Η κυβέρνηση στην πορεία προς τις εκλογές είχε βάλει ως στόχο να τακτοποιήσει διάφορες υποθέσεις. Αυτό περιλάμβανε τόσο την προσπάθειά της να ολοκληρώσει ό,τι μπορεί από διάφορα ζητήματα για τα οποία ενδιαφέρονται και επιχειρηματίες, όσο και το αγαπημένο της σπορ που είναι να προσπαθεί να προχωρήσει διάφορες «δικογραφίες» που να υποστηρίζουν το αφήγημα περί του «αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος».
Όμως, φαίνεται ότι υπάρχουν και διάφορες εκκρεμότητες οι οποίες τώρα αρχίζουν και γίνονται αισθητές.
Για την ακρίβεια… ηχηρές.
Διότι μην τάξεις του επιχειρηματία δουλειά και μετά δεν του τη δώσεις.
Δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει μετά η εκδικητικότητά του.
Και η κυβέρνηση έχει αναπτύξει τέτοιες σχέσεις με επιχειρηματίες.
Μάλιστα, ο συγκεκριμένος υπήρξε για ένα διάστημα ο αγαπημένος επιχειρηματίας του Μαξίμου, έχοντας μάλιστα ακόμη και κουμπαριές με υπουργούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει σε αυτόν, παρότι εάν είχε «θεσμική μνήμη» η αριστερά, θα έπρεπε να θυμούνταν ότι ο συγκεκριμένος είχε δείξει και άλλη φορά την.. αφερεγγυότητά του.
Και τώρα αυτός, αντιμέτωπος με μια εντυπωσιακή επιχειρηματική κάτω βόλτα, φαίνεται ότι αποφάσισε να αρχίζει να βγάζει στη φόρα τους διάφορους… σκελετούς που κρύβει στην ντουλάπα του.
Έστω και με τη μορφή διαφόρων ενδιαφερουσών συνομιλιών που έχει στην κατοχή του και που μάλλον εκθέτουν υπουργούς.
Και λογικά δεν θα πρέπει να είναι ο μόνος.
Γιατί και σε άλλα υπουργεία είναι πιθανόν να μην ολοκληρώθηκαν όλες οι δουλειές, όλες οι παραγγελίες και όλες οι προμήθειες «όπως έπρεπε».
Και ο νους μπορεί να πάει π.χ. στο πάντα φορτωμένο με διαχρονικές αμαρτίες υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Άλλοι πάλι επιχειρηματίες μπορεί πολύ απλά να αρχίσουν να σκέφτονται διπλά και τριπλά πλέον, ιδίως στην προοπτική να έχουμε νέα κυβέρνηση σε μερικούς μήνες.
Και αυτοί μπορεί να έχουν ιστορίες να διηγηθούν.
Γιατί στον επιχειρηματικό κόσμο το κριτήριο είναι οι δουλειές όχι οι πολιτικές ταυτότητες.
Με αυτή την έννοια, θα μάθουμε και θα ακούσουμε αρκετά το επόμενο διάστημα γύρω από τις απόπειρες της κυβέρνησης να διαμορφώσει τη δική της «αριστερή διαπλοκή».
Και πολύ πιθανώς να δούμε το «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς να διαψεύδεται στην πράξη.
Μόνο που αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας συνολικότερης επιλογής που έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα και τώρα δρέπει τους καρπούς της.
Γιατί όταν αποφασίσεις αντί να βάλεις καθαρούς κανόνες του παιχνιδιού και διαφάνεια, απλώς να προωθήσεις κάποιους επιχειρηματίες που σου φαίνονταν πιο φιλικοί ή πιο διατεθειμένοι να βοηθήσουν και αυτοί, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κάποιος να σε έχει καταγράψει με τη γίδα στην πλάτη.
