Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 40 χρονών. Αν το μαχαίρι του χρυσαυγίτη δολοφόνου Ρουπακιά δεν δεν έβρισκε στην καρδιά σήμερα 10 Απριλίου θα γιόρταζε τα γενέθλιά του. Με τη μητέρα του, τον πατέρα του, την αδερφή του, ίσως με τη δική του οικογένεια και με τους φίλους του.
Θα τραγουδούσε κι ένα από εκείνα τα αντιφασιστικά ραπ τραγούδια που τον είχαν κάνει γνωστό, όχι μόνο στο Πέραμα.
Ομως, ο Παύλος Φύσσας δε ζει, ο Killah P δεν είναι πια μαζί μας, εδώ και 5,5 χρόνια όταν οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής τον σκότωσαν.
Ο Παύλος Φύσσας γεννήθηκε στις 10 Απριλίου του 1979 αλλά έπεσε νεκρός στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013. Και οι δολοφόνοι του, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί σήμερα καγχάζουν. Ελεύθερος ο Ρουπακιάς κοιμάται στο σπίτι του περιμένοντας την ετυμηγορία που είναι σίγουρο ότι θα είναι βαριά γιατί έχει ομολογήσει μια δολοφονία με καθαρά πολιτικά κίνητρα.
Ελεύθεροι και οι ηθικοί αυτουργοί, όλοι όσοι όπλισαν το χέρι ενός άθλιου οργάνου που εκτέλεσε το «συμβόλαιο». Ελεύθεροι οι Χρυσαυγίτες που διεκδικούν μάλιστα υψηλότερα ποσοστά εκμεταλλευόμενοι μάλιστα τον ψευτοπατριωτισμό που πουλάνε με αφορμή το Μακεδονικό.
Οι ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης πολλές, η ντροπή για την ελληνική Δικαιοσύνη μεγάλη. Επί 5,5 χρόνια η δίκη σέρνεται, δεν τελειώνει ποτέ, αυτό είναι ντροπή για μια χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.
Ο Παύλος Φύσσας, η χαροκαμένη μητέρα του περιμένουν τη δικαίωση. Οχι για να επιστρέψει πίσω ένα παιδί που θα γινόταν σήμερα 40. Αλλά για να πάψουν να κρατούν μαχαίρια οι εγκληματίες, για να μην περάσει ποτέ ξανά ο φασισμός.
Έχω μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Έχω μια ψυχή που δεν γουστάρει φυλακή
Έχω ένα μυαλό που σπάει σύνορα, όρια
Και αυτό που λέτε κοινή λογική
Έχω μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Μα αυτή η καρδιά γουστάρει ν’ αγαπά συχνά και δυνατά
Ν’ αγαπάει την φύση και τον ήλιο συνάμα
Ν’ αγαπάει τη γυναίκα, ν’ αγαπάει και τη μάνα (έχω)
Έχω μια καρδιά που πονάει και κλαίει συχνά
Βλέποντας την εκμετάλλευση επάνω σε παιδιά
Ξύλο, κακοποίηση, δουλειά και πείνα
Πάψε να τους προσφέρεις κι άλλο ματωμένο χρήμα
Έχω μια καρδιά που μπορεί να γίνει
Σκληρή σαν πέτρα αν την πειράξεις και να σε μισήσει
Δεν της φαίνεται πολύ, μα ποτέ της δεν ξεχνά
Έχω απλά μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Έχω μια ψυχή που δεν γουστάρει φυλακή
Φευγάτη, ταξιδιάρα κι αλήτησσα μαζί
Μια ψυχή που δεν την κλείνεις ποτέ σε άσπρους τοίχους
Μια ψυχή που δεν γουστάρει ποτέ τους γκρίζους τύπους
Μια ψυχή που δεν έχει σύνορα και χρώμα
Και το μόνο που θέλει είναι παιδί να μείνει ακόμα
Μια ψυχή που την φωνάζω πάντα πειρατή
Μια ψυχή που δεν γουστάρει την φυλακή
Έχω μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Έχω μια ψυχή που δεν γουστάρει φυλακή
Έχω ένα μυαλό που σπάει σύνορα, όρια
Και αυτό που λέτε κοινή λογική
Έχω ένα μυαλό που σπάει σύνορα, όρια
Τον κόσμο τον δικό μου θα τον βρεις μόνο στα όνειρα
Εκεί που δεν υπάρχει αυτό που λες λογική
Εκεί που δεν υπάρχει πόνος, θλίψη, πείνα και ανοχή
Έχω ένα μυαλό που δεν μένει στην αλήθεια
Που μοστράρεις πάντα σε καιρό εκπτώσεων στη βιτρίνα
Που πιστεύει τα πάντα και δεν πιστεύει τίποτα
Που τα βλέπει όλα αθώα και ταυτόχρονα καχύποπτα
Έχω ένα μυαλό που δεν μασάει από θρησκείες
Πολιτικές ιδεολογίες, εθνικές ανησυχίες
Σύγχρονες φιλοσοφίες, παραδόξως όμως πάλι
Κοίτα που ανήκω κι εγώ στους αντιρρησίες
Έχω ένα μυαλό που ψάχνει ακόμα να βρει ρόλο
Φαντασιόπληκτο ενίοτε και ονειροπόλο
Ένα μυαλό που γελάει πάντα με τα τραγικά
Ένα μυαλό που δεν θυμάται μα ποτέ του δεν ξεχνά
Έχω ένα μυαλό, μια ψυχή και μια καρδιά
Τόσο ίδια όσο και διαφορετικά
Μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούν να ζήσουν
Λυπάμαι τόσο που θα χρειαστεί κάποτε να χωρίσουν
Έχω μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Έχω μια ψυχή που δεν γουστάρει φυλακή
Έχω ένα μυαλό που σπάει σύνορα, όρια
Και αυτό που λέτε κοινή λογική
Έχω μια καρδιά που δεν γουστάρει τα δεσμά
Έχω μια ψυχή που δεν γουστάρει φυλακή
Έχω ένα μυαλό που σπάει σύνορα, όρια
Και αυτό που λέτε κοινή λογική
