Εξοργισμένοι είναι οι συγγενείς των θυμάτων της πυρκαγιάς στην Ανατολική Αττική για την απόφαση της εισαγγελίας να ασκήσει δίωξη για πλημμέλημα κατά των υπευθύνων της τραγωδίας.
«Πραγματικά ξεχειλίζω από οργή. Ο κ. Μπουρνούς δήλωσε ότι δικαιώθηκε κι εμένα αυτό πραγματικά με εξοργίζει. Αισθάνομαι ότι πρέπει να τους ζητήσουμε και συγγνώμη που τους ταλαιπωρήσαμε», αναφέρει ο κ. Άρης Χερουβείμ ο οποίος έχασε την μητέρα του, την αδελφή και τις δίδυμες ανιψιές του στις 23 Ιουλίου του 2018.
Μιλώντας στο Πρώτο Θέμα ο κ. Χερουβείμ δηλώνει πως δυστυχώς δεν περίμενε ότι θα υπάρξει δικαίωση για τους νεκρούς της πυρκαγιάς.
«Στις φωτιές της Ηλείας, ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος πλήρωσαν για 36 νεκρούς, 40.000 ευρώ. Δηλαδή, τους στοίχισε ο κάθε νεκρός 1.111 ευρώ και μάλιστα ζήτησαν και άτοκες δόσεις. Αυτό ακριβώς περίμενα να γίνει και εδώ. Δεν περίμενα κάτι παραπάνω, ειλικρινά», αναφέρει και προσθέτει:
«Το άλλο για το οποίο οργίζομαι είναι ότι σε μια απόσταση εκατό μέτρων μακριά από το σπίτι έχω εντοπίσει αμίαντο. Οι επιζήσαντες που δεν πέθαιναν από τη φωτιά, θα πεθάνουν από καρκίνο. Δυστυχώς, στο κράτος δεν λειτουργεί τίποτα».
Από την πλευρά του, ο δικηγόρος της οικογένειας Βασίλης Ταουξής αναφέρει ότι όλο αυτό το διάστημα η νομική κοινότητα περίμενε ότι θα ασκηθεί ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος με ενδεχόμενο δόλο τουλάχιστον για το αδίκημα της έκθεσης σε κίνδυνο ζωής από το οποίο προέκυψαν εκατό και πλέον θάνατοι, αλλά όπως λέει «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει».
«Περιφέρεται η κυρία Ρένα Δούρου από το ένα κανάλι στο άλλο και με θαυμάσιο λόγο που θυμίζει δικηγόρο στον Άρειο Πάγο, μιλάει με περίσσια υποκρισία και λέει: «Δώστε μας λίγο χρόνο για να αποδείξουμε την αθωότητα μας». Αυτό να το πουν στις οικογένειες των εκατό νεκρών. Οι δικαιολογίες τους ότι έφταιγαν τα αυθαίρετα ή έφταιγε ο στρατηγός άνεμος είναι φτηνές, πρόστυχες, χυδαίες και δείχνουν ανθρώπους που απλώς το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν το τομάρι τους και την καρέκλα τους», προσθέτει ο κ. Ταουξής ο οποίος αναφέρεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιρρίψει την ευθύνη στην αυθαίρετη δόμηση της περιοχής.
«Κανείς δεν παραιτήθηκε και ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον. Μιλάνε για αυθαίρετη δόμηση. Ποια αυθαίρετη δόμηση; Η οικογένεια Χερουβείμ έχει κτίσει με νόμιμα έγγραφα, με άδειες της πολεοδομίας 50 μέτρα από τη Λεωφόρο Μαραθώνος. Ο δρόμος που κάηκαν δώδεκα άνθρωποι είναι καθόλα ρυμοτομημένος και τα σπίτια είναι νόμιμα. Οι δεκάδες που πνίγηκαν μέσα στη θάλασσα γιατί δεν έστελνε το Λιμεναρχείο βάρκες να περισυλλέξουν αυτούς τους ανθρώπους, έφταιγε η αυθαίρετη δόμηση; Πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος» τονίζει ο συνήγορος της οικογένειας Χερουβείμ.
Ρίγος προκαλεί ακόμα και σήμερα η περιγραφή που είχε κάνει ο κ. Χερουβείμ την στιγμής που αντίκρισε τα άψυχα σώματα των οικείων του, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την φονική πυρκαγιά.
«Τις βρήκα καμένες μόλις 100 μέτρα μακριά από το σπίτι τους, όπου έτρεχαν για να σωθούν από τη φωτιά. Πρέπει να ήταν από τα πρώτα θύματα. Δεν μπορούσα να φτάσω αμέσως στο σημείο, ήταν κλειστός ο δρόμος. Την άλλη μέρα το πρωί μπόρεσα να πλησιάσω το σπίτι και να ψάξω για τους δικούς μου ανθρώπους.
»Έφτασα έντρομος στο σπίτι το οποίο ήταν ξεκλείδωτο, δεν υπήρχε κανείς μέσα. Οι κακές σκέψεις με είχαν κυριεύσει όλο το βράδυ και παρόλο που το μυαλό μου πήγαινε στο κακό δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί και να είχαν πεθάνει. Εκατό μέτρα πιο πάνω από το σπίτι είδα αστυνομία και τους πλησίασα για να τις δηλώσω ως αγνοούμενες. Κοιτάζω κάτω και είχαν κάποια πτώματα σκεπασμένα με σεντόνι».
«Δυστυχώς τα πτώματα αυτά ήταν η μητέρα μου, η αδερφή μου και οι πεντάχρονες ανιψιές μου. Ήταν αναγνωρίσιμες οι τρεις από τις τέσσερις. Το ένα κοριτσάκι δεν με άφησαν να το δω γιατί ήταν πολύ καμένο. Ήταν αγκαλιασμένες και οι τέσσερις. Ήταν και η τσάντα της αδερφής μου δίπλα. Ζήτησα από τον αστυνομικό να την ανοίξουν και είχε μέσα το πορτοφόλι με την ταυτότητά της.».
«Ήταν η πρώτη μέρα που θα έπιανε δουλειά η Βίκυ και είχε έρθει με απόσπαση στο Κέντρο Υγείας της Ραφήνας. Είχε ζητήσει να πάρει απόσπαση για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για την ίδια και τα παιδάκια της. Πού να ήξερε όμως, ότι θα έβρισκε τραγικό θάνατο αγκαλιά με τις αγαπημένες της κόρες. Ήθελε πάρα πολύ να γίνει μητέρα, είχε αφιερώσει το 100% του εαυτού της για να αποκτήσει και να μεγαλώσει τις δίδυμες κόρες της. Και το λέω αυτό γιατί η Βίκυ είχε αποφασίσει να γίνει μητέρα και να κάνει τα παιδιά από τράπεζα σπέρματος. Ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα, ήταν ο πατέρας και η μητέρα αυτών των παιδιών αλλά πολύ άτυχη, τελικά»…
