Η προσωπική μου λατρεία προς τη μουσική και τις Καλές Τέχνες, με έχει συνδέσει εδώ και αρκετά χρόνια φιλικά, με την τηλεόραση του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου, (ΡΙΚ), που φέτος γιορτάζει τα 60 χρόνια από την ίδρυση και λειτουργία του.
Δεν το αποκρύπτω (απεναντίας το διαλαλώ), ότι σπανίως χάνω τη Σαββατιάτικη εκπομπή «Σάββατο κι απόβραδο» του ΡΙΚ, που είναι υπόδειγμα ψυχαγωγίας υψηλού επιπέδου στη βραδινή ζώνη (21.00) των εκπομπών του κυπριακού καναλιού.
Το ΡΙΚ, κατά τη γνώμη μου είναι, στις περισσότερες ενημερωτικές, ψυχαγωγικές και μορφωτικές εκπομπές, υπόδειγμα ΜΜΕ, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τη δική μας εγχώρια και εν μέρει βαβυλωνιακή τηλεοπτική παραγωγή. Και όχι μόνον αυτό, αλλά οι υπεύθυνοι προγράμματος του ΡΙΚ, σεβόμενοι την έστω και πίσω από τα αγκαθωτά συρματοπλέγματα του Αττίλα 1 και 2 ειρηνική συνύπαρξη της νόμιμης ελληνοκυπριακής κοινότητας με τους κατοίκους της τουρκοκυπριακής κοινότητας, έχουν καθιερώσει τακτικές εκπομπές στα τουρκικά, αλλά και στα αγγλικά για τη βρετανική κοινότητα στις αγγλικές στρατιωτικές βάσεις.
Υπόδειγμα προγράμματος που αγκαλιάζει αρμονικά τις δύο αλλοεθνείς κοινότητες της Κύπρου, η εκπομπή «Κάτω από τον ίδιο ουρανό». Μια εκπομπή που σπάει και από τις δύο πλευρές τις αλυσίδες των τουρκικών δυνάμεων αιματηρής εισβολής στο νησί της Αφροδίτης.
Η εκπομπή αυτή περιλαμβάνει συγκλονιστικούς διαλόγους και μαρτυρίες ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, αντιστοίχως στα ελληνικά και στα τουρκικά και με υπότιτλους και στις δύο γλώσσες. Επιπλέον, τα μηνύματα της σειράς των εκπομπών «Κάτω από τον ίδιο ουρανό», είναι κάτι παραπάνω από φιλικά. Θα έλεγα αδελφικά και με έκδηλο τον πόθο για επανένωση των κατεχομένων περιοχών από τα παράνομα τουρκικά στρατεύματα κατοχής με την κατά 38% καταπατημένη και λεηλατημένη επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Επιστρέφω όμως στην αφετηρία αυτού του σημειώματος και στην εκπομπή του ΡΙΚ με τον τίτλο «Σάββατο κι απόβραδο».
Το Κυπριακό ρεμπέτικο
Ψυχή αυτής της εκπομπής η πανέμορφη, ευγενέστατη, ευφυής, προσηνής και καλοΐσκιωτη Άντρη Καραντώνη. Μουσική απογείωση της ίδιας εκπομπής, η παλιά και δυναμική φρουρά της Κυπριακής λαϊκής ρεμπέτικης κομπανίας, μαζί με τους νεότερους και αξιόλογους εκπροσώπους του λαϊκού τραγουδιού. Αρκετές εκπομπές αφιερωμένες σε μουσικοχορευτικά προγράμματα και μάλιστα με χορογραφίες που εξιδανικεύουν την ελληνικότητα των καλλιτεχνικών δημιουργιών.
Δεν κατόρθωσα να απομνημονεύσω ονοματεπώνυμα, ιδίως της υπέροχης φρουράς του κλασικού ρεμπέτικου. Και ίσως είναι λάθος, που δεν μνημονεύονται αυτά τα ονόματα στις ιστοσελίδες του Google. Όσο για την ορχήστρα, ένα ανυπόκριτο και βροντερό «εύγε», στους οργανοπαίχτες, τις τραγουδίστριες, τους τραγουδιστές και τους χορευτές, μαθητές σε σχολές χορού, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις σχολές της μητέρας Ελλάδας.
Υπόδειγμα ψυχαγωγίας
Το «Σάββατο κι απόβραδο» το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους της μουσικής, του χορού και του τραγουδιού. Και τα τρία αυτά κεφάλαια με σφραγίδα ελληνική, αλλά και κοσμοπολίτικη. Το ΡΙΚ, στα εξήντα αδιάκοπα χρόνια της λειτουργίας του, φέρνει τη σφραγίδα μιας Ρωμιοσύνης μπολιασμένης με ό,τι το επίλεκτο από τα διεθνή καλλιτεχνικά και πνευματικά δρώμενα.
Το «Σάββατο κι απόβραδο» θα μπορούσε να είναι για όσους το παρακολουθούν, ένα υπόδειγμα ψυχαγωγίας αλλά και κοινωνικής αγωγής. Είναι τιμή για τους συντελεστές αυτής της εκπομπής, η υποδειγματική συμπεριφορά όχι μόνο των μελών των μουσικοχορευτικών ομίλων αλλά και όλων των καλεσμένων στο καλαίσθητο και πολιτισμένο πλατό του τηλεοπτικού ΡΙΚ.
Και όταν μιλάμε για συμπεριφορά, εννοούμε το αυθόρμητο και ανυπόκριτο κέφι, αυτό που οι λατίνοι της Ιβηρικής και της ιταλικής χερσονήσου το χαρακτηρίζουν με την υπέροχη λέξη alegria (κέφι) γιατί όχι και την πορτογαλική saudade, στα πιο συναισθηματικά νοσταλγικά τραγούδια, τα fado του έρωτα και μιας χαράς ανάμικτης με τη λύπη…
Με άλλα λόγια: Μια μουσικοχορευτική διέγερση και ψυχική ενορχήστρωση, χωρίς γαρδένιες και γαρύφαλλα, ανακατωμένα με σπασμένα πιάτα, ποτήρια και χαρτοπετσέτες ή και κυλιόμενες σάρκες, στα λερωμένα από την κραιπάλη, πλατό άλλων τηλεοπτικών διαύλων. Ή αλλιώς, ένα λαϊκό πανηγύρι, χωρίς ακριβοπληρωμένα κακόγουστα νεοπλουτικά έκτροπα…
