Μια τεράστια γυάλινη πρόσοψη! Αυτή εύκολα μπορεί να ανακατασκευστεί συμβολικά σκέφθηκε η οργανωτική ομάδα του Φεστιβάλ Βερολίνου και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της «αναμόρφωσης» του Παλατιού της Δημοκρατίας. Το Παλάτι της Δημοκρατίας, που χτίστηκε στη θέση του Ανακτόρου του Βερολίνου, ήταν από το 1976 μέχρι το 1990 το κοινοβούλιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και παράλληλα ένας δημόσιος χώρος πολιτισμού. Μεταξύ 2006 και 2008 το Παλάτι της Δημοκρατίας γκρεμίστηκε για δώσει τη θέση του στο Φόρουμ Χούμπολντ. Οι επιμελητές του Φεστιβάλ Βερολίνου έφτιαξαν ένα τριήμερο πρόγραμμα από τις 8 μέχρι τις 10 Μαρτίου με τον τίτλο «Παλάτι της Δημοκρατίας» και καλούσαν το κοινό σε 40 περίπου εκδηλώσεις που περιελάμβαναν διαλέξεις, ταινίες, χορό και μουσική.
Στόχος δεν ήταν να τιμήσουν το πρώην κοινοβούλιο της Ανατολικής Γερμανίας, έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν οι διοργανωτές. Για το λόγο αυτό αφαίρεσαν και το σοσιαλιστικό στεφάνι με τα στάχια, το σφυρί και το δρεπάνι από την πρόσοψη του κτηρίου.
Στις 9 Νοεμβρίου συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και στους εορτασμούς θα περιλαμβάνεται και το Ανάκτορο του Βερολίνου. Το κτήριο χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και υπέστη πολύ μεγάλες καταστροφές στο Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα μπορούσε να είχε διατηρηθεί καλύτερα αλλά η τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση το θεωρούσε σύμβολο του πρωσικού ιμπεριαλισμού και αποφάσισε το 1950 την κατεδάφισή του.
Ματιά και στο μέλλον
Το Παλάτι της Δημοκρατίας πάντως μετά την επανένωση των δυο Γερμανιών δεν ήταν πλέον προσβάσιμο στο κοινό διότι διαπιστώθηκε ότι είχε αμίαντο. Το2003 το γερμανικό κοινοβούλιο αποφάσισε να κατεδαφίσει το κτήριο. Μια πολύ αμφιλεγόμενη απόφαση.
Το καλλιτεχνικό σχέδιο με τον τίτλο «Παλάτι της Δημοκρατίας» είχε κάτι παραπάνω από συμβολικό χαρακτήρα. Ήταν μια προσπάθεια να συζητηθούν θέματα τα οποία έχουν εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Όπως για παράδειγμα ποιες ήταν οι σκέψεις και τα κινήματα που υπήρχαν πριν από την επανένωση των δύο Γερμανιών.
Ακόμη αντικείμενο συζήτησης ήταν ένα παλαιότερο σχέδιο Συντάγματος που βασίστηκε τότε και σε κείμενα την Ανατολικογερμανίδας συγγραφέως Κρίστα Βουλφ αλλά και του νομικού Μπέρνχαρτ Σλινκ, ενός από τους πιο αγαπητούς και πολυδιαβασμένους σήμερα συγγραφείς στη Γερμανία. Ο Σλινκ έδωσε μια σχετική διάλεξη στα πλαίσια του καλλιτεχνικού προγράμματος.
Το φεστιβάλ δεν ασχολήθηκε όμως μόνο με το παρελθόν αλλά και με το μέλλον. Στην ενότητα «Νέες συμμαχίες» συζητήθηκε το ερώτημα πώς θα αντιμετωπιζόταν σήμερα μια παρόμοια κατάσταση με αυτήν της εξέγερσης του 1989/1990. Την εναρκτήρια ομιλία έκανε ο Γιάνης Βαρουφάκης, συνιδρυτής του πανευρωπαϊκού κινήματος DiEM25. Τέλος ιστορικοί, ακτιβιστές και φιλόσοφοι αντάλλαξαν σκέψεις σχετικά με το κοινοβούλιο του μέλλοντος και συζήτησαν ανάμεσα σε άλλα θέματα που αφορούν την ακροδεξιά αλλά και απαντήσεις στο ερώτημα εάν υπάρχουν εναλλακτικές στον νεοφιλελευθερισμό.
Ελίζαμπετ Γκρενιέρ
Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου
