«Το Σαββατοκύριακο 16-17 Φεβρουαρίου, δημοσιεύθηκε το κείμενο «Για τον Μέγα Αλέξανδρο και για τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» από τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Γκολγκέιτ της Νέας Υόρκης Ρόμπερτ Γκάρλαντ.
Μεταφέρω το τμήμα του κειμένου που αναφέρεται στη γλώσσα την οποία μιλούσαν οι Μακεδόνες: » …ωστόσο για τη γλώσσα παραμένει και αυτό ένα ανοιχτό ακανθώδες ζήτημα: οι Μακεδόνες μιλούσαν κάποια ελληνική διάλεκτο ή πρόκειται για μια συγκεκριμένη γλώσσα ή κάποιο είδος συνδυασμού; Δεν έχουμε γραπτά αρχεία και δεν έχουν αφήσει καμία επιγραφή στην (υποτιθέμενη) γλώσσα τους, οπότε δεν έχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα ή γεγονότα».
Υποθέτω ότι ο καθηγητής κ. Ρόμπερτ Γκάρλαντ είναι γνώστης της ιστορίας της Ελλάδας και, φυσικά, τα στοιχεία επιβεβαιώνονται στον κόσμο της ιστοριογραφίας ότι ο Αλέξανδρος ως Μακεδόνας δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα και κάλεσε τον δάσκαλο Αριστοτέλη που κατάγονταν από τη Χαλκιδική και ζούσε στην Αθήνα να τον διδάξει ελληνικά.
Ετσι, αυτό το «ακανθώδες ζήτημα», όπως το υπαγορεύει ο καθηγητής Ρόμπερτ Γκάρλαντ είναι πολύ γνωστό και δεν είναι σαφές γιατί το αποκαλεί ως ακανθώδες.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπήρξαν κυριαρχίες ορισμένων πολιτισμών και γλωσσών. Σήμερα, κυριαρχεί η αγγλοφωνία και δεν υπάρχει άνθρωπος στον πολιτισμένο κόσμο που δεν μιλάει την αγγλική γλώσσα, που σημαίνει ότι όλοι εκείνοι που μιλούν αυτή τη γλώσσα, εκτός από τη μητρική τους, είναι Αγγλοι ή Αμερικανοί.
Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε κλίνει προς τον ελληνικό πολιτισμό, που ήταν κυρίαρχος τότε, και ήθελε να επεκτείνει τις γνώσεις του, που σημαίνει ότι δεν ήταν Ελληνας.
Και όπου πήγε και κατέκτησε την εποχή εκείνη, κυρίαρχος πολιτισμός ήταν ο ελληνικός, κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τη μακεδονική προέλευσή του.
Ετσι, στις χώρες που κατέκτησε, ο Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας, αλλά δεν ήταν ο Αλέξανδρος ο Ελληνας. Η ιστορία τον ονόμασε με την ελληνική λέξη Μέγας, αλλά ήταν Μακεδόνας.
Πιστεύω ότι ο καθηγητής σίγουρα γνωρίζει πως η Παλιά Ελλάδα εκτεινόταν μέχρι τη Λάρισα και με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1912, οι μεγάλες δυνάμεις, τότε και σήμερα, έδωσαν μία από τις τρεις «Μακεδονίες», δηλαδή του Αιγαίου ή Μπελομόρσκα στην Παλιά Ελλάδα, που εκτεινόταν μέχρι τη Λάρισα και τις άλλες δύο – του Βαρντάρ στη Σερβία και του Πιρίν στη Βουλγαρία, που έφεραν τους Βαλκανικούς Πολέμους μεταξύ των τριών αυτών χωρών, αφού ήταν δυσαρεστημένες από τη διανομή των «μεγάλων δυνάμεων».
Να προσθέσω μόνο ότι το όνομα Μακεδονία δεν αποτελεί μόνο προνόμιο της Ελλάδας, αλλά είναι προνόμιο των Βαλκανίων.
Εδώ, οι Ελληνες προωθούν το σύνθημα «η Μακεδονία είναι Ελλάδα» και όχι «Ελλάδα είναι η Μακεδονία».
Θέλω να πω η μία ανοησία δημιουργεί μια άλλη ανοησία.
Ανα Μάτοβα- καθηγήτρια ιστορίας»
Πηγή: novamakedonija.com.mk και echedoros-a.gr
