Δύο εντελώς διαφορετικές Ελλάδες καταγράφουν στο ρεπορτάζ τους τα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο». Την Ελλάδα της δημιουργίας και των νέων με όραμα και την Ελλάδα – κουφάρι της κρίσης.
Αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε:
ΟΙ ΔΥΟ ΕΛΛΑΔΕΣ
Το κουφάρι της κρίσης: Καθρέφτης της σημερινής Ελλάδας είναι η περιπέτεια του σχολείου για τα ελληνόπουλα στο Μόναχο
Το πρόσωπο του μέλλοντος: Κόντρα στο brain drain, νεαροί πτυχιούχοι ερευνούν τεχνολογίες αιχμής και βλέπουν τις ιδέες τους να εφαρμόζονται
Ο ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ
ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ
● Ο… ανένδοτος του Τσίπρα
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ
ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ
ΣΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ
● Δεκάδες οι νεκροί και οι τραυματίες
ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΑ ΝΕΑ:
Κώστας Βαρώτσος, Νίκος Γκαργκάνας, Λωράν Ντασσώ, Μιχάλης Μπλέτσας, Σία Αναγνωστοπούλου, Στέφανος Μάνος
ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
20 κρυμμένοι θησαυροί της τέχνης στην Αθήνα
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ
Οι κλασικοί συγγραφείς σήμερα και πάντα
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
Αφιέρωμα στο νέο πρωτάθλημα της FORMULA 1 που κάνει πρεμιέρα στη Μελβούρνη
Και μαζί
«Το κοινό λεξιλόγιο της ελληνικής και της τουρκικής γλώσσας»
Κέφι, αγορά, καφενές, μπουζούκι, λιμάνι, ανέκδοτο, εργένης
Ποιες από τις λέξεις αυτές προέρχονται από τα ελληνικά και ποιες είναι τουρκικής προέλευσης;
Μία μοναδική, συλλεκτική έκδοση
Το κοινό λεξιλόγιο της ελληνικής και της τουρκικής γλώσσας
Κοινές λέξεις με την ίδια ή και με διαφορετική έννοια που χρησιμοποιούνται καθημερινά στη σύγχρονη ζωή των δύο λαών.
Το βιβλίο αυτό περιέχει τόσο τα τουρκικά δάνεια στην ελληνική γλώσσα όσο και τα ελληνικά δάνεια στην τουρκική γλώσσα. Τον 19ο αιώνα, οι Ελληνες χρησιμοποιούσαν πλήθος τουρκικές λέξεις, λόγω της συνύπαρξής τους με τους Τούρκους. Σήμερα, οι λέξεις αυτές μειώθηκαν μεν, όμως πολλές αντιστάθηκαν και εντάχθηκαν στο ελληνικό λεξιλόγιο, ακριβώς επειδή εξέφραζαν την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα (π.χ., λεβέντης, μάγκας, νταής, εργένης, τεμπέλης, κέφι, καβγάς, παπούτσι, σόι κ.ά.).
Πρόκειται για ένα βιβλίο αναφοράς —μοναδικό στο είδος του— με τις λέξεις που υπάρχουν και στις δύο γλώσσες. Σκοπός του δεν είναι να διαπιστώσει ποιος από τους δύο λαούς επέδρασε περισσότερο ή λιγότερο στον άλλον, αλλά να εξετάσει το κοινό λεξιλόγιό τους ως προϊόν του πολιτισμού την περίοδο της συμβίωσής τους επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Υπό την οπτική αυτή, το βιβλίο απευθύνεται σε κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται να ανακαλύψει λέξεις που ίσως δεν φανταζόταν ότι προέρχονται από τα τουρκικά (π.χ., αγιάζι, αλάνι, βερεσέ, γιλέκο, γλέντι κ.ά.), καθώς και τις λέξεις που τα ελληνικά έχουν προσφέρει στην τουρκική γλώσσα (π.χ., αφορισμός, αχλάδι, ανέκδοτο, αγγαρεία, αφέντης, φούρνος κ.ά.).
