Όσο δίκαιες κι αν είναι οι ελληνικές διεκδικήσεις για τις γερμανικές επανορθώσεις και το κατοχικό δάνειο ,οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε με τη δέουσα προσοχή και με συναίσθηση των νομικών και πολιτικών επιπλοκών.Δεν προσφέρεται για προεκλογική εκμετάλλευση ούτε για καλλιέργεια ανεκπλήρωτων προσδοκιών.
Παρά την περίπου ομόθυμη στάση όλων των κομμάτων η κυβερνητική πρωτοβουλία να έρθει τώρα στη Βουλή, επειδή τέλειωσαν οι μνημονιακές εκκρεμότητες δεν πείθει.Γνωρίζουμε από το πρόσφατο παρελθόν πόσες αυταπάτες είχαν καλλιεργηθεί για λόγους κομματικής σκοπιμότητας. Οι μνήμες , οι θυσίες του ελληνικού λαού και οι βαθιές πηγές που άφησε η γερμανική κατοχή δεν δικαιώνονται, ούτε διεκδικούνται αποτελεσματικά με ψηφίσματα.Αν φυσικά θέλουμε να έχουμε συναίσθηση της πραγματικότητας.
Ένα διεθνές, νομικό, πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα, όπως είναι οι ελληνικές διεκδικήσεις ,όσο τεκμηριωμένες κι αν είναι ,απαιτεί συγκεκριμένη προετοιμασία,γνώση της διεθνούς πραγματικότητας και πολύ προσεκτικές πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις για να μπορέσει να τελεσφορήσει.Οι προηγούμενες κυβερνήσεις με προσεκτικό τρόπο προσπάθησαν να κρατήσουν το θέμα ανοικτό ,παρά τη δεδομένη γερμανική άρνηση.
Η σημερινή κυβέρνηση, επέλεξε στο τέλος της θητείας της , εν μέσω προεκλογικής περιόδου να αναθερμάνει,για ευνόητους λόγους το θέμα.Η υποστήριξη όλου σχεδόν του πολιτικού φάσματος είναι δεδομένη αλλά δεν αρκεί.Απαιτούνται λεπτοί διπλωματικοί και νομικοί χειρισμοί και βέβαια η αποσύνδεση των διεκδικήσεων από την επιχείρηση διάσωσης της χώρας από την Ευρώπη.
Ζήσαμε την αντιμνημονιακή και αντιγερμανική περίοδο,με βασικούς υποκινητές τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης, δεν χρειάζεται να μπούμε ξανά στην ίδια περιπέτεια που δεν οδηγεί άλλωστε πουθενά.Είναι ευθύνη της σημερινής και της αυριανής κυβέρνησης, χωρίς κραυγές και αυταπάτες, να διατηρήσουν το θέμα ζωντανό, με βάση το διεθνές δίκαιο ,με την ελπίδα ότι οι διεθνείς συσχετισμοί θα μεταβάλλουν την άκαμπτη , μέχρι σήμερα, γερμανική στάση.
