Το Γέιλ έδιωξε αυτή την εβδομάδα μια φοιτήτρια της οποίας οι γονείς κατηγορούνται ότι πλήρωσαν 1,2 εκατ. δολάρια για να γίνει δεκτή στο κορυφαίο αυτό πανεπιστήμιο. Μαζί τους κατηγορείται και πρώην προπονητής ποδοσφαίρου που έλαβε 400.000 δολάρια για να πιστοποιήσει ψευδώς ότι η (μη αθλητική) φοιτήτρια ήταν τόσο καλή στο ποδόσφαιρο, που έπρεπε να γίνει δεκτή στο Γέιλ για να αγωνίζεται στην ομάδα του.
Η υπόθεση αυτή είναι η τελευταία στο πρόσφατο σκάνδαλο με τις δωροδοκίες έναντι μιας θέσης σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως το Στάνφορντ, το Τζορτζτάουν και το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Η αποκάλυψη της απάτης έχει οδηγήσει στην απαγγελία κατηγοριών κατά τουλάχιστον 50 ατόμων – είτε γονέων (ανάμεσά τους και διασήμων) που προχώρησαν σε δωροδοκίες, είτε υπευθύνων για την επιλογή των φοιτητών που τις δέχτηκαν για να παραποιήσουν τεστ με διάφορους τρόπους προκειμένου να αυξήσουν τον βαθμό, να πιστοποιήσουν ανύπαρκτο αθλητικό ταλέντο κ.ά.
«Πόσο όμως μετρά η φοίτηση σε ένα ελίτ πανεπιστήμιο;» αναρωτιούνται οι «New York Times». Αξιζε η απάτη που έκαναν οι πλούσιοι και διάσημοι γονείς; Ακόμη και αν δεν καταφύγει ένας τέτοιος γονέας στην απάτη, υπάρχουν νόμιμες μέθοδοι ώστε τα παιδιά των προνομιούχων να έχουν το προβάδισμα στο να γίνονται δεκτά σε κορυφαία πανεπιστήμια: οι γονείς τους διαθέτουν γνωριμίες που μπορούν να κινήσουν τα νήματα, έχουν τη δυνατότητα να προσλάβουν συμβούλους και μπορούν να κάνουν μια μεγάλη δωρεά στο πανεπιστήμιο ώστε να βελτιώσουν τις πιθανότητες του παιδιού τους να φοιτήσει σε αυτό.
Ερευνες δείχνουν ότι οι προσπάθειες αυτές, ακόμη και οι νόμιμες, αποτελούν συνήθως σπατάλη χρημάτων και τις θέσεις που καταλαμβάνουν φοιτητές με αυτόν τον τρόπο τις στερούν από άλλους φοιτητές που τις δικαιούνταν και θα βοηθιούνταν περισσότερο στη ζωή τους.
Το 2014 οι οικονομολόγοι Στέισι Ντέιλ και Αλαν Κρούγκερ ανέλυσαν τα οφέλη από τη φοίτηση σε ελίτ πανεπιστήμιο: τα μακροχρόνια οικονομικά οφέλη είναι «σχεδόν μηδενικά». Οι φοιτητές που έχουν τα φόντα να πετύχουν τείνουν να το καταφέρνουν ακόμη και αν δεν είχαν γίνει δεκτοί σε πανεπιστήμιο της λεγόμενης Ivy League – με εξαίρεση τους μαύρους, τους λατίνους και άλλους φοιτητές από μη προνομιούχες οικογένειες οι οποίοι ωφελούνται πολύ από ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο.
Είναι ωστόσο αλήθεια ότι τα ελίτ πανεπιστήμια διευκολύνουν την πρόσβαση σε ορισμένα κορυφαία επαγγέλματα, όπως στο Ανώτατο Δικαστήριο ή στη Γουόλ Στριτ. Αλλά αν κάποιος είναι το είδος του φοιτητή που πρέπει να δωροδοκήσει για να μπει σε καλό πανεπιστήμιο, μάλλον δεν κάνει για το Ανώτατο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με έρευνες, οι πολλοί απόφοιτοι πανεπιστημίων περνούν εισοδηματικά από το χαμηλότερο 20% στο υψηλότερο 20%, αλλά μόνο οι απόφοιτοι των ελίτ πανεπιστημίων μπορούν να εκτοξευτούν από το κατώτερο 20% στο κορυφαίο 1%. Εχει βρεθεί ότι οι λευκοί άνδρες που αποφοιτούν από ελίτ πανεπιστήμια κερδίζουν 20% περισσότερα χρήματα από εκείνους που έκαναν αντίστοιχες σπουδές σε λιγότερο κορυφαία πανεπιστήμια. Ομως το αντικείμενο των σπουδών παίζει μεγάλο ρόλο: όσοι έχουν πτυχίο σε τομείς με μεγάλη ζήτηση, όπως μηχανικού, ακόμη και από μη κορυφαίο πανεπιστήμιο, κερδίζουν περισσότερα από τους φοιτητές ελίτ πανεπιστημίων που έχουν πτυχίο σε άλλον τομέα.
Κατά την αμερικανική εφημερίδα, το σκάνδαλο δείχνει ότι η ανώτερη τάξη επιθυμεί τόσο να στέλνει τα παιδιά της σε κορυφαία πανεπιστήμια, που είναι διατεθειμένη να ρισκάρει ακόμη και φυλακή για να αγοράσει κάτι που είναι αμφίβολο αν θα βοηθήσει πραγματικά τα παιδιά αυτά.
