«Πέτρα που κύλησε,
μη την εκρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό
και θα μετανοήσεις
Τη συμβουλή μου αυτή
μη την εξεχάσεις
γιατί ‘ναι το λιγότερο
τους φίλους σου να χάσεις».
Μάνος Χατζιδάκις
Μία από τις τέσσερις δυνάμεις που διέπουν το Σύμπαν είναι η βαρύτητα. Και είναι η πιο μυστηριώδης. Πολλοί θεωρητικοί έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν τη φύση της, αλλά εις μάτην. Το μόνο σίγουρο είναι τα αποτελέσματά της στη ζωή μας και στην ύπαρξή μας. Χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε ο πλανήτης μας, ο γαλαξίας μας και φυσικά ούτε ο κ. Τσίπρας. Χωρίς αυτήν θα ήμασταν φτερό στον άνεμο, καθώς δεν θα μπορούσαμε να πατάμε σταθερά στο έδαφος του πλανήτη μας. Από την άλλη, στην ύπαρξή της οφείλεται ο στίχος που τραγούδησε ένας Μάνος Χατζιδάκις.
Τελικά, όλα και όλοι πέφτουμε προς τα κάτω με στόχο να μείνουμε στο στέρεο έδαφος της Γης μας. Ολα. Και τα αεροπλάνα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα αεροπλάνα και τα πουλιά μπορούν να μεταφέρουν τουρίστες από τα πέρατα του κόσμου στη χειμαζόμενη χώρα μας, ενώ τα πουλιά μετακινούνται για να βρουν τροφή από τον Βορρά στον Νότο κ.ο.κ. Για να πετύχουν όμως αυτή τη θεάρεστη κίνησή τους, πρέπει να αντιμετωπίσουν τη βαρύτητα ξοδεύοντας ενέργεια. Διαφορετικά, και σαν την πέτρα που κυλάει από την κορυφή ενός λόφου, θα καταλήξουν εκεί που ξεκίνησαν για το ταξίδι τους.
Πότε όμως άρχισε η κατρακύλα που παρακολουθούμε έκθαμβοι σήμερα; Και τι συνέβη και δεν μπόρεσε να βρει το καύσιμο ώστε να αναστρέψει την κατάσταση;
1. Νομίζω ότι το προπατορικό αμάρτημα ήταν εκείνο το καλοκαίρι της προσπάθειας για έλεγχο των ΜΜΕ. Οπως κάθε κυβέρνηση που δεν σέβεται τις αρχές της βαρύτητας, θεώρησε καλό να σταματήσει την κατρακύλα αλλάζοντας τους κανόνες, ώστε να περάσουν στα χέρια «δικών» μας παιδιών τα ατίθασα μέσα. Σωστή η σκέψη, αλλά ο τρόπος ήταν λανθασμένος. Δεν έχουμε χώρο για να τα αναλύσουμε ένα προς ένα τα στάδια της αποτυχίας, αλλά θα σταθώ στον ρόλο της ΕΕ, και ιδιαίτερα της αμείλικτης Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού. Ηταν απόλυτα βέβαιο ότι ακόμα και αν δεν είχε σκοντάψει το σχέδιο στο ΣτΕ, θα σκάλωνε στην κυρία Μαργκρέτε Βεστάγκερ. Οπως συνέβη με τον «βασικό μέτοχο» του κ. Καραμανλή που αναγκάστηκε να στείλει τρεις ολόκληρους υπουργούς να συναντήσουν τον δύσμοιρο Αλεξ, που προσπαθούσε να εξηγήσει στους υπουργούς ότι το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει του ελληνικού. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
2. Η υπερφορολόγηση. Αν υπάρχει μια τάξη που επάνω της στηρίζονται η οικονομία και η ίδια η δημοκρατία είναι η μεσαία. Μην μπορώντας ή μη θέλοντας να ελέγξει τη φοροδιαφυγή, η κυβέρνηση της «μεταστροφής» από το άχαρο και καταστροφικό εξάμηνο της αυταπάτης την έστυψε. Δεν πήρε το μάθημά της από τον ΕΝΦΙΑ που την έφερε στην εξουσία. Και προσπάθησε να καλύψει την αποτυχία της αυτή με επιδόματα φτώχειας. Δηλαδή με ένα μοντέλο οικονομίας που εφαρμόζεται με μερική εκλογική επιτυχία στη Λατινική Αμερική. Ομως… όμως εδώ είναι Βαλκάνια.
3. Η καθυστέρηση ολοκλήρωσης του δικού της – αχρείαστου – μνημονίου είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθεί στο τέλος τής – έστω και ασθενικής – ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Αυτό, σε συνδυασμό με το χαλί που έκρυβε τα «κόκκινα» δάνεια, μας έφτασε σε μια κατάσταση που περιγράφεται με μια απλή αλλά τρομακτική αλήθεια. Η οικονομία της χώρας μας θα επιστρέψει στο επίπεδο του 2008 το 2027. Κατά τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.
4. Το κράτος. Οπως κάθε ελληνική κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, αλλά δεν σέβεται τους αμείλικτους κανόνες της πραγματικότητας, δεν θέλησε να μεταρρυθμίσει τον άρρωστο δημόσιο τομέα, οχυρωμένη πίσω από τη διαχρονική ανοησία «έχουμε την κυβέρνηση αλλά δεν έχουμε την εξουσία». Είναι η φράση με την οποία κρύβουν την ανικανότητα και την ανασφάλειά τους οι στρουθοκάμηλοι του δημόσιου βίου. Αναπόφευκτα τα 100 δισ. ευρώ ξένες επενδύσεις που υπολόγισε ο Νίκος Χριστοδουλάκης δεν υπάρχουν. Ολα είναι κολλημένα στον βάλτο της ιδεοληψίας, παρά τις ομολογουμένως υπεράνθρωπες προσπάθειες του Πιτσιόρλα.
5. Η πόλωση. Το «ή εμείς ή αυτοί» οδήγησε στον ανόητο χειρισμό του μεγάλου σκανδάλου της Novartis που έμεινε στα αζήτητα. Ολες οι χώρες έχουν μαζέψει του κόσμου τα λεφτά από τους χιλιάδες υπαιτίους. Αντ’ αυτού ασχολήθηκε με τη διαπόμπευση πολιτικών αντιπάλων με τα γνωστά αποτελέσματα. Το εθνικό θέμα της FYROM έγινε προσπάθεια να αξιοποιηθεί για εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς.
Ο συνεχής στιγματισμός της ΝΔ ως Ακροδεξιάς μοιάζει με ανέκδοτο. Και άφησε κακομοίρηδες οπαδούς να ψελλίζουν: «Μα ο Καμμένος δεν είναι ακροδεξιός». Φυσικά όλα αυτά είναι εργαλεία της παλιάς καλής αρχής «Πες-πες, κάτι θα μείνει».
6. Ασφάλεια. Με τους νόμους Παρασκευόπουλου και την ανοχή στη βία χαμηλής έντασης δημιούργησε ένα τέρας που ξέφυγε από τον έλεγχο. Μια ογκούμενη δεξαμενή συμπαθούντων αποτελεί το φυτώριο από το οποίο θα ξεπηδήσουν τα Καλάσνικοφ. Ημασταν παρόντες στην μπλε πολυκατοικία και παρακολουθήσαμε βήμα-βήμα τη σύμπλευση της χαμηλής βίας με το οργανωμένο έγκλημα. Σήμερα κανείς δεν αισθάνεται ασφαλής ούτε στον δρόμο ούτε στο σπίτι του.
7. Παιδεία. Εδώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Και παραδίδομαι στο έγκλημα κατά της Παιδείας που με συστηματικό τρόπο και με αποκορύφωμα τον εκτελεστή κατόρθωσε να αποκλείσει τη χώρα από το μέλλον. Ομως η αντίσταση προέκυψε από τους ίδιους τους φοιτητές που γεμίζουν τις αίθουσες διδασκαλίας και τελειώνουν στην ώρα τους τις σπουδές τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν τη σπουδή τους στην Κύπρο και αλλού. Στο καλό να πάνε, είπε κάποιος;
Θα σταματήσω εδώ. Δικαιοσύνη, Παιδεία, ΜΜΕ, ασφάλεια και εθνική ομοψυχία στο στόχαστρο. Δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει ως στόχο τη λειτουργία των θεσμών και την εξυγιαντική διαδικασία τους. Η μονοκρατορία με διάλυση των παραδοσιακών κομμάτων και η δημιουργία δορυφορικών κομματικών σχηματισμών ήταν ο στόχος.
Ωσπου ήρθαν οι γέφυρες. Θεατρικές και γεμάτες συμβολισμούς. Με κορωνίδα μία ακόμα απόπειρα μεταμφίεσης. Την πράσινη Αριστερά. Και τότε ζωντάνεψαν οι στίχοι του Σεφέρη:
«Θεατρίνοι, Μ.Α.»
«Στήνουμε θέατρα
και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά,
όμως η μοίρα μας πάντα νικά
και τα σαρώνει και μας σαρώνει
και τους θεατρίνους
και το θεατρώνη
υποβολέα και μουσικούς
στους πέντε ανέμους
τους βιαστικούς».
Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης είναι μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της διαΝΕΟσις, πρώην στέλεχος της ΕΕ και υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το ΚΙΝΑΛ.
