Δεν ξέρω πόση σημασία μπορεί να έχουν οι δημόσιες διαβεβαιώσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο, στο τέλος της τετραετίας, αλλά ίσως έχει μεγαλύτερη σημασία όσα μεταφέρει ο φίλος του (όπως δείχνουν οι τόσες συναντήσεις και το δημόσιο πολιτικό φλερτ στο Μαξίμου) Πιερ Μοσκοβισί στις Βρυξέλλες.
Οφείλω λοιπόν να πω ότι η απερχόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει ότι πρόθεση του κ. Τσίπρα είναι να πάει στις εθνικές εκλογές την τελευταία ημέρα της συνταγματικής προθεσμίας. Εκτός κι αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και των τοπικών εκλογών είναι τέτοιο που η κυβέρνηση δεν θα μπορεί να συνεχίσει…
Τι πιο ξεκάθαρο. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει τα δημοσκοπικά ευρήματα, θέλει να κερδίσει χρόνο, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα για αυτόν. Γνωρίζει επίσης ότι οι ευρωεκλογές είναι το ορόσημο, οι διπλές κάλπες του Μαΐου στην Ελλάδα θα έχουν – εκ των πραγμάτων – χαρακτήρα επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας της κυβέρνησης για τα εθνικά ζητήματα, την οικονομία και την καθημερινή ζωή των πολιτών.
Και τα αποτελέσματα που θα βγάλουν δεν θα μπορούν να περάσουν στο… ντούκου.
Πολύ θα ήθελε ο Πρωθυπουργός να ξεπεράσει τον σκόπελο λέγοντας όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1986, όταν το ΠαΣοΚ ηττήθηκε και στους τρεις μεγάλους δήμους της χώρας, «Το μήνυμα ελήφθη – Νίκησε η Τοπική Αυτοδιοίκηση», αλλά όλα θα εξαρτηθούν από τις διαφορές στις πολλαπλές κάλπες…
Για όλους αυτούς τους λόγους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέχεται τις καθυστερήσεις και τις αναβολές στην υλοποίηση πλήθους δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ως… προσάρτημα στο τρίτο μνημόνιο. Εύστοχα η ΝΔ διά του κ. Χρήστου Σταϊκούρα σημειώνει πως «η δεύτερη, μεταπρογραμματική έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνει ότι η χώρα βρίσκεται εκτός προγραμμάτων, αλλά, δυστυχώς, εντός αυστηρών μνημονιακών περιορισμών», το ζήτημα όμως δεν είναι εκεί.
Το ζήτημα είναι οι πολιτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, ο ρόλος που παίζουν οι Βρυξέλλες στην ελληνική πολιτική σκηνή, οι προτιμήσεις του κ. Μοσκοβισί που δεν κρύβονται και εν τέλει η απόφαση που θα πάρει το Eurogroup την Καθαρά Δευτέρα για την καταβολή ή όχι της δόσης του 1 δισ. ευρώ που είναι δικά μας λεφτά.
Το μόνο που μπορεί να κάνει ο κόσμος της οικονομίας είναι να περιμένει.