«Ερχόμαστε από 14 διαφορετικές χώρες. Μιλάμε διαφορετικές γλώσσες. Αλλά τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία μέσα στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Είμαστε ένα και έτοιμες να κάνουμε τη διαφορά μέσα από το άθλημα, επειδή το πιστεύουμε. Μια μπάλα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο».
Με αυτές τις φράσεις «συστήνονται» μέσα από τη σελίδα τους στο Facebook τα μέλη της πρώτης γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου που αποτελείται από μετανάστριες και πρόσφυγες.
Τις συναντήσαμε ένα συννεφιασμένο πρωινό στο γήπεδο όπου κάνουν τις προπονήσεις τους στην Αθήνα. Λόγω του καιρού ορισμένες από τις αθλήτριες παρέμειναν στις δομές φιλοξενίας και δεν προσήλθαν για προπόνηση, ωστόσο κάποιες άλλες πιο θαρραλέες παρά τη βροχή συμμετείχαν ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της προπονήτριάς τους και πειράζοντας η μία την άλλη, πάντα γελώντας και απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή.
Οι 20 αθλήτριες έχουν διαφορετικές αφετηρίες στη ζωή τους. Κάποιες έρχονται από χώρες της Αφρικής, άλλες από το Αφγανιστάν, άλλες από το Ιράν. Οι ηλικίες τους από 18 μέχρι 35 ετών.
Αλλες βρίσκονται στην Αθήνα μαζί με μέλη της οικογένειάς τους, άλλες είναι μόνες τους, άλλες μητέρες. Το πάθος τους για το ποδόσφαιρο είναι τόσο μεγάλο που μια μητέρα από την Αίγυπτο – αν και δεν είναι συνηθισμένο στην κουλτούρα τους – αφήνει τις ώρες των προπονήσεων τα πρωινά τρία παιδιά (10 μηνών, 4 ετών και 6 ετών) στον πατέρα τους για να τα προσέχει.
Κοινό χαρακτηριστικό τους η θέλησή τους να μάθουν ποδόσφαιρο, ένα άθλημα το οποίο για τις περισσότερες ήταν άγνωστο είτε γιατί στη χώρα τους απαγορευόταν να το παρακολουθήσουν, πόσω μάλλον να παίξουν, είτε γιατί δεν τους είχε απασχολήσει ως δραστηριότητα. Πλέον έχουν αποκτήσει μέσω του ποδοσφαίρου μια διέξοδο στην καθημερινότητά τους.
Η δική τους «επανάσταση»
Εχουν την ελευθερία να παίξουν. Κάνουν τη δική τους «επανάσταση», ενώ αρκετές στέλνουν το μήνυμα ότι εδώ στην Ελλάδα μπορούν ελεύθερα να παίξουν ποδόσφαιρο όπως οι άνδρες.
Οσο για τη συνέχεια, κάποιες βλέπουν την ενασχόληση με το άθλημα ως τρόπο για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, ενώ άλλες έχουν εκδηλώσει επιθυμία να γίνουν επαγγελματίες αθλήτριες ποδοσφαίρου.
Επιπλέον μέσα από την ομάδα (ξεκίνησε αρχές Μαρτίου η προσπάθεια στελέχωσης και διαρκώς έρχονται νέες αθλήτριες) έχουν αναπτύξει φιλίες με άλλες μετανάστριες συναθλήτριές τους και έχουν γίνει μια «οικογένεια».
Βοηθάει η μία την άλλη, όπως στο να βρουν δουλειά ή σπίτι, μοιράζονται προσωπικές ιστορίες, ενώ μεταφράζουν και οδηγίες για να παίξουν ποδόσφαιρο.
Χαρακτηριστικό είναι ότι αθλήτρια που ψάχνει για δουλειά όταν μια συναθλήτριά της την ενημέρωσε πως της βρήκε αλλά με πρωινό ωράριο της απάντησε: «Σε ευχαριστώ αλλά για μένα το ποδόσφαιρο σημαίνει πολλά και δεν θα πάω σε αυτή την εργασία. Θα ψάξω άλλη για να μη χάνω τις προπονήσεις».
Μάλιστα μία από αυτές πριν από λίγες ημέρες βλέποντας παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο ανέφερε χαρακτηριστικά: «Θα ήθελα να γύριζα στην ηλικία αυτού του παιδιού και να μπορούσα από τότε να παίξω ποδόσφαιρο».
«Ψυχή» και δημιουργός της ομάδας η Κατερίνα Σάλτα, Sport for Protection Program Manager του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας και μία από τις 12 γυναίκες «πρέσβειρες» της οργάνωσης Eir Soccer.
Οπως μας εξηγεί, είχε δει τον αντίκτυπο που είχε το ποδόσφαιρο στους άνδρες πρόσφυγες και στα παιδιά και αναζητούσε ευκαιρία να δημιουργήσει μια γυναικεία ομάδα. Θεωρεί ότι το ποδόσφαιρο, μεταξύ άλλων, είναι ένα εργαλείο για ψυχολογική ενδυνάμωση και κοινωνική ενσωμάτωση, ενώ παράλληλα οι αθλήτριες μπορούν να αποκτήσουν ευεξία.
Ποδόσφαιρο και βιώσιμη ανάπτυξη
Παράλληλα θέλει να συνδέσει το ποδόσφαιρο με τους 17 στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ, όπως η εξαφάνιση της φτώχειας και της πείνας, η ποιότητα στην εκπαίδευση, η ισότητα των φύλων κ.ά.
Στόχος η συμμετοχή της ομάδας στο παγκόσμιο τουρνουά Global Goals World Cup στην Κοπεγχάγη στις 14 Μαΐου. Ωστόσο αρκετές αθλήτριες δεν μπορούν να ταξιδέψουν επειδή δεν έχουν διαβατήρια και έτσι θα τις «εκπροσωπήσουν» εθελόντριες.
Για τη στελέχωση της ομάδας υπήρξε συνεργασία με ΜΚΟ και οργανώσεις που ασχολούνται με πρόσφυγες, ενώ κομβική ήταν η συνεισφορά του Κέντρου Συντονισμού για Θέματα Μεταναστών και Προσφύγων (ACCMR) και του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων ο οποίος έχει «αγκαλιάσει» τη συγκεκριμένη προσπάθεια.
Επιπλέον από τον Οκτώβριο η ομάδα θα «ανοίξει» και για ευάλωτες Ελληνίδες, καθώς το γήπεδο είναι ένας χώρος στον οποίο μπορούν να αισθάνονται ασφαλείς και ελεύθερες.
Η 32χρονη Ζουλιέτ από το Καμερούν ξεχωρίζει με το ύψος της. Τη ρωτήσαμε γιατί αποφάσισε να αφήσει την πατρίδα της και μας εξήγησε πως οι λόγοι ήταν διάφοροι, ανάμεσα στους οποίους και το ότι ήταν θύμα βασανιστηρίων. Το ποδόσφαιρο το γνώρισε ως βοηθός σε ομάδα ανδρών. Μας είπε πως της αρέσει το συγκεκριμένο άθλημα και θέλει να συνεχίσει να παίζει για να βελτιωθεί περισσότερο.
Η Ζόρα από το Αφγανιστάν το καλοκαίρι είχε φέρει τη 14χρονη κόρη της Αβα να παίξει ποδόσφαιρο και πλέον είναι εκείνη μέλος της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου. Μάλιστα στη δεύτερη μόλις προπόνησή της άφησε καλές εντυπώσεις ως τερματοφύλακας. Δεν της επιτρεπόταν να παίξει ή να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο στο γήπεδο αλλά της άρεσε. Ετσι βρήκε την ευκαιρία να γίνει μέλος σε μια ομάδα ποδοσφαίρου και σκοπεύει να το συνεχίσει και σε επαγγελματικό επίπεδο, όπως μας είπε.
Η 21χρονη Σακίμπα κατάγεται από το Αφγανιστάν αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ιράν. Και αυτής η συμμετοχή της στην ομάδα Hestia FC είναι η πρώτη ενασχόλησή της με το ποδόσφαιρο και στόχος της είναι να δείξει πως δεν υπάρχει καμία διαφορά με τους άνδρες. Τη ρωτήσαμε αν θέλει να συνεχίσει το άθλημα ως επαγγελματίας και απάντησε θετικά, ενώ χρησιμοποίησε τη λέξη «ειρήνη» όταν μίλησε για το τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για εκείνη. Επιπλέον δεν παραλείπει να μιλάει για την ομάδα όταν βρίσκεται με άλλες μετανάστριες, ενώ η οικογένειά της την παροτρύνει να βρει και να επιτύχει τους στόχους της.
