Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ γκρεμιζόταν, λέει ο θρύλος του γεφυριού της Άρτας. Έτσι και στη μνημονιακή εποχή στη χώρα μας οι «πολιτικές γέφυρες» τη μια μέρα χτίζονται και την άλλη γκρεμίζονται.
Αμέτρητες οι προσπάθειες και πολλοί οι γεφυροποιοί, κτίστες και πρωτομάστορες, επιδιώκουν να ταιριάξουν διαφορετικά υλικά για να χτίσουν γέφυρες ανάμεσα σε κόμματα και κινήσεις πολιτών. Μία σύντομη ματιά στο πρόσφατο παρελθόν θα επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές, ότι όλες οι «πολιτικές γέφυρες» ήταν εφήμερες. Και ενός ειδικού σκοπού για την κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Η διαχείρισή της όμως κατέστη προβληματική.
Η οικονομική κρίση μετατράπηκε σε βαθιά πολιτική και θεσμική κρίση. Και η χώρα ακόμη πλέει στα φουρτουνιασμένα νερά των μνημονίων και των αγορών. Όλες οι «πολιτικές γέφυρες» πρόσκαιρα εξυπηρέτησαν τις κομματικές βλέψεις και δυστυχώς το εθνικό συμφέρον της χώρας, της οικονομίας και των πολιτών πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Γι’ αυτό «τσαλαβουτάμε» ακόμη σε αχαρτογράφητα νερά. Γι’αυτό οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τις εφήμερες – εκλογικές «πολιτικές γέφυρες».
Οι γέφυρες και τα γεφυράκια με την έναρξη της κρίσης πολλαπλασιάστηκαν. Ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου» νυν ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστάτησε στο να χτίζει γέφυρες με επιμέρους πολιτικές τάσεις και κινήσεις αριστερές και οικολογικές. Μοναδικός σκοπός η κατάκτηση της εξουσίας. Ποτέ δεν διανοήθηκαν οι δυνάμεις αυτές ότι υπάρχει και το διακύβευμα της ίδιας της χώρας. Κατόπιν εορτής και αφού ανέλαβαν την εξουσία διαπίστωσαν τα πραγματικά προβλήματα. Με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου και μάλιστα με ψήφους των ευρωπαϊστών (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.), συνειδητοποίησαν τις πραγματικές συνθήκες της κρίσης.
Στην πρώτη αυτή δοκιμασία του 2015 γκρέμισαν πολλές πολιτικές γέφυρες στις συνασπισμένες δυνάμεις της κυβερνώσας παράταξης. Η «αριστερά της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ γκρέμισε τις γέφυρες και αντιπολιτεύεται σκληρά το «ευρωπαϊκό», ρεφορμιστικό ΣΥΡΙΖΑ. (Λ.Ε. – Πλεύση – Βαρουφάκης κ.α.).
Νέες «πολιτικές γέφυρες για τη διατήρηση της εξουσίας κτίσθηκαν με πανηγυρισμούς και δοξασίες του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου. Παλιά θα τις ονοματίζαμε «ανίερες» συμμαχίες. Άντεξαν μία τετραετία. Τώρα ο πόλεμος ανάμεσα στους συγκυβερνώντες (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) μόλις ξεκίνησε. Ο κ. Καμμένος ισχυρίζεται ότι ο κ. Τσίπρας τον εξαπάτησε. Δεν έχει νόημα τι άλλα ελέγχθηκαν και πόσα έχουν να λεχθούνε μέχρι την κάλπη. Οι γέφυρες εδώ ταιριάζουν με τη ρήση:
Θα συνεργαστώ και με το διάβολο για να πετύχω τους σκοπούς μου. Δηλαδή τα λίγα χρόνια εξουσίας. Και δυστυχώς αυτές οι εφήμερες συμμαχίες έχουν σοβαρές επιπτώσεις για το πολιτικό κλίμα στη χώρα μας.
Η πολιτική και οι πολιτικοί χάνουν την εμπιστοσύνη του κόσμου και οι πολίτες είτε οδηγούνται στα άκρα (αριστερά –δεξιά) είτε γυρίζουν την πλάτη στο πολιτικό γίγνεσθαι. Η πολιτική γίνεται προνόμιο των ολίγων. Τελικά, η Δημοκρατία συνεχώς γίνεται πιο φτωχή και ανίσχυρη. Όταν οι γέφυρες με τους ΑΝΕΛ κατέρρευσαν ο ΣΥΡΙΖΑ έχτισε νέες «πολιτικές γέφυρες» με πολιτικά πρόσωπα σχεδόν από όλο το πολιτικό φάσμα. Αυτή η στρατηγική των πρόσκαιρων συμμαχιών ειδικού σκοπού συνεχίζεται βήμα – βήμα, όχι μόνο στο κοινοβούλιο αλλά επιχειρείται και στην κοινωνία. Νέοι χτίστες και αρχιμάστορες επιχειρούν να χτίσουν νέες γέφυρες. Στελέχη που τα τελευταία χρόνια έχουν προβάλει τα πρόσωπά τους σχεδόν σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Καλούν τους πολίτες να συμμετάσχουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου. Καλούνται να χτίσουν τη «ΓΕΦΥΡΑ» «όσες δυνάμεις τοποθετούνται στο φιλοευρωπαϊκό προοδευτικό χώρο (και) να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη πολιτική της μετωπικής αντιπαράθεσης και «στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτά είναι τα ιδεολογικο-πολιτικά θεμέλια της πρωτοβουλίας για το χτίσιμο μιας νέας γέφυρας προοδευτικότητας, ειδικού σκοπού για τις ευρωεκλογές.
Ο πρωτομάστορας των γεφυριών, ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι πρέπει ενόψει των ευρωεκλογών οι προοδευτικοί πολίτες να χτίσουν νέες «πολιτικές γέφυρες» ενάντια στο ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο εχθρό που απειλεί το μέλλον της Ευρώπης και των πολιτών.
Σε αυτό το κάλεσμα ο κ. Τσίπρας προτείνει να δημιουργηθεί ένα εκλογικό προοδευτικό μέτωπο στο οποίο βασικός πόλος και πρωταγωνιστής θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Επέλεξε μάλιστα και τα χρώματα: «κόκκινο – κόκκινο και πράσινο» «αριστερά και πάλι αριστερά – πράσινοι και σοσιαλδημοκράτες». Ο καθένας να διατηρήσει τον πολιτικό του χώρο. Αυτοπροσδιορίσθηκε ότι ο ίδιος θα συνεχίζει να εκφράζει την «αριστερά» και όχι την «κεντροαριστερά». Όλα αυτά μετά τις φωνές που ακούσθηκαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «πασοκοποιείται» και μεταμορφώνεται σε σοσιαλδημοκρατικό και κεντρώο κόμμα.
Οι πολλές «πολιτικές γέφυρες» με παρατάξεις και πρόσωπα στην εποχή μας έγιναν της μόδας, αλλά αποδείχθηκαν εφήμερες. Οι πολίτες είναι επιφυλακτικοί και «κουμπωμένοι» σε αυτές τις πρωτοβουλίες των Γεφυριών χωρίς στερεά θεμέλια, χωρίς στοιχειωδώς κάποιο κοινό πολιτικό πρόγραμμα.
Οι εκλογικές συμμαχίες και τα μέτωπα όταν δεν θεμελιώνονται σε σταθερά – προγραμματικά – ρεαλιστικά θεμέλια είναι εφήμερες και εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.
Στην προκειμένη περίπτωση, όλες οι «πολιτικές γέφυρες» της κυβερνώσας παράταξης εξυπηρετούν δικές της ανάγκες και πολιτικές και όχι το μεγάλο διακύβευμα της συγκρότησης ενός προοδευτικού μετώπου, ενάντια στους κάθε λογής ακροδεξιούς, συντηρητικούς, λαϊκιστές και αντιευρωπαϊστές. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η πρώτη «γέφυρα» συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (εθνικο-δεξιά) εξυπηρέτησε αποκλειστικά τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ για την παραμονή στην εξουσία. Οι αντιευρωπαϊκές σημαίες υπεστάλησαν με την ψήφιση του 3ου Μνημονίου και με την προσαρμογή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, που μέχρι χθες ήταν εχθρικό πεδίο. Και οι «τροϊκανοί» τέσσερα χρόνια πηγαινοέρχονταν. Αφού η γέφυρα με την ακροδεξιά κατέρρευσε και έχουν αρχίσει τα παρατράγουδα άντε πάλι από την αρχή. Η πρόσφατη γέφυρα, κάλεσμα κοινοβουλευτικών προσώπων (αριστερά και δεξιά) εξυπηρέτησε επίσης την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία. Να κερδίσουμε πολιτικό χρόνο. Να κάνουμε γέφυρα για τον Μάη και ίσως τον Οκτώβρη.
Είναι προφανές, ότι οι νέες γέφυρες και οι νέες πρωτοβουλίες περί προοδευτικότητας εξυπηρετούν αποκλειστικά τους εφήμερους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ: Την παραμονή του στην εξουσία στοχεύοντας: αφενός να κερδίσει έδαφος με την ελπίδα να αλλάξει το πολιτικό κλίμα και αφετέρου να μεταφέρει την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ ενός γενικού και αόριστου προοδευτικού ευρωπαϊκού μετώπου ενάντια γενικά προς τις δυνάμεις της ακροδεξιάς και των αντιευρωπαϊστών. Για όλα αυτά δεν προτείνεται ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα για εποικοδομητικό διάλογο και συμπαράταξη των προοδευτικών δυνάμεων. Αντ’ αυτού η προοδευτικότητα εξαντλείται στο «ψάρεμα» στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Στη βάση αυτής της στρατηγικής προσπαθεί να αντιπαλέψει το ΚΙΝΑΛ, ότι αφού δεν συμμετέχει σε αυτό το μέτωπο είναι προσκολλημένο στη Ν.Δ. και τη συντήρηση!!! Δηλαδή πας μη μεθ’ημών βάρβαρος;
Και το επικοινωνιακό παιχνίδι όλο και ενισχύεται. Αναρωτιέται όμως ο κάθε καλοπροαίρετος πολίτης. Έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να χτισθεί η «ΓΕΦΥΡΑ» με τον προοδευτικό χώρο; Έπρεπε πρώτα να δοκιμάσουμε την ακροδεξιά (ΑΝΕΛ) γέφυρα για να βρούμε στη συνέχεια το δρόμο;
Αναρωτιέται επίσης ο κάθε δημοκράτης και προοδευτικός πολίτης: χτίζεται γέφυρα με κινήσεις και πρωτοβουλίες κορυφής, όταν μάλιστα αυτό το πολιτικό προσωπικό έχει διαβεί όλο το πολιτικό φάσμα της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Γίνεται «ΓΕΦΥΡΑ» χωρίς προγραμματικά θεμέλια, χωρίς κοινές ή συγκλίνουσες θέσεις πολιτικές.
Βρε σύντροφοι μήπως αργά θυμηθήκατε το προοδευτικό μέτωπο; Πιστεύεται αλήθεια ότι με την αλλαγή στην ταμπέλα «ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ» δυνάμεις θα συγκροτηθεί προοδευτικό μέτωπο;
Έχω πολλές φορές γράψει, ότι ο τρόπος που διαχειρίστηκε την πολιτική εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε τον δρόμο για την παλινόρθωση της δεξιάς.
Η πολιτική ζωή και ο τόπος έχει ανάγκη από καθαρές κουβέντες και προτάσεις. Χρειάζεται η χώρα πολιτικά προγράμματα που θα έχουν ρεαλιστικούς στόχους και όχι εφήμερες εκλογικές συμμαχίες.
Σίγουρα υπάρχει μεγάλο έλλειμμα για το δημοκρατικό, προοδευτικό, φιλοευρωπαϊκό μέτωπο να μην έχει διαμορφώσει ένα κοινό πολιτικό πρόγραμμα που θα αποτελέσει βασικό και σταθερό θεμέλιο για την πορεία της χώρας προς το αύριο και το χτίσιμο βιώσιμων πολιτικών συμμαχιών και «Γεφυριών». Έχουμε ανάγκη από «γέφυρες» όχι με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές αλλά με ορίζοντα για τις επόμενες γενιές αυτής της χώρας.
