Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολλή συζήτηση, κύρια στον έντυπο τύπο για τις πιθανότητες μιας νέας δικτατορίας στη χώρα μας. Ας δούμε όμως κι εμείς την περίπτωση :
Δικτατορίες προκύπτουν σε κάποιες χώρες, κυρίως, όταν τα πράγματα στην κοινωνία και την οικονομία δεν πάνε καλά. Βέβαια, όχι μόνο, γιατί έχουμε και την περίπτωση της ικανοποίησης της φιλοδοξίας κάποιων που θέλουν να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, οπωσδήποτε, (Ελλάδα 1967).
Στη χώρα μας η οικονομική κατάσταση πήρε την κατιούσα από το 2009 , που είχε, ως συνέπεια , τη ραγδαία πτώση του γενικού βιοτικού επιπέδου και την έλευση των μνημονίων, που χειροτέρεψαν τα πράγματα ακόμη περισσότερο.
Αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε από κάποια θεϊκή ή υπερφυσική παρέμβαση, αλλά από τον κακό χειρισμό των πραγμάτων εκ μέρους των πολιτικών , που διαφέντευαν τις τύχες του ελληνικού λαού.
Τότε, μέσα στους Έλληνες που είχαν αγανακτήσει για την τροπή των πραγμάτων, πολλοί έβριζαν τους κυβερνώντες πολιτικούς και κάποιοι έλεγαν : «μα δεν υπάρχουν κάποιοι για να κρεμάσουν τους φταίχτες στην Ομόνοια ; » .
Αυτό το κλίμα με τις επικρατούσες τότε αντιλήψεις σε πολλούς Έλληνες, έδωσε τροφή σε κάποιους κύκλους στρατιωτικών να μιλούν ότι μια στρατιωτική δικτατορία, ήταν πάλι ώριμη και πως μόνο η σιδηρά πυγμή των στρατιωτικών θα διόρθωνε τα πράγματα, και θα έσωζε την Ελλάδα. Όμως ουδέν συνέβη, γιατί το κυπριακό φιάσκο βαρύνει ακόμη τις συνειδήσεις των επίδοξων στρατιωτικών.
Οπωσδήποτε σε κάποιους θερμοκέφαλους κυριαρχούν τέτοιες ιδέες, έστω κι αν τις συζητούν μεταξύ τους κρυφίως.
Αλλά ας υποθέσουμε, πως σ’ ορισμένους οι φιλοδοξίες ξεπερνούν τη λογική και προβαίνουν σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα. Τι πιθανότητες λοιπόν θα είχαν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της Ελλάδας, για να κερδίσουν τη συμπαράσταση, έστω και μιας μερίδας του λαού;
Πρώτα , πρώτα οι Έλληνες δεν είναι πια χωρισμένοι σε δεξιούς και αριστερούς, δεύτερον δεν υπάρχει πλέον ο κομμουνιστικός κίνδυνος, τρίτον δεν έχουμε ένα καινούργιο σχέδιο «Περικλής» της συμμαχίας, για παρέμβαση του στρατού μπρος στον κομμουνιστικό κίνδυνο και τέλος η χώρα μας δεν είναι μέλος μόνο της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, αλλά και της Ε.Ε, καθώς και της ΟΝΕ.
Αν υποθέσουμε ότι η στρατιωτική ηγεσία της Ατλαντικής Συμμαχίας δεν θα αντιδρούσε άμεσα, είναι όμως σίγουρο πως η Ε.Ε και ιδιαίτερα η ΟΝΕ, θα καλούσαν τη νέα ηγεσία να επιστρέψει στους δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ ταυτόχρονα θα έκλεινε τον κρουνό της χρηματοδότησης των Ευρώ προς την Τράπεζα της Ελλάδας και τις λοιπές συστημικές τράπεζες. Αποτέλεσμα : μέσα σε μια βδομάδα θα σταματούσαν οι χρηματοδοτήσεις της οικονομίας, θα στέρευαν τα ΑΤΜ των τραπεζών κι οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να σηκώσουν ούτε ένα Ευρώ από τις καταθέσεις τους. Στη συνέχεια, θα κοβόταν όλες οι εισαγωγές προϊόντων, αφού οι έμποροι δεν θα δύναντο να πληρώσουν άμεσα τις παραγγελίες τους.
Οι ευρωπαϊκοί εταίροι, που μας δάνεισαν τα τόσα και τόσα δις Ευρώ, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας και να πληρώσουμε τα χρέη μας κατά τα τελευταία χρόνια, θα άρχιζαν να ζητούν τα λεφτά τους και εφόσον δεν τα έπαιρναν, θα ξεκινούσαν να κατάσχουν κάθε ελληνικό περιουσιακό στοιχείο, που θα εμφανιζόταν στη χώρα τους, κύρια τα πλοία (π.χ. Αργεντινή). Κοντά στη γενική έλλειψη των εισαγομένων προϊόντων, θα βάρυνε ιδιαίτερα η μη εισαγωγή πετρελαιοειδών , που θα έθετε σε αδράνεια τα εκατομμύρια των αυτοκινήτων, που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους. Κι η σκέψη να επανέλθουμε στη δραχμούλα, δεν θα προλάβαινε να υλοποιηθεί από τις όποιες δυσμενείς επιπτώσεις, που θα δημιουργούνταν.
Είναι δε σίγουρο, πως σ’ αυτήν την περίπτωση, θα κατέβαινε στους δρόμους ο ελληνικός δημοκρατικός λαός, όπως οι Μοσχοβίτες το 1991 και οι Τούρκοι το 2016 για να μπλοκάρουν τα σχέδια των πραξικοπηματιών.
Αποτέλεσμα : οι Έλληνες τις επόμενες μέρες θα διαδήλωναν μαζικά στους δρόμους . Κι αν ακόμη οι κρατούντες χρησιμοποιούσαν τη βία, είναι σίγουρο πως θα ενεργοποιούταν άμεσα η ηγεσία του ΝΑΤΟ, καθόσον σήμερα δεν υπάρχει η Σοβιετική Ένωση και το ανατολικό μπλοκ που παλαιά έπαιζαν σημαντικό ρόλο στις όποιες αποφάσεις των Βρυξελλών.
Συμπέρασμα : οι όποιοι επίδοξοι κινηματίες βάζουν στο μυαλό τους τέτοιες ιδέες, καλό είναι να τις εγκαταλείψουν, γιατί ο μεγαλόψυχος Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν υπάρχει πια , για να μεταβάλει την ποινή. Αν το δικαστήριο ζητήσει την εσχάτη των ποινών να είναι σίγουροι πως η όποια κυβέρνηση θα υπάρχει τότε, θα υλοποιήσει την απόφαση.
Ο κ. Θεόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
