Μπορεί ο πρωθυπουργός να κάλυψε εμμέσως τις πρακτικές  Παύλου Πολάκη στο τελευταίο υπουργικό Συμβούλιο καθώς κατηγόρησε την Αντιπολίτευση πως όσα ακούγονται  για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας βρίσκονται στη σφαίρα του «πολιτικού κουτσομπολιού»,  ωστόσο φαίνεται πως το Μαξίμου αλλάζει… ρότα δίνοντας «γραμμή» για την αποδόμησή του και βάζοντας «φρένο» στην ασυλία που απολάμβανε έως σήμερα.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τρεις από τις εφημερίδες που στηρίζουν την κυβέρνηση (Εφημερίδα Συντακτών, Έθνος και Αυγή) … άδειασαν τις πρακτικές Πολάκη με τις οποίες έκανε τις τελευταίες ημέρες επίδειξη «μαγκιάς» φτάνοντας στο σημείο να απειλήσει τον κεντρικό τραπεζίτη της Ελλάδας, να καταγράψει τη συνομιλία του και να την διοχετεύσει σε φιλικό ΜΜΕ αφού την πέρασε από … μονταζιέρα.

Την αρχή έκανε προ ημερών η Εφημερίδα των Συντακτών η οποία μέσω άρθρου εξαπέλυε επίθεση στον κ. Πολάκη με χαρακτηρισμούς όπως «σαχλαμαρόμαγκας».  Ο αρθρογράφος της εφημερίδας ανέφερε για  τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, ότι «μοστράρεται ως περίπου Ρομπέν των Δασών», αλλά την ίδια ώρα δεν έχει «τη γενναιότητα ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του και τη μεγαλοψυχία να ζητά πού και πού συγγνώμη».

Σε άλλο σημείο του άρθρου ο Παύλος Πολάκης αναφέρεται ως «…καβαλημένο καλάμι, αιθεροβατεί στις νεφέλες της εξουσίας με κομμένο καπίστρι (…) καθώς χορεύει ζεϊμπεκιά α λα μπαλέτο Κεϊλάνης προς εντυπωσιασμό των χρηστών του φου μπου, εξακολουθεί να κάνει ζημιά στο κόμμα του, νομίζοντας πως ωφελεί τον εαυτό του».

Αυτός ο «ισχυρογνώμων αριστερός υπουργός που δεν ψέλλισε μια λέξη μεταμέλειας και συμπάθειας προς τη χήρα και τον ανήλικο γιο τού εκλιπόντος» τόνιζε ο αρθρογράφος.

Σήμερα δύο ακόμη φιλοκυβερνητικές εφημερίδες άσκησαν σκληρή κριτική κατά Πολάκη με βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Ο διευθυντής του Έθνους Αντώνης Σκυλάκκος με άρθρο που έχει τίτλο «Αρκουδόμαγκας» αναφέρει:

«Ο Παύλος Πολάκης χορεύει ζεϊμπεκικο φουμάροντας αρειμανίως σε κλειστό χώρο – γράφει δηλαδή στα πλαιαότερα των υποδημάτων του έναν νόμο του υπουργείου του οποίου προϊσταται. Στα καπάκια, τηλεφωνεί στον εθνικό τραπεζίτη (για προσωπικό του θέμα) για να του τα σούρει και μαγνητοφωνεί τη συνομιλία, άσχετα αν στη συνέχεια το μαζεύει – αντελήφθη, βλέπετε, ότι πρόκειται για καραμπινάτο ποινικό αδίκημα και η τεστοστερόνη δεν είναι ανεξάντλητη».

Ο διευθυντής της εφημερίδας συνεχίζει: «Ο Παύλος Πολάκης κρίνει ζώντες και νεκρούς, επιθετικά, με σκληρή γλώσσα. Με ύφος μάγκα μέγιστου. Προφανώς ξεχνάει ότι αν κρατάς τη ρομφαία της κάθαρσης, οφείλεις να μη στραβοπατήσεις ποτέ. Για τον απλούστατο λόγο ότι το παραμικρό στραβοπάτημα θα κριθεί με ιδιαίτερη αυστηρότητα, μια και στην τελική σε εξομοιώνει με εκείνους τους οποίους μαστίγωνες.

Όταν συμβεί αυτό, δεν έχεις δικαίωμα να υβρίζεις, ούτε και να κλαψουρίζεις. Ο μάγκας ο μέγιστος θα έχει αποδειχθεί πως ήταν αρκουδόμαγκας».

Η χαριστική βολή για τον αναπληρωτή υπουργό του «σας έχω» ήρθε από την Αυγή. Το άρθρο του Ανδρέα Πετρόπουλου, στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, έχει τίτλο «Το θέμα Παύλο είναι…» και προειδοποιεί ουσιαστικά τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, για τις πρακτικές του.

Ξεκινώντας το άρθρο θέτει το ερώτημα αν το θέμα Πολάκη είναι υπαρκτό ή κατασκευασμένο και παράγωγο όπως αναφέρει στην χοάνη της διαστρέβλωσης. Εν συνεχεία κάνει αναφορά και στο «σκάνδαλο με τα οικονομικά των κομμάτων» το οποίο χαρακτηρίζει διαχρονικό και συνεχίζει με αναφορά στην απολογία Τσουκάτου, τις «χορηγίες» επιχειρήσεων σε κόμματα για να φτάσει στην υπόθεση Πολάκη σημειώνοντας «Πάμε τώρα στο δεύτερο. Υπάρχουν ερωτήματα για το δάνειο Πολάκη;»

Αναφερόμενος στο δάνειο του αναπληρωτή υπουργού αλλά και την καθημερινή συμπεριφορά του αναφέρει: «Τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που μεγαλώνουν επίσης παιδιά με φροντιστήρια και πανεπιστήμια χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Προφανώς – σε ένα νόμιμο δάνειο – δεν μπορεί να βάλει τα ίδια ερωτήματα το πολιτικό προσωπικό με τις διαχρονικές χορηγίες. Τελειώνει το θέμα εδώ;

Όχι. Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι. Κινδυνεύει όμως να μοιάσει στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο στον καθημερινό πόλεμο με το «σύστημα». Ο αγώνας αυτός, είναι διαρκής και έρχεται η στιγμή που θα έχει και προσωπική σφραγίδα. Όμως, δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε προσωπική υπόθεση. Δεν είναι ένας «ανοικτός προσωπικός λογαριασμός». Η μάχη με την διαπλοκή και τη διαφθορά είναι μια συλλογική δουλειά, έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και του βασικού πολιτικού υποκειμένου που συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του».

Καταλήγοντας ο αρθρογράφος σημειώνει: «Αυτό είναι κυρίως το θέμα Παύλο… Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και μιλάει στους άλλους «με την γλώσσα που καταλαβαίνουν» τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα τους. Κι ας τα λέει σωστά ο κουζουλός…».