Βραδιά συγκίνησης και μνήμης Μελίνας Μερκούρη εκτυλίχτηκε απόψε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, 25 χρόνια από το θάνατο της Μελίνας , όπως επικράτησε να αποκαλούν, με το μικρό της όνομα, την Ελληνίδα σταρ που έλαμψε στο παγκόσμιο στερέωμα μέσα από το κινηματογραφικό σελιλόιντ αλλά και μέσα από την υπουργική δράση της που σφράγισε για δεκαετίες την ελληνική πολιτική πολιτισμού, αφήνοντας παρακαταθήκη σε όλους τους Έλληνες υπουργούς Πολιτισμού το αίτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα.
Στην αφιερωματική βραδιά που διοργάνωσε το υπουργείο Πολιτισμού για να τιμήσει την Μελίνα Μερκούρη, ένας άλλος κοσμοπολίτης, με διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομή, αλλά με έντονη προσφορά στον ελληνικό πολιτισμό, ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας μίλησε για τα χρόνια συνεργασίας τους «από τα ευτυχέστερα της ζωής του» την δεκαετία του ’80, όταν αποδέχθηκε την πρόταση της Μελίνας Μερκούρη να γίνει σύμβουλος της σε θέματα κινηματογράφου, στο υπουργείο Πολιτισμού.
Αν και με πολλές επιφυλάξεις στην αρχή, όπως ομολόγησε :
– «Μα έχω ταινίες να κάνω»
– «Θα τις κάνεις μετά»
-«Μα εγώ δεν είμαι ΠΑΣΟΚ είμαι ΚΚΕ εσ. Θα πρέπει να ρωτήσω και τους δικούς μου»
-«Ρώτησε τους λοιπόν».
«Τους ρώτησα και μου είπαν ‘πήγαινε τρέχοντας’» ανέφερε ο σκηνοθέτης.
Ο Μάνος Ζαχαρίας έγινε σύμβουλος της Μελίνας Μερκούρη για οκτώμισι χρόνια, αναβάθμισαν το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου με πρόεδρο τον αείμνηστο συγγραφέα και κριτικό Παύλο Ζάννα, κατάρτισαν και θεσμοθέτησαν το νόμο για τον ελληνικό κινηματογράφο, έδωσαν προτεραιότητα στον ελληνικό κινηματογράφο.
«Ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά, ούτε εγώ και φαντάζομαι ούτε η νέα γενιά κινηματογραφιστών δεν έχουμε αξιολογήσει πόσα οφείλει ο ελληνικός κινηματογράφος στη Μελίνα» είπε ο αιώνιος έφηβος Μάνος Ζαχαρίας, στη σύντομη παρέμβαση του. Χωρίς να παραλείψει να τονίσει την οφειλή, όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου στη Μελίνα Μερκούρη, η οποία με τον τότε Γάλλο ομόλογό της Ζακ Λανγκ «οραματίστηκαν και έβαλαν μπροστά» το Eurimages, ευρωπαϊκό ταμείο χρηματοδότησης κινηματογραφικών συμπαραγωγών.
Στη βραδιά μνήμης για τη Μελίνα Μερκούρη, μίλησε επίσης η επιστήθια φίλη και συνεργάτιδα της, Μανουέλα Παυλίδη: «Την πρωτοείδα το 1971 όταν ήμουν φοιτήτρια στο Παρίσι, να περπατά στο Σεν Ζερμαίν με την κάπα της ν’ ανεμίζει. Μετά βρέθηκα στο σπίτι της, το πιο φιλόξενο σπίτι στο Παρίσι. ‘Μα γιατί έχεις μέσα στο σπίτι σου τη φωτογραφία των συνταγματαρχών;’ την είχα ρωτήσει για να πάρω την απάντηση: ‘Θέλω να τους βλέπω συνέχεια να μην ξεχάσω πόσο τους μισώ’. Έμεινα πλάι της σε όλη τη ζωή της έως το τέλος, μ’ ένα αίσθημα ισχυρής συνενοχής» είπε η Μανουέλα Παυλίδου γενική γραμματέας του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη.
«Κλείνω τα μάτια και φέρνω στο νου τη ζεστασιά του γέλιου της, την άρνησή της να καταπιέζεται, το ελεύθερο πνεύμα της» είπε ο επίσης ο παλιός συνεργάτης της και πρόεδρος του «Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη» Χριστόφορος Αργυρόπουλος, ενώ η αρχαιολόγος Στέλλα Χρυσουλάκη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων του ΥΠΠΟΑ, μοιράστηκε με το κοινό στιγμές ενθουσιασμού και θαυμασμού που ενέπνευσε η Μελίνα Μερκούρη, στη συνεργασία που είχε με τους αρχαιολόγους στην διάρκεια της πρωτόγνωρης για την εποχή «Αθήνας – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» το 1985, θεσμό που εμπνεύστηκε η Μελίνα Μερκούρη και υιοθέτησαν έκτοτε όλες οι ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί η Μελίνα Μερκούρη, όπως είπε η Στέλλα Χρυσουλάκη, «κι αν η Μελίνα δεν είχε σχέση με τα παιδιά, είχε σχέση με τη νιότη, με το μέλλον».
Το αφιέρωμα του υπουργείου Πολιτισμού που ολοκληρώθηκε με την προβολή της ταινίας «Στέλλα» (1954) του Μιχάλη Κακογιάννη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, υπήρξε το πρώτο μιας σειράς αφιερωμάτων για τη Μελίνα Μερκούρη. «Θα συνεχίσουμε και με άλλα αφιερώματα, αξιοποιώντας το κεφάλαιο που αποτέλεσε στον πολιτισμό και συνεχίζει να αποτελεί για την χώρα μας» ανέφερε στον χαιρετισμό της η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
