Η παγκόσμια συγκίνηση που ξεπήδησε μέσα από τις φλόγες της Παναγίας των Παρισίων είναι ένα ηχηρό μήνυμα για την οικουμενικότητα του πολιτισμού.Είναι παράλληλα μια σαφής ένδειξη ότι μέσα στον ταραγμένο κόσμο που ζούμε δεν χάθηκαν οι αξίες που μας ενώνουν .
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλο τον κόσμο -πλην της Ελλάδας δυστυχώς – τα μέσα ενημέρωσης ξενύχτησαν ,μεταδίδοντας την αγωνία των γάλλων για την εξέλιξη της καταστροφικής πυρκαγιάς.Το ενδιαφέρον και η αγωνία ήταν αναπόφευκτα καθώς η Παναγία των Παρισίων ήταν και είναι ένα από τα μνημεία της κοινής ευρωπαϊκής μας κληρονομίας.Είναι ένα λίκνο του πολιτισμού της Αναγέννησης αφού πέρα από τη δεδομένη θρησκευτική σημασία του ,υπήρξε και κέντρο συνάντησης και αναζήτησης των σοφών της εποχής.
Με οκτώ και πλέον αιώνες ιστορίας,μετά από πολλές περιπέτειες -και πολιτικές παρεμβάσεις την εποχή της γαλλικής επανάστασης – είχε συνδεθεί με τη ζωή και την ιστορία της πόλης που το φιλοξενούσε . Χάρις όμως και στο έργο του Βίκτωρος Ουγκώ είχε συνδεθεί με τις αναμνήσεις και τους μύθους πολλών γενεών σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Σε μια χώρα που η εκκοσμίκευση είναι καθεστώς,είχε γίνει σημείο αναφοράς για πιστούς αλλά και για άθρησκους.Γιατι ακριβώς συμβόλιζε τις κοινές μας κατακτήσεις,τον ορθολογισμό από τη μια και τη χριστιανική πίστη από την άλλη .Ήταν – και θα παραμείνει – σημείο παρηγοριάς, αλλά παράλληλα και ενατένισης της ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Ο παγκόσμιος συναγερμός που εκδηλώθηκε σε χρόνο ρεκόρ δημιουργεί μια αίσθηση αισιοδοξίας, ότι το ιστορικό αυτό μνημείο θα αναγεννηθεί και πάλι.Μπορεί να περάσει αρκετός καιρός, αλλά η κινητοποίηση που ήδη ξεκίνησε δίνει την ελπίδα ότι με τη βοήθεια της τεχνολογίας και των μέσων που υπάρχουν σήμερα,η Παναγία των Παρισίων θα αποκτήσει και πάλι την εικόνα και τη μορφή που είχε επί τόσους αιώνες.
Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι σε μια εποχή που κυριαρχούν η αδιαφορία και ο υλικός πολιτισμός, υπάρχουν αντισώματα που διατηρούν ζωντανές τις αξίες και τις μνήμες του κοινού μας πολιτισμού.
