Ο ρόλος των παλιάτσων (γελωτοποιών) ξεκινάει από τον Μεσαίωνα, για να καταλήξει στον Μικρομεσαίωνα, της νεοελληνικής πραγματικότητας, όπως τείνει, αλλά ματαίως να τον εδραιώσει ως καθεστώς ο Αλέξης Τσίπρας.
Οι παλιάτσοι, μολονότι ξεσήκωναν με τα σπαρταριστά καμώματά τους και τις χοντρές σάτιρες τους, στα λαϊκά πανηγύρια (γάμους, γεννητούρια κ.α.) τα εισοδηματικώς κατώτερα στρώματα, δεν έλειπαν ωστόσο και από τα ηγεμονικά περιβάλλοντα. Άλλοτε, για να αμβλύνουν την ατμόσφαιρα εναντίωσης των φτωχών κατά της πλουτοκρατίας και άλλοτε σε ξέφρενα γλέντια και στην κραιπάλη των ίδιων των φεουδαρχών.
Ψαρεύοντας στα θολά
Ο Αλέξης Τσίπρας, με τον χαμένο για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοσεβασμό και με απόλυτη ασυδοσία στο σημερινό λυκόφως της τυχοδιωκτικής του πορείας, βαυκαλίζεται με την αθεράπευτη ψευδαίσθηση, ότι ψαρεύοντας στα θολά των απόβλητων νεογενίτσαρων του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου, θα διεμβολίσει τον ιστορικό και αναπαλλοτρίωτο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Μια παράταξη, βασικό συστατικό στοιχείο εκδημοκρατισμού της μεταδικτατορικής Ελλάδας, όχι μόνον στον τομέα της πάλης των ιδεών, αλλά και:
– Στην εφαρμογή ενός νεοκεϊνσιανικού προγράμματος ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος, με το συνδυασμό των επενδύσεων, της ανάπτυξης και απασχόλησης, με το κοινωνικό κράτος πρόνοιας.
– Στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με τη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική με την Ευρώπη, με κορυφαίο παράδειγμα αυτής της αλληλοπροσέγγισης την, με πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου φιλική, εποικοδομητική συνάντηση του Φρανσουά Μιτεράν με τον Μοαμάρ Καντάφι στις 25/11/1984, στην Ελούντα της Κρήτης.
– Στην άλλη γεφύρωση του ενδοευρωπαϊκού χάσματος Βορρά-Νότου, με τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), της περιόδου 1986-1994, με πρωτομάστορες αυτής της γέφυρας, τους Φρανσουά Μιτεράν, Ανδρέα Παπανδρέου, Φελίππε Γκονζάλες, Μάριο Σοάρες, Μπρούνο Κράισκι, Βίλι Μπραντ, Ούλοφ Πάλμε και Μπετίνο Κράξι.
Περίγελοι…
Ο αναποτελεσματικά πολυπράγμων, πρωθυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, παίρνοντας σβάρνα όλα τα σημερινά πολιτικά μαγειρεία της ΕΕ, έχει ήδη εισπράξει το μήνυμα ότι τόσο αυτός, όσο και η νεοδεξιά ψευδοεπαναστατική κουστωδία του, με το τελευταίο καταγέλαστο νεο-πράσινο προσωπείο τους, απλώς ζαλίζουν και ματαίως απασχολούν τους πολιορκούμενους ξένους πολιτικούς.
Σύμφωνα όμως με το κυνηγετικό δόγμα, ότι «η πονηρή αλεπού πιάνεται από τα τέσσερα», ο κατά φαντασίαν πανούργος Αλέξιος, ή δεν το έχει ακόμη αντιληφθεί, ή ατυχώς βαυκαλίζεται με την ψευδαίσθηση, ότι όλοι εκείνοι του εξωτερικού, που του απονέμουν αριστεία ή τον προτείνουν και για βραβεία Νόμπελ (μαζί με τον Ζάεφ) απλώς τον εμπαίζουν και τον κολακεύουν γιατί ξεπούλησε όσο-όσο όχι μόνον την εθνική αξιοπρέπεια αλλά και τμήμα της εθνικής κυριαρχίας μας, έναντι εν κρυπτώ συμπεφωνημένων αντεθνικών ανταλλαγμάτων, όπως π.χ. ο συμψηφισμός των συντάξεων με τη μειοδοτική (α)Συμφωνία των Πρεσπών.
Παρ’ όλα αυτά, ο Αλ. Τσίπρας ακόμη και τώρα χτίζει «γέφυρες» χωρίς θεμέλια, σαν αυτές που κατέρρευσαν από τις νεροποντές της Κρήτης. Τζουμάκας, Μπίστης, Ρεπούση, Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Παν. Παν(αγιώτου) Αρσένη, Θεοχαρόπουλος και πλήθος άλλων «αστέρων» από τα αζήτητα του νεκρού πλέον Συριζογυρολογικού Γαλαξία, πανηγυρίζουν με τα selfies του Γαλατσίου.
Εικόνες πρωτοφανούς διαπομπευτικού «μεγαλείου». Ανακατωμένες φάτσες νεοσταλινικών με περιοδεύοντες πολιτικώς άστεγους στα πιο απίθανα πολιτικά μαγειρεία. Χτεσινοί υβριστές του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υμνωδοί του (Πες με Τζουμάκα, Ραγκούση, Ξενογιαννακοπούλου).
Το παράδειγμα της Κύπρου
Όμως οι μάχες δεν κερδίζονται με λαοσυνάξεις του ονείδους και της συμφοράς. Και αυτό το γνωρίζουν οι πανηγυριστές του Γαλατσίου. Η διάτρητη και εν κρυπτώ συνομολογημένη, από τη μοιραία τετράδα Τσίπρα-Ζάεφ και Κοτζιά-Ντιμιτρόφ συμφωνία-μαϊμού των Πρεσπών, δεν αποκλείεται να έχει το καταγέλαστο τέλος του Σχεδίου Κόφι Ανάν, για το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας της Κύπρου, που αποδοκιμάστηκε στις 24/04/2004, σε δημοψήφισμα με τη σαρωτική πλειοψηφία του 76% των αδελφών Κυπρίων.
Έχει ο καιρός γυρίσματα!
Το παράδειγμα της Κύπρου, ας γίνει οδηγός μας, για τον επιπρόσθετο λόγο, ότι πέρασε απείρως ανετότερα από εμάς (που διατρέχουμε τη νέα φάση μεταμνημονιακών αναστεναγμών αλλά 99ετούς υποδούλωσης, στους πιστωτές μας), τις Συμπληγάδες των μνημονίων. Και σήμερα, όχι μόνον τελεί σε απόλυτη ισονομία με όλα τα προοδευμένα κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά και διαδραματίζει δεσπόζοντα ρόλο στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου!
