Για χρόνια ο Νίκος Παππάς πίστευε ότι είχε την πιο ασφαλή θέση μέσα στο «σύστημα ΣΥΡΙΖΑ».
Από τους λίγους ανθρώπους που μπορούσε να υποστηρίξει ότι ήταν πάντα κοντά στον Αλέξη Τσίπρα και από τους ελάχιστους που ο πρωθυπουργός έδειχνε πάντα ότι τον εμπιστεύεται, σήμερα βρίσκεται στο στόχαστρο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στο ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνει.
Λίγοι θυμούνται ότι η περίφημη «κίνηση των 53» στην αρχική της μορφή, το μακρινό πια 2014, ήταν η έκφραση της διαμαρτυρίας εκείνων που δεν άντεχαν τις μεθοδεύσεις του Παππά, τους απίθανους τύπους που είχε φέρει για την επικοινωνία και τον τρόπο που υπονόμευε τους συντρόφους του.
Όμως, μετά ήρθε το 2015 και ο Παππάς έγινε το «δεξί χέρι» του Τσίπρα.
Κρίσιμες επιλογές πέρναγαν από τα χέρια του.
Αυτός έριξε το βάρος να γίνει το δημοψήφισμα γιατί θεωρούσε ότι τακτικά τους συνέφερε αλλά μετά δεν είχε και πρόβλημα να δικαιολογεί την κωλοτούμπα.
Αυτός πήρε πάνω το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, δηλαδή την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει «νέα διαπλοκή» με απίθανους τύπους σαν τον Καλογρίτσα και αυτός υποστήριξε το φιάσκο του διαγωνισμού για τις άδειες χωρίς συμμετοχή του ΕΣΡ, που σήμαινε νομοτελειακά την ακύρωση στο ΣτΕ, όπως και έγινε.
Αυτός διεκδίκησε, ακόμη και κόντρα στον Αλέκο Φλαμπουράρη, να πάρει την ευθύνη της προσέλκυσης επενδύσεων, παρότι διάφοροι επιχειρηματίες μετά δεν είχαν να πουν και τα καλύτερα λόγια.
Αυτός θέλησε να κατοχυρώσει σε δικούς του φίλους σε κρίσιμες θέσεις, από τον Λ. Κρέτσο για τα ΜΜΕ, εκεί όπου όλα τα προβλήματα συνεχίζονται μέχρι τον Γ. Βασιλειάδη, τον άνθρωπο που φέρει την ευθύνη για την απίστευτη αθλιότητα που ακούει στο όνομα «εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Αυτός επέμεινε ότι μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με το Μακεδονικό και ότι θα μπορούσαν να έχουν όφελος (και η ΝΔ κόστος), την ώρα που έγινε το ακριβώς αντίθετο.
Αυτός ανέλαβε μαζί με τον Τζανακόπουλο την κυνική και καταστροφική επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης με την τραγωδία στο Μάτι, προκαλώντας την οργή της κοινωνίας.
Αυτός τέλος χρεώνεται τον Πετσίτη, που ήταν δικός του φίλος και άνθρωπος, σε μια υπόθεση που σήμερα γκρεμίζει το βασικό προεκλογικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι το «κόμμα του ηθικού πλεονεκτήματος» απέναντι στη διαφθορά.
Και φαίνεται ότι ήταν η υπόθεση Πετσίτη που τελικά οδηγεί στη μεγαλοπρεπή πτώση του.
Ο Παππάς πλέον είναι «κομμένος» στον ΣΥΡΙΖΑ.
Του χρεώνουν το Μακεδονικό, τον Πετσίτη και όλους τους λάθος χειρισμούς.
Άλλωστε, πολλοί έχουν απωθημένα εναντίον του από τον καιρό που φερόταν ως αυτός που ήταν ο «άρχοντας του σύμπαντος».
Γιατί δεν του συγχωρούν ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν άφιλος και κυνικός.
Όπως και δεν συγχωρούν και το ψέμα.
Ο Παππάς τώρα προσπαθεί να βρει διέξοδο.
Ξέρει ότι δεν θα τον αποπέμψουν μέχρι τις εκλογές γιατί αυτό θα είχε πολύ αρνητικό πολιτικό αντίκτυπο για την εικόνα του κυβερνώντος κόμματος, αλλά δεν πρόκειται και να τον βοηθήσουν.
Είναι πια ένας αποδιοπομπαίος τράγος εν αναμονή.
Γι’ αυτό και φοβάται την εκλογική έκθεση σε κάποια από τις περιφέρειες της τέως Β΄ Αθήνας και παρακαλάει να πάει στο Επικρατείας.
Μόνο που επειδή γνωρίζει τον Τσίπρα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, ξέρει καλά ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να είναι ακόμη πιο κυνικός.
Και αντιλαμβάνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό να θυσιάσει πολιτικά ακόμη και αυτόν που ήταν για χρόνια ο βασικός συνεργάτης του.
Έτσι είναι τα πράγματα Νίκο Παππά.
Έπαιξες και έχασες.
Ας πρόσεχες.
