώπηση του Αντωνόπουλου ανέλαβε τον Ιούνιο ου 2017. «Πώς είναι δυνατόν να είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης από το 2014; Ουδέν στοιχείο υπάρχει για οποιαδήποτε επαφή μου με τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση προ του 2017, διότι δεν είναι δυνατό να υπάρχει. Ως εκ τούτου οποιοσδήποτε ισχυρισμός για συμμετοχή μου σε εγκληματική οργάνωση βρίσκεται ολωσδιόλου στη σφαίρα της φαντασίας», συμπληρώνει ο Θ. Παναγόπουλος στην προσπάθειά του να αντικρούσει την κατηγορία που αντιμετωπίζει.
Επικαλούμενος τα στοιχεία της δικογραφίας υποστηρίζει ότι ουδεμία μνεία του ονόματός μου από την οικογένεια και τους συνεργάτες του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου επιβεβαιώνει κάτι περί απόεπιρας εκβίασης. «Ούτε η σύζυγός του, ούτε οι συνεργάτες του στο γραφείο, ούτε τα τέκνα του αναφέρουν ότι εγώ, φίλος της οικογένειας από δεκαετιών εκβίασα τον αείμνηστο Μιχάλη! Και ερωτάται: Είναι δυνατόν, αν τον είχα εκβιάσει, να μην είχε αναφέρει κάτι στη σύζυγό του και στους συνεργάτες του; Είναι προφανές, ότι αν είχα επιδοθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες η πρώτη φυσική αντίδραση του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου να ήταν να το εκμυστηρευθεί στη σύζυγό του και να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για τη συμπεριφορά μου».
Αναφερόμενος δε, ειδικά στην κατάθεση του επιχειρηματία Αριστείδη Φλώρου, ο οποίος φέρεται – κατά την κατηγορία – να είναι το θύμα της εκβίασης ο κ. Παναγόπουλος αναφέρει στο υπόμνημά του: «Ο Φλώρος είχε κατά το χρόνο εκείνο δικηγορικό επιτελείο πολυάνθρωπο, πολυτελές και απαρτιζόμενο από την «αφρόκρεμα» των ποινικολόγων της Αθήνας. Γιατί δεν έσπευσαν να καταγγείλουν την εκβίαση στις Αρχές; Γιατί δεν ζήτησαν αστυνομική προστασία; Γιατί δεν υπέβαλαν μήνυση κατά Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Θεόδωρου Παναγόπουλου»;
Τέλος, ο Θ. Παναγόπουλος επικαλούμενος τις δικονομικές διατάξεις περί της επιβολής της προσωρινής κράτησης αφού εξηγεί με βάση το νόμο γιατί δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του μέτρου στο πρόσωπό του αναφέρει τα εξής:
«Είμαι Δικηγόρος Αθηνών από το έτος 1982 με κρυστάλλινο δημόσιο και ιδιωτικό βίο. Έχω σταθερή κοινωνική επαγγελματική και οικογενειακή ζωή διάγοντας πάντοτε νομοταγώς και κατά τρόπο ηθικώς ανεπίληπτο. Η τυχόν διατήρηση της κράτησής μου ισοδυναμεί με ηθικό θάνατο πολύ χειρότερο αυτής καθ’ εαυτήν της στέρησης της ελευθερίας μου. Είναι επομένως προφανές, ότι τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής, ακόμη και μετά την απόδειξη της αθωότητάς μου, δεν θα είναι δυνατό να αρθούν ούτε να αμβλυνθούν».
