Στην κατάμεστη αίθουσα του κινηματοθέατρου «REX» στη διάρκεια συγκέντρωσης που διοργάνωσε η ΤΕ Ροδόπης του ΚΚΕ, μίλησε το απόγευμα της Πέμπτης 28 Μάρτη, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, στο πλαίσιο της περιοδείας του στην περιοχή.
Στην εκδήλωση χαιρέτισαν ο Δημήτρης Παπατολίδης υποψήφιος περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» , ο Γιάννης Λεβέντης υποψήφιος δήμαρχος Κομοτηνής, ο Κερατζή Ιμπράμ Ιμπραήμ, υποψήφιος ευρωβουλευτής και η Μπιργκιούλ Μαξούμ υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Το κάλεσμα συμπόρευσης διαπέρασε εξάλλου όλες τις παρεμβάσεις του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη διάρκεια της περιοδείας του προς κάθε εργαζόμενο, αυτοαπασχολούμενο, αγρότη, νέο, σε κάθε εργατική λαϊκή οικογένεια, ιδιαίτερα στους βιοπαλαιστές της μειονότητας. Κάλεσμα για κοινή πάλη, για να ανοίξει ένας ελπιδοφόρος δρόμος για το λαό και τον τόπο.
Στο περιθώριο της συγκέντρωσης, εκπρόσωποι του Συλλόγου ΔΑΔΑΑ, συναντήθηκαν με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Αποσπάσματα της ομιλίας του Δ. Κουτσούμπα
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Σήμερα το κάλεσμά μας για ισχυρό ΚΚΕ παντού, για να κάνουμε την πραγματική διαφορά, φτάνει εδώ στην Κομοτηνή, στη Ροδόπη.
Και είναι κάλεσμα συμπόρευσης με τους κομμουνιστές στις καθημερινές μάχες, στις εκλογικές αναμετρήσεις, που έχουμε μπροστά μας.
Στους δύο μήνες που έχουμε μπροστά μας, μέχρι να στηθούν οι κάλπες, θα δώσουμε τη μάχη για να φτάσει το κάλεσμα για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού.
Θα δώσουμε τη μάχη ώστε περισσότεροι εργάτες, άνεργοι, φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, νέα παιδιά και δω στη Ροδόπη, αλλά και σε όλη την Ελλάδα να φτάσουν στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, της Λαϊκής Συσπείρωσης.
Και ξέρουμε πως δεν θα είναι μια εύκολη μάχη.
Τα επιτελεία του συστήματος, τα κόμματα, μπροστά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ένα και μοναδικό ερώτημα έχουν θέσει στο λαό:
Το ποιος, ποια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, με ποιο κόμμα – μπαλαντέρ, θα υπάρχει την επόμενη ημέρα.
Αυτό το ερώτημα, μέσα στο λαό, το αντιστρέφουμε. Και απαντάμε:
Όση σημασία έχει ποια κυβέρνηση και τι είδους κυβέρνηση θα προκύψει την επόμενη μέρα, ακόμα ίδια και μεγαλύτερη σημασία έχει και το ποια αντιπολίτευση θα υπάρχει την επόμενη μέρα.
Γιατί την επόμενη μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ :
– Θα διατηρήσουν τα ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2060 φορτώνοντας στο λαό ένα χρέος που δεν το δημιούργησε ο ίδιος, αλλά η στήριξη του κεφαλαίου.
– Θα διατηρήσουν όλους τους μνημονιακούς νόμους, γιατί για αυτούς τα μνημόνια δε έχουν ημερομηνία λήξης, είναι εργαλεία που υπηρετούν τα κέρδη των λίγων.
– Θα εφαρμόσουν μία προς μία τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της Κομισιόν, αυτές που συνδιαμορφώνουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, με κριτήριο την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, γι αυτό τσακίζουν το λαό και τα δικαιώματα του.
– Θα μειώσουν το αφορολόγητο που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα το εφαρμόσει και η ΝΔ ,γιατί όπως λένε “το κράτος έχει συνέχεια”.
– Θα απογειώσουν τους πλειστηριασμούς γιατί το τραπεζικό τους σύστημα είναι ευάλωτο και χρειάζεται, λένε, στήριξη. Αντί να στηρίζουν το λαό στηρίζουν τους τραπεζίτες.
– Θα κρατήσουν και οι δυο ψηλά, όχι την ελληνική σημαία όπως λένε, αλλά τη σημαία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για το λαό μας, γιατί αυτό απαιτεί ο στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης τον οποίο υπηρετούν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Όποια κυβέρνηση, με πυρήνα έναν από τους δύο, κι αν προκύψει στις βουλευτικές εκλογές, που ούτως ή άλλως θα γίνουν μέχρι τις αρχές Οκτώβρη το αργότερο, θα πιάσει το νήμα της αντιλαϊκής πολιτικής από κει που το άφησε η προηγούμενη.
Γιατί κάθε τέτοια κυβέρνηση, όποια σύνθεση, όποιο όνομα κι αν έχει, αντικειμενικά είναι εχθρική για το λαό και τα δικαιώματά του.
Ακριβώς γιατί όλο και πιο εχθρικό για τους λαούς γίνεται το σύστημα της εκμετάλλευσης.
Άρα, λοιπόν το ερώτημα για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι ένα:
Απέναντι σε τέτοιου είδους αστικές κυβερνήσεις σαν του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ποιος θα είναι αντιπολίτευση;
Μήπως το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, το οποίο περιμένει πού θα κάτσει η εκλογική μπίλια για να δει σε ποιο κυβερνητικό σχήμα θα κολλήσει ξανά;
Ή μήπως η ναζιστική εγκληματική ΧΑ, αυτά τα τσιράκια του συστήματος που πουλάνε ψευτοπατριωτισμό σε έναν λαό αγανακτισμένο από αυτό το πολιτικό και οικονομικό σύστημα;
Ένα σύστημα που θρέφει και τους χρυσαυγίτες για να του κάνουν παιγνίδι να περνάει τα σχέδιά του ενάντια στα πραγματικά συμφέροντα του λαού μας;
Απέναντι λοιπόν σ’ αυτή την κυβέρνηση και σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ήταν, είναι και θα είναι μόνο το ΚΚΕ.
Αποφασισμένο, μαχητικό, για να υπερασπιστεί τα λαϊκά συμφέροντα, αφού αυτή τη στιγμή, με όλους αυτούς, δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις μιας πραγματικής φιλολαϊκής διακυβέρνησης, για να έρθει η εργατική τάξη, ο λαός στην εξουσία.
Γι αυτό χρειάζεται ένα ισχυρό ΚΚΕ στη βουλή και στο λαό.
Για αυτό χρειάζεται επίσης ισχυρό ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ, με μια ισχυρή παρουσία στο ευρωκοινοβούλιο.
Για να γίνει πιο δυνατό το ΟΧΙ του λαού στην ΕΕ του κεφαλαίου.
Θα είναι μήνυμα μέσα κι έξω από την ΕΕ, μήνυμα σε όλους τους λαούς, στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα που δίνουν τη δική τους μάχη στις χώρες τους.
Γι αυτό επίσης χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ στους δήμους και στις περιφέρειες απέναντι στο αντιλαϊκό πλαίσιο της τοπικής διοίκησης.
Με περισσότερους εκλεγμένους δημάρχους, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους της Λαϊκής Συσπείρωσης, οι οποίοι δεν θα είναι οι υπηρέτες της κεντρικής εξουσίας.
Κάτι το οποίο αποδείξουμε περίτρανα στους δήμους όπου οι κομμουνιστές βρεθήκαμε πλειοψηφία στη διοίκηση.
Ισχυρό ΚΚΕ παντού σε όλες τις κάλπες σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Για να πάρουμε πίσω όλα όσα χάσαμε τα προηγούμενα χρόνια αλλά και να βάλουμε στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας στην προσπάθειά του να παγιδέψει όλους όσους απογοήτευσε, ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί…,
Πλασάρει την κάλπικη διαχωριστική γραμμή «πρόοδος ή συντήρηση», που έβγαλε από τα μπαούλα με τη ναφθαλίνη, κατατάσσοντας προφανώς το κόμμα του και την κυβέρνησή του στις δυνάμεις της προόδου.
– Προφανώς στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, με το οποίο συγκυβέρνησε τέσσερα χρόνια και με ένα τμήμα του συνεχίζει να κυβερνά.
– Αλλά στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και όλα τα πολιτικά ρετάλια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, και των μνημονιακών μάλιστα κυβερνήσεων, τα οποία μάζεψε, για να στήσει τη δήθεν προοδευτική του συμμαχία.
– Στις «δυνάμεις της προόδου», φαίνεται να κατατάσσει και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τον πρόεδρο Τράμπ.
Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός, ότι έχει γίνει ο «μεντεσές» τους στα Βαλκάνια; Ο «προτιμώμενος εταίρος» τους; Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αμερικανού πρέσβη…
Ο οποίος, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, πλέκει εγκώμια στο ΣΥΡΙΖΑ, για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρει στους Αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς!!!
– Στις «δυνάμεις της προόδου» κατατάσσει και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Νετανάχιου, που κατέχει παράνομα παλαιστινιακά εδάφη, δολοφονεί το λαό της Παλαιστίνης, τα παιδιά της.
Γιατί πως αλλιώς εξηγούνται, οι διμερείς, τριμερείς συμφωνίες ακόμα και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μαζί του;
– Στις «δυνάμεις της προόδου» έχει από καιρό κατατάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας, την ίδια τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, η οποία πριν από 20 χρόνια έσπειρε το θάνατο στη Γιουγκοσλαβία, αλλάζοντας με τον λαών το αίμα, τα σύνορα στα Βαλκάνια.
Γιατί πως αλλιώς εξηγείται ότι αυτή η κυβέρνηση έχει υπογράψει όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, από αυτές που συνιστούν πολεμική προετοιμασία απέναντι στη Ρωσία, μέχρι την απόφαση για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα;
Είναι η κυβέρνηση που με αφορμή τη διαχείριση του προσφυγικού, προσκάλεσε τη ΝΑΤΟϊκή αρμάδα και το ΝΑΤΟ εγκαταστάθηκε στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα και με αυτή την κυβέρνηση της γιαλατζί αριστεράς, είναι από τις ελάχιστες, που δαπανά το 2% του ΑΕΠ για τις δαπάνες αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού.
Ε, αν αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ΝΑΤΟϊκότερη του ΝΑΤΟ, τότε ποια είναι;
– Πώς αλλιώς εξηγείται ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά παραγγελία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σχεδίασε μια επαίσχυντη συμφωνία, όπως είναι η συμφωνία των Πρεσπών;
Μιλάμε βέβαια για μια συμφωνία γκαραντί ΝΑΤΟϊκή.
Ακόμα το φωνάζουν ο ένας μετά τον άλλο οι ιμπεριαλιστές, που δίνουν συγχαρητήρια στον Τσίπρα και τον Ζάεφ.
Μια συμφωνία που μοναδικό στόχο είχε, όχι κυρίως τη φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα στους δύο λαούς, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά το να μπει η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Για να ολοκληρωθεί η ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια. Για να ανακοπεί η επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή.
Και γι αυτό ακριβώς, επειδή είναι ΝΑΤΟϊκή συμφωνία, έχει τα σπέρματα του αλυτρωτισμού, αφού αναγνωρίζει μακεδόνα πολίτη και γλώσσα.
Αυτό πρέπει να δει σήμερα ο κάθε εργάτης, ο κάθε άνεργος και άνθρωπος του μόχθου που του ρίχνουν το δηλητήριο του εθνικισμού.
Και γι αυτό το δηλητήριο έχουν ευθύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ που παίζουν πολιτικά παιχνίδια με την ακροδεξιά και ψαρεύουν στα θολά νερά του εθνικισμού.
Στις «δυνάμεις της προόδου» ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατατάξει και την ΕΕ, αυτή τη διακρατική καπιταλιστική ένωση, που μόνο τα χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης να πάρει κανείς, θα δει ότι:
– Στο όνομα της προόδου η ΕΕ έχει επιβάλει τα μνημόνια διαρκείας για όλα τα κράτη μέλη της, γιατί αυτό είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας, η Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση, τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα και όλοι μηχανισμοί της, που στόχο έχουν να θωρακίσουν τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.
– Στο όνομα της προόδου η ΕΕ, ενισχύει την επιθετικότητα και στρατιωτικοποίησή της, δημιουργεί δυνάμεις ταχείας αντίδρασης για πολεμικές επιχειρήσεις, ενισχύει τους μηχανισμούς καταστολής και φακελώματος.
– Στο όνομα της προόδου έχει εγκλωβίσει χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, οι οποίοι ζουν σε άθλιες συνθήκες και στη χώρα μας. Αυτή η πολιτική οδήγησε στο θάνατο 2000 προσφύγων μόνο το 2018, στη θάλασσα της Μεσογείου, σε απαράδεκτους φράκτες που έχουν υψώσει οι κυβερνήσεις της.
– Και βέβαια στο όνομα της προόδου η ΕΕ, αυτή η συμμαχία των λύκων που τρώγονται μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα, αλλά μονιάζουν όταν πρόκειται να επιτεθούν στους λαούς, έχει ως επίσημη ιδεολογία της τον αντικομμουνισμό, τη θεωρία των δύο άκρων, την εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό.
Αλλά για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση, στο όνομα πάλι της δήθεν προόδου δε βγάζουν τσιμουδιά.
Και επειδή αυτός ο κατ΄ όνομα προοδευτικός χαρακτήρας της ΕΕ απειλείται μπροστά στις ευρωεκλογές του Μάη, γι αυτό θέτει πιο συγκεκριμένα το δίλημμά του προς το λαό:
Και χωρίς να ντρέπεται καθόλου, με τον αμοραλισμό που τον χαρακτηρίζει μας λέει ότι «το δίλημμα είναι σαφές: Από τη μια πλευρά είναι οι δυνάμεις της προόδου, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της συνανάπτυξης… Και από την άλλη μεριά, οι δυνάμεις του φόβου, της εθνικής περιχαράκωσης και ότι η Ελλάδα δεν θα βρεθεί στη λάθος πλευρά».
Ποιες θεωρεί ο Τσίπρας δυνάμεις της προόδου, της αλληλεγγύης και της συνανάπτυξης στην ΕΕ; Ποια θεωρεί ότι είναι η σωστή πλευρά;
Δυστυχώς, για τον ελληνικό λαό, όλους αυτούς με τους οποίους τα έχει βρει και συναγελάζεται μαζί τους: Δηλαδή, τη Μέρκελ, τον Μακρόν, τον Γιούνκερ, τον Μοσχοβισί, τον Τούσκ, τον Ντράγκι τα διάφορα δεξιά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα κόμματα της «ευρωπαϊκής αριστεράς», τους Πράσινους, τους φιλελεύθερους.
Όλους αυτούς που έφθασαν τους λαούς της Ευρώπης σε αυτό το χάλι. Όλους αυτούς όπου επέβαλαν μνημόνια. Όλους αυτούς που με την πολιτική τους έστρωσαν το έδαφος να πατήσει η ακροδεξιά, ο φασισμός. Γι αυτό ας αφήσει αυτά που ξέρει ο κ. Τσίπρας.
Όλοι αυτοί μαζί και ο ίδιος βρίσκονται στην ίδια μεριά, αυτή της υπεράσπισης των κερδών των αδηφάγων μονοπωλίων και της επίθεσης στους λαούς.
Γι αυτό και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες και επαγγελματίες, οι νέοι, πρέπει να βρεθούν απέναντί τους.
Να στηρίξουν το ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές, γιατί μόνο το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης της, παλεύει ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων.
Στο κάλπικο δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ απαντάει με το δικό της, επίσης, κάλπικο δίλημμα: «Λαϊκισμός», λέει, «ή υπευθυνότητα»;
Για να κερδίσει ψήφους από τον κόσμο που εμπιστεύθηκε πριν 4 χρόνια τον ΣΥΡΙΖΑ, που πίστεψε πως μπορεί χωρίς συμμετοχή στο κίνημα, χωρίς ρήξη και σύγκρουση κάτι έστω να γλυτώσει, κάτι έστω να κερδίσει, και σήμερα είναι απογοητευμένος.
Αλήθεια ποιος δίνει σήμερα τη δυνατότητα στη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη να εμφανίζονται δικαιωμένοι για τα μνημόνια που εφάρμοσαν, για τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, τα δικαιώματα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας που υπερασπίζεται ότι έκανε το σωστό το καλοκαίρι του ’15, με το δημοψήφισμα και το 3ο μνημόνιο, δικαιώνοντας όχι μόνο την πολιτική των μνημονίων, αλλά και τα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που πρώτα τα ψήφισαν και τα εφάρμοσαν…
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του που συνεχίζει να διατηρεί όλο το μνημονιακό αντιλαϊκό οπλοστάσιο, παρά το ότι, όπως μας λένε τα στελέχη του, «βγήκαμε από τα μνημόνια». Ποιος δίνει στη ΝΔ το δικαίωμα να εμφανίζεται ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη;
Όπου «υπευθυνότητα» της ΝΔ, είναι:
Οι μισθοί να παραμείνουν στον πάτο.
Οι συντάξεις να ισοδυναμούν με επίδομα φτώχειας.
Οι ιδιωτικοποιήσεις να προχωράνε παραπέρα.
Η εμπορευματοποίηση της παιδείας και της υγείας να ολοκληρώνονται.
«Υπευθυνότητα» για τη ΝΔ είναι να μειωθεί κι άλλο η φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. (Πόσο άλλο, αλήθεια, να μειωθεί, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει ήδη μειώσει);
«Υπευθυνότητα» για τη ΝΔ είναι και ο πιο άδικος, μισητός φόρος, ο ΕΝΦΙΑ, να μονιμοποιηθεί, να περάσει στους δήμους για να πληρώνουμε εφ’ όρου ζωής νοίκι στο ίδιο μας το σπίτι.
Ως δύναμη «υπευθυνότητας», πρώτα απ’ όλα απέναντι στο κεφάλαιο, θέλει να κατοχυρωθεί η ΝΔ.
Γιατί έχει και την αποφασιστικότητα και το know how να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του.
Βέβαια την ίδια αποφασιστικότητα έδειξε και συνεχίσει να δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση του.
Χώρια που «τα παίρνει τα γράμματα», έμαθε γρήγορα να κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Ε, και σε αντίθεση με τη ΝΔ έχει και ένα πλεονέκτημα παραπάνω: την τέχνη της εξαπάτησης και του εγκλωβισμού του λαού.
Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Στους μήνες, στις μέρες, που απομένουν μέχρι να στηθούν οι κάλπες, ξέρουμε πως θα περισσέψουν τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Θα ενταθεί η αντιπαράθεση ανάμεσα στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.
Σικέ αντιπαράθεση, για το ποιος από τους δύο είναι πιο ικανός να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Τσακωμός για το ποιος θα ηγηθεί τις επόμενης μέρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Όμως αυτή η επόμενη μέρα για την εργατική τάξη, το λαό, θα είναι δυστυχώς, ίδια με την προηγούμενη.
Γιατί η επόμενη μέρα αυτής της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, απαιτεί να παραμένει σε ισχύ όλο το μνημονιακό αντεργατικό, αντιλαϊκό οικοδόμημα.
Να διατηρηθεί η εργασιακή ζούγκλα.
Να δοθούν μεγαλύτερα προνόμια στο κεφάλαιο.
Κι αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, είτε με το ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τη ΝΔ.
Γιατί και η «δίκαιη ανάπτυξη» κατά το ΣΥΡΙΖΑ και η «βιώσιμη ανάπτυξη» κατά τη ΝΔ, έχουν κοινό παρανομαστή: Την εκμετάλλευση για την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τους εργάτες της Κομοτηνής, της Ροδόπης που έχασαν τη δουλειά τους, μεγάλο μέρος από το μισθό τους, τα δικαιώματά τους;
Στην Βιομηχανική Περιοχή, παραμένουν κλειστά τα εργοστάσια του Λαναρά στην κλωστοϋφαντουργία και σε άλλους κλάδους όπως κατασκευής οικοδομικών προϊόντων.
Οι περίπου 2.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν εδώ στην βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης, δεν αναπληρώθηκαν, παρά την επέκταση κάποιων βιομηχανικών μονάδων και με τη χρήση των αναπτυξιακών νόμων και των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
Ενώ την ίδια ώρα, αυξάνεται η εντατικοποίηση της εργασίας, τα χαμηλά μεροκάματα και οι άθλιοι μισθοί είναι ο κανόνας για τους βιομηχανικούς εργάτες, ειδικά στις αναπτυσσόμενες βιομηχανικές μονάδες του νομού.
Ποιος από τους δύο, ο ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, υπόσχεται ότι οι εργάτες της Ροδόπης θα πάρουν πίσω τη δουλειά που είχαν με το μισθό και τα δικαιώματα που είχαν; Κανείς τους.
Ούτε ο δήθεν προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η δήθεν υπεύθυνη ΝΔ.
Γιατί πολύ απλά, και οι δύο, το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις και αυτό σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.
Στους επενδυτές, δηλαδή στους καπιταλιστές που τους καλούν να επενδύσουν στην περιοχή, υπόσχονται πως η εργασιακή ζούγκλα και οι μισθοί πείνας θα παγιωθούν.
Ενώ τα προνόμια και οι ενισχύσεις με ζεστό κρατικό χρήμα, θα αυξηθούν.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τους φτωχούς αγρότες και δω στη Ροδόπη, όπου λόγω των ζημιών στην καπνοπαραγωγή, από την νεκρωτική ίωση, η οποία μάλιστα δεν αποζημιώνεται από τον ΕΛΓΑ, βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται;
Εισόδημα βέβαια, που έχει ήδη δεχτεί μεγάλο πλήγμα, λόγω και της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ-ΚΑΠ, για το καπνό, η οποία έχει οδηγήσει στο «ξεκλήρισμα» των μικροπαραγωγών, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι μονοκαλλιέργεια.
Αυτή ακριβώς είναι και η αιτία, που μικρομεσαίοι αγρότες μεταναστεύουν για 4-5 μήνες στο εξωτερικό ως βιομηχανικοί εργάτες.
Τι θα αλλάξει για τους φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους που εξακολουθούν να πληρώνονται με χαμηλές τιμές για τα κτηνοτροφικά προϊόντα τους, το γάλα, το κρέας;
Και την ίδια ώρα που εκείνοι παλεύουν για τα βγάλουν πέρα, οι μεγάλες μονάδες ενισχύονται σε ζωικό κεφάλαιο, κάνουν επιχειρηματικές συνεργασίες για την μεταποίηση γάλακτος κλπ.
Αποτέλεσμα; Η επιτάχυνση της συγκέντρωσης σε μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες.
Τι πρόκειται να αλλάξει για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες της Κομοτηνής της Ροδόπης, που ιδιαίτερα φέτος δυσκολεύτηκαν να βγάλουν τον βαρύ χειμώνα, ξεπάγιασαν, αφού δεν μπόρεσαν να καλύψουν τις ανάγκες για θέρμανση;
Και αυτό συμβαίνει σε μια περιοχή, όπου θα περάσει ο πολυδιαφημιζόμενος, από όλες τις αστικές κυβερνήσεις, αγωγός ΤΑΠ, ενώ το οικιακό δίκτυο φυσικού αερίου θα καθυστερήσει.
Αγωγοί ενέργειας για να κερδίζουν τα μονοπώλια των χωρών που εμπλέκονται, ενώ η ενεργειακή φτώχεια για το λαό θα μεγαλώνει.
Αυτή είναι η ανάπτυξη τους. Μια ανάπτυξη, που ούτε θέλει, ούτε μπορεί να έχει στις προτεραιότητες της την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Γι αυτό και δω, όπως και σε όλη την Ελλάδα, οι πλημμύρες, όπως αυτές σε διάφορες περιοχές του νομού σας, αναδεικνύουν την έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού.
Είναι δηλαδή μια ανάπτυξη, που ούτε θέλει ούτε μπορεί να θέσει σε προτεραιότητα υποδομές, που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι για να μετακινηθούν.
Όπως άλλωστε, αποδεικνύει η εγκατάλειψη της επαρχιακής οδοποιίας, που δημιουργεί προβλήματα στις μετακινήσεις. Αλλά και η κατάρρευση τμήματος της γέφυρας του Ιάσμου στην επαρχιακή οδό Κομοτηνής-Ιάσμου.
Μια ανάπτυξη, που ούτε θέλει ούτε μπορεί, να θέσει σε προτεραιότητα τις ανάγκες του λαού για δημόσια και δωρεάν παιδεία, υγεία και περίθαλψη.
Απόδειξη οι ελλείψεις στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, οι ελλείψεις στα σχολεία για τα παιδιά μας.
Εμείς, όταν αναφερόμαστε στα προβλήματα της εργατικής λαϊκής οικογένειας, αναφερόμαστε και στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο στο νομό Ροδόπης, όσο και στο νομό Ξάνθης, η μουσουλμανική μειονότητα, οι συνάδελφοί μας και συμπατριώτες μας εργάτες, αγρότες, επιστήμονες, τα παιδιά της μειονότητας.
Άλλωστε η μουσουλμανική μειονότητα αγγίζει το 50% του πληθυσμού στο νομό Ροδόπης. Και δω σ’ αυτό το κομμάτι του λαού της περιοχής, η παρέμβαση των αστικών παραγόντων, τόσο από το εσωτερικό της χώρας, όσο και από το εξωτερικό, εξακολουθεί να είναι μεγάλη.
Οι εργαζόμενοι της μειονότητας, αλλά και της πλειονότητας, έχουν την πείρα και μπορούν να δουν ποιος είναι μαζί τους και ποιος είναι απέναντι τους, εχθρός της ζωής και των δικαιωμάτων τους.
Γι αυτό ακριβώς πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα κόμματα, που στόχο έχουν να διαιρούν τους εργαζόμενους, να τους δηλητηριάζουν με το φαρμάκι της έχθρας, τη στιγμή που στην περιοχή μας οι μειονότητες, μπορούν και πρέπει να αποτελούν γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, στους λαούς όλων των γειτονικών χωρών.
Πρέπει επίσης, να γυρίσουν όλοι αυτοί, την πλάτη και σε εκείνους, που στο όνομα της φιλίας και της αλληλεγγύης μας εμπλέκουν όλους στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Υπαρκτά ζητήματα της μειονότητας, τα οποία αφορούν στην εκλογή μουφτή, στην εκπαίδευση, στα βακούφια και άλλα, προσπαθούν οι αστικές και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις να τα εντάξουν στις ενδοαστικές – ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της Ελλάδας και της Τουρκίας, άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών.
Δηλητηριάζοντας τη συνείδηση των εργαζομένων της μειονότητας.
Συνειδητά προσπαθούν να αποκόψουν τους εργάτες, τους άνεργους από το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, τα ταξικά συνδικάτα, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές και την αλληλεγγύη, που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από θρησκεία και εθνικότητα. Αφού όλοι, βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Αυτό, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Όλοι έχουμε τον ίδιο αντίπαλο: Την ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο, το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τους.
Τα νέα παιδιά της μειονότητας, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με τα υπόλοιπα νέα παιδιά της Ροδόπης, όλης της Θράκης, όλης της χώρας. Μόνο που εδώ, δεν θα ήμασταν έξω από τα πράγματα, εάν λέγαμε ότι είναι πολύ πιο οξυμμένα.
Για παράδειγμα, η εκπαίδευση, κυρίως η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν αντιμετωπίζει με το κατάλληλο επιστημονικό περιεχόμενο τα αντικειμενικά προβλήματα που αφορούν τη γλωσσική και την πολιτισμική ιδιαιτερότητα της μειονότητας, επηρεάζοντας εν τέλει συνολικά το μορφωτικό επίπεδο.
Τα σχολεία που πριν χρόνια έκλεισαν στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές δεν ξανάνοιξαν, οξύνοντας παραπέρα το πρόβλημα.
Ενώ, ιδιαίτερα στα χωριά των ορεινών περιοχών δεν υπάρχει προσχολική αγωγή.
Κρίσιμο, λοιπόν, ζήτημα αποτελούν τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να πάρει το κράτος, για την ουσιαστική βελτίωση της εκπαίδευσης και για τα παιδιά της μειονότητας.
Οι νομοί Ξάνθης και Ροδόπης είναι πρωταθλητές στη μαθητική διαρροή, κάτι που απορρέει από την αντιμετώπιση της παιδείας, από την πλευρά όλων των αστικών κομμάτων, ως κόστος.
Η διεκδίκηση της μείωσης των μαθητών ανά τμήμα σε μειονοτικά και δημόσια σχολεία,
Της πλήρους σταθερής εργασίας, με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων,
της κάλυψης των σύγχρονων αναγκών σε υλικοτεχνική υποδομή στα δημόσια και μειονοτικά σχολεία της περιοχής,
της ουσιαστικής περιοδικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα,
της ουσιαστικής λειτουργίας των υποστηρικτικών δομών (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη),
αν χρειάζονται μια φορά στην υπόλοιπη χώρα, εδώ χρειάζονται δέκα.
Και όλα αυτά πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο της λαϊκής διεκδίκησης.
Μαζί θα βρεθούμε και στους αγώνες, για να εμποδίσουμε, να κερδίσουμε, να ανοίξουμε επιτέλους το δικό μας δρόμο, το δρόμο της ικανοποίησης των αναγκών του λαού.
