Ο Φαίδων Γεωργίτσης, ήταν ο σταρ του ελληνικού σινεμά ο οποίος θα μείνει χαραγμένος στην κινηματογραφική μνήμη του κοινού ως ο απόλυτος ζεν πρεμιέ, ως ο σκληρός γόης στον οποίο καμία ηρωίδα δεν μπορούσε να αντισταθεί…

Ο αγαπημένος ηθοποιός, ο οποίος έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλικία 80 χρονών το μεσημέρι της Παρασκευής, γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1939 στη Νέα Σμύρνη, ως το δεύτερο παιδί ενός αξιωματικού του Ναυτικού και της μικρασιάτισσας συζύγου του.

Ο πατέρας του, αξιωματικός του Ναυτικού, αυστηρός αλλά και με κρυφές ευαισθησίες που φρόντιζε να εκδηλώνει γράφοντας χρονογραφήματα σ’ ένα λογοτεχνικό περιοδικό. Η μητέρα του, Μαρία, μια τρυφερή, όμορφη γυναίκα, ήρθε από τη Σμύρνη με τον ξεριζωμό του 1922. Σε εκείνη οφείλει το σχήμα των ματιών του και στη γιαγιά του το χρώμα τους, που αργότερα θα μάγευε πλήθος κόσμου.

Ο Φαίδων Γεωργίτσης σπούδασε στις Δραματικές Σχολές των Καρόλου Κουν, Χρήστου Βλαχιώτη, Πέλου Κατσέλη, ενώ όταν έπαιξε στο πλευρό της Μελίνας Μερκούρη στο θρυλικό «Ποτέ την Κυριακή» το 1960 δεν είχε ακόμα τελειώσει με τις σπουδές υποκριτικής.

Η επιτυχία στο σινεμά

Ο Φαίδων Γεωργίτσης έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες-μιούζικαλ της Φίνος Φιλμς σε σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη, με συμπρωταγωνιστές τη Ζωή Λάσκαρη, τη Μαίρη Χρονοπούλου, τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρθα Καραγιάννη κ.ά.

Έφυγε αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κινηματογραφική κληρονομία, πολλές σπουδαίες θεατρικές επιτυχίες και πληθώρα φωτογραφιών από την ζωή του, από τότε που έκανε τα πρώτα του βήματα στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή», το 1960 μέχρι τις κορυφαίες του κινηματογραφικές του ταινίες «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Νύχτα γάμου», «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και πολλές ακόμη.

Στο θέατρο, έχει συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης του Κουν, αλλά και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Μ. Βολανάκη. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1972 στη σειρά «Κόκκινο δαχτυλίδι», ενώ έγινε πάλι δημοφιλής τη δεκαετία του ’90 μέσα από τις καθημερινές τηλεοπτικές σειρές «Καλημέρα Ζωή» και «Λάμψη» του Νίκου Φώσκολου. Έχει επίσης ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία σε θεατρικά και σε κινηματογραφικά έργα.

Ο Έλληνας James Dean

Πολλοί ήταν εκείνοι που τον αποκαλούσαν «Έλληνα James Dean» αλλά εκείνος θύμωνε και αγαπούσε τον Marlon Brando.

«Θύμωνα. Εγώ θαύμαζα τον Μάρλον Μπράντο. Κι όταν διάβαζα ότι ο Ντιν ήταν ο διάδοχος του Μπράντο ή θα τον ξεπερνούσε, γινόμουν έξαλλος! Είχα πει τόσα που όταν σκοτώθηκε σχεδόν ένιωσα ενοχές. Για να εξιλεωθώ, πήγα στο ‘‘Παλλάς’’ για να τον δω στα ‘‘Ανατολικά της Εδέμ’’. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έμπαινα σε κινηματογράφο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Φαίδων Γεωργίτσης.

Η προσωπική του ζωή

Τα φλερτ πολλά και με γυναίκες που άφησαν εποχή, ανάμεσα στις οποίες η Αλίκη, η Τζένη και η Ζωή. «Η Τζένη ήταν κοσμική κυρία, η Αλίκη ήταν το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Τη ζωή μου θα μπορούσα να τη ζήσω με την Αλίκη. Υπήρξε ένα φλερτ αλλά κινδύνευα να γίνω κύριος Βουγιουκλάκης και δεν ήθελα. Ήθελα να παραμείνω ο κύριος Γεωργίτσης», είχε πει.

Ο ίδιος είχε μιλήσει μάλιστα για τη Ζωή Λάσκαρη, λίγο μετά το θάνατό της, σε αφιέρωμα του περιοδικού Down Town.

Εκεί ο Φαίδων Γεωργίτσης παραδέχτηκε πως ήταν τόσο πολύ γοητευμένος από την ομορφιά της που σε κάθε «ερωτική» σκηνή που είχε μαζί της, επεδίωκε να τη φιλά όλο και περισσότερο. «Ήταν πάντα πολύ τυπική και πειθαρχημένη. Γνωριστήκαμε το 1963, στον Ίλιγγο. Εγώ τότε ήμουν 24 χρονών και η Ζωή μόλις 20. Στην πρώτη γνωριμία μας, μου δίνει το χέρι λέγοντάς μου: “Χαίρω πολύ” και μου σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο. Αυτό ήταν, μαγεύτηκα. “Τι κορίτσι είσαι εσύ;” της λέω και από εκείνη τη στιγμή και έπειτα σε κάθε ερωτική σκηνή προσπαθούσα να τη φιλήσω για όσο περισσότερο γινόταν. Το είχαν καταλάβει οι τεχνικοί και με πείραζαν. Στο γύρισμα λέγαμε μεταξύ μας ότι ήταν η θεά Άρτεμις, γιατί το κορμί της θύμιζε άγαλμα. Την ίδια δεν την ενδιέφερε αν την ήθελαν όλοι οι άντρες. Την ενδιέφερε να τη θέλει ένας, εκείνος που ήταν κάθε φορά ερωτευμένη. Θυμάμαι έλεγε συχνά ότι ήθελε να μοιάσει στη Μελίνα Μερκούρη. Τη θαύμαζε για την κορμοστασιά, το περπάτημα και την ντομπροσύνη της. “Κοίτα την πώς περπατά. Σαν πέρδικα” μου έλεγε για εκείνη».

Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μπέτυ Αρβανίτη και εν συνεχεία παντρεύτηκε την Μπέτσυ, με την οποία έχει δυο παιδιά, τον Ραφαέλο και την Μαρίζα. Το ζευγάρι είχει δημιουργήσει τον δικό του θεατρικό θίασο, στο Κορωπί.