Η συμμαχία του ΝΑΤΟ συγκροτήθηκε το 1949 με στόχο να ανακόψει τις επεκτατικές βλέψεις της τότε Σοβιετικής Ένωσης, που προσπαθούσε να επιβάλει τον κομμουνισμό σε πολλές χώρες.
Η Ελλάδα, που είχε ταλαιπωρηθεί από την εμφύλια σύρραξη, αποφάσισε το 1952, να προσχωρήσει στη συμμαχία αυτή. Αλλά κι η Τουρκία, που συνόρευε πολλαπλώς με τη Σοβ. Ένωση και δεχόταν τις διάφορες κομμουνιστικές πιέσεις, αποφάσισε την ίδια περίπου περίοδο (1955) να εισέλθει στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Οι συμμετέχουσες χώρες σε μια συμμαχία, σημαίνει αυτόματα, πως είναι φίλες και η μια υποστηρίζει την άλλη. Ποια είναι όμως η σχέση της Ελλάδας με τη σύμμαχη χώρα , που λέγεται Τουρκία. Είναι φίλες ; Κακά τα ψέματα. Τέτοια ένταση η Ελλάδα δεν είχε ποτέ με τις θεωρητικά εχθρικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Μπορεί να ήμασταν η μια απέναντι στην άλλη, αλλά δεν είχαμε ποτέ παραβιάσεις εναερίου χώρου ή χωρικών υδάτων. Αυτή η φασαρία είναι μόνιμη γάγγραινα, με τους υποτιθέμενους σύμμαχους και φίλους μας Τούρκους. Ιστορικά, πάντα η Τουρκία είναι ο κακός δαίμονας της Ελλάδας. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας διακατέχονται από μεγαλο-ιδεατισμό, ώστε προσπαθούν καθημερινά να τον διαλαλήσουν με ποικίλους τρόπους. Τη μια καταλαμβάνουν την Κύπρο, την άλλη μας απειλούν ότι θα μας πετάξουν ως «γκιαούριδες» πάλι στη θάλασσα και την τρίτη ζητούν αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί να είμαστε στα μαχαίρια με μια σύμμαχη χώρα, να προσπαθούμε με καθημερινές αερομαχίες να αντιμετωπίσουμε συμμάχους μας και να ξοδεύουμε τα «μαλλιά της κεφαλής» μας, για να βελτιώσουμε την αμυντική μας ικανότητα.
Οι Τούρκοι ή είναι σύμμαχοί μας και συμπεριφέρονται όπως πρέπει ή είναι εχθροί μας και εμείς παίρνουμε τα ανάλογα μέτρα, για να προφυλαχθούμε, όπως επιβάλλει η λογική.
Τι ποιούμε ;
Αρχικά οφείλουμε να πούμε ότι το να επικαλούμαστε στην κάθε παρασπονδία της Τουρκίας το Διεθνές Δίκαιο, δεν φτάνει και ούτε είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης του κινδύνου.
Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως τον πρώτο λόγο έχουν οι πολιτικοί μας, που διαφεντεύουν τον ελληνικό λαό. Κατ’ εμέ αυτοί οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι «για κλάματα». Προσωπικά θεωρώ, πως δεν μπορούμε να τους χωρίσουμε, σύμφωνα με τη συμπεριφορά τους, σε πατριώτες και μη πατριώτες. Όλοι είναι Έλληνες και αγαπούν την πατρίδα τους. Μάλλον, υπάρχει άλλος διαχωρισμός, που είναι : «οι ηλίθιοι και οι έξυπνοι», καθώς κι οι «τολμηροί κι οι χουζουρλήδες». Τολμηρός είναι αυτός που κατεβάζει ιδέες και προσπαθεί να αλλάξει μια κατάσταση. Χουζουρλής είναι εκείνος, που στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του, φαρδιά πλατιά, και δεν κάνει τίποτε για να μην χαλάσει του χουζούρι του. Δυστυχώς, σήμερα η βουλή είναι γεμάτη από τη δεύτερη κατηγορία.
Στην πράξη οφείλουμε να φέρουμε επιτακτικά στη μεγάλη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες την επικρατούσα κατάσταση με τους γείτονές μας, αν κι είναι γνωστή. Αυτοί, ας ορίσουν τι θα πει συμμαχία και σύμμαχες χώρες, ώστε να επιβάλουν σε όσες δεν συμπεριφέρονται σωστά την ανάλογη συμπεριφορά. Αν πάλι η διοίκηση του ΝΑΤΟ αδυνατεί ή αδιαφορεί να ενεργήσει, όπως πρέπει, τότε η χώρα μας οφείλει να βρει τρόπους, που να αναγκάσει τους συμμάχους μας να διορθώσουν τα πράγματα. Εάν κι αυτές οι προσπάθειες δεν αποδώσουν, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να βάλει στο παιχνίδι και την αποχώρησή της από τη συμμαχία. Τέλος η χώρα μας οφείλει να αναπτύξει νέες συμμαχίες και να πρωτοστατήσει στη δημιουργία των ενόπλων δυνάμεων της Ε.Ε. , όπου τότε θα οριστούν τα σύνορά της Ελλάδας, ως ευρωπαϊκά.
Η κατάσταση με την Τουρκία και με τους εξευτελισμούς, που δεχόμαστε καθημερινά δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο.
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
