Μέχρι στιγμής 19 Δημοκρατικοί έχουν ανακοινώσει ότι θα είναι υποψήφιοι για το χρίσμα του κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ. Ο αριθμός αυτός είναι εξαιρετικά μεγάλος και καθιστά πιο δύσκολες τις προβλέψεις.

Οι δύο επικρατέστεροι σήμερα, ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς, από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών, και ο πρώην αντιπρόεδρος (του Μπαράκ Ομπάμα) Τζο Μπάιντεν, ο οποίος πρόσφατα βρέθηκε στο στόχαστρο λόγω της συνήθειάς του να είναι διαχυτικός με τις γυναίκες, είναι υπερβολικά μεγάλοι σε ηλικία για ένα κόμμα που προσπαθεί να έχει απήχηση στους νέους. Μερικοί υποψήφιοι διεκδικούν το χρίσμα απλώς για να κάνουν πιο γνωστό το όνομά τους. Ολοι οι υπόλοιποι είναι πιθανοί υποψήφιοι αντιπρόεδροι προς επιλογή από εκείνον που θα λάβει το χρίσμα του κόμματος.

Σύμφωνα με το Brookings Institution όμως ένα είναι σαφές: στις εκλογές του 2020 το Δημοκρατικό Κόμμα θα έχει μια γυναίκα υποψήφια είτε πρόεδρο είτε αντιπρόεδρο. Μια γυναίκα μπορεί να ξεχωρίσει από το πλήθος και να λάβει το χρίσμα – υπάρχουν αρκετές πιθανές υποψήφιες πρόεδροι – αλλά αν δεν συμβεί αυτό, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η υποψήφια αντιπρόεδρος θα είναι γυναίκα.

Οι γυναίκες ηγούνται της αντιπολίτευσης προς τον Τραμπ ήδη από τις εκλογές του 2016 – το 54% των γυναικών ψήφισε Χίλαρι Κλίντον ενώ το 53% των ανδρών ψήφισε Τραμπ. Την ημέρα της ορκωμοσίας του Τραμπ χιλιάδες γυναίκες διαδήλωσαν εναντίον του στην Ουάσιγκτον και σε άλλες πόλεις. Η κατάσταση χειροτερεύει όσο περνούν τα χρόνια. Τα ποσοστά αποδοχής και απόρριψης του Τραμπ ανάμεσα στους άνδρες είναι ίδια – 47% και τα δύο – ενώ ανάμεσα στις γυναίκες, μόνο το 32% τον εγκρίνει και το 63% τον απορρίπτει.

Η αντιπάθεια των
γυναικών προς τον Τραμπ

Από τις ομάδες που αντιπαθούν τον Τραμπ, οι γυναίκες είναι η πιο σημαντική επειδή αποτελούν μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Από τη δεκαετία του ’80 και μετά οι γυναίκες εμφανίζουν μικρότερη αποχή από τις κάλπες από όσο οι άνδρες. Από το 1980, όταν η προσέλευση στις κάλπες ήταν ισοδύναμη μεταξύ ανδρών και γυναικών, ως το 2000 η διαφορά έγινε 2%. Σταδιακά αυξήθηκε στο 3% και το 2016 στο 4%, το οποίο συνέβαλε στο ότι η Κλίντον κέρδισε με διαφορά τη λαϊκή ψήφο.

Η αντιπάθεια των γυναικών προς τον Τραμπ έγινε πιο εμφανής τον Νοέμβριο του 2018, στις εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου, στις οποίες ψήφισαν 4% περισσότερες γυναίκες από άνδρες. Το 59% των γυναικών ψήφισε Δημοκρατικούς υποψηφίους ενώ το 51% των ανδρών ψήφισε Ρεπουμπλικανούς. Επίσης, αριθμός-ρεκόρ γυναικών έθεσαν υποψηφιότητα για το Κογκρέσο και αριθμός-ρεκόρ εξελέγη. Ως αποτέλεσμα, με τη βοήθεια των γυναικών η Βουλή των Αντιπροσώπων άλλαξε χέρια και πρόεδρός της ανέλαβε η Νάνσι Πελόζι.

Ο στόχος του Δημοκρατικού υποψηφίου το 2020 θα είναι διπλός: να κρατήσει τις πολιτείες που κέρδισε η Κλίντον το 2016 και να κερδίσει μερικές περισσότερες ώστε να εξασφαλίσει 270 εκλέκτορες και να εκλεγεί στον Λευκό Οίκο. Ο πρώτος στόχος δεν θα είναι δύσκολος – δεν υπάρχει Πολιτεία που να ψήφισε το Δημοκρατικό Κόμμα το 2016 και που σήμερα να κλίνει προς το Ρεπουμπλικανικό. Γι’ αυτό καθοριστικό θα είναι να κερδίσει μερικές από τις ρεπουμπλικανικές Πολιτείες του 2016. Το 2018 κλειδί υπήρξαν οι γυναίκες των προαστίων και το ίδιο αναμένεται να συμβεί το 2020.

Τίποτε όμως δεν είναι εγγυημένο. Οι Δημοκρατικοί, για παράδειγμα, μπορεί να μετακινηθούν τόσο προς τα αριστερά που να στείλουν ψηφοφόρους στη φιλοεπιχειρηματική ασφάλεια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Σε κάθε περίπτωση πάντως, μια γυναίκα θα είναι υποψήφια με το Δημοκρατικό Κόμμα, είτε πρόεδρος είτε αντιπρόεδρος.