«Μπαράζ» επιθέσεων από φίλια ΜΜΕ δέχεται τις τελευταίες μέρες ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, μετά και τις αποκαλύψεις για το δάνειο των 100.000 ευρώ που έλαβε από την Attica Bank και τις αντιδράσεις του που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Μετά την Εφημερίδα των Συντακτών, ταυτόχρονα με το Έθνος, τη σκυτάλη παίρνει και η Αυγή, η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επιχειρεί με έναν πιο ήπιο τρόπο να… συνετίσει τον Παύλο Πολάκη.
Το άρθρο του Ανδρέα Πετρόπουλου, στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, έχει τίτλο «Το θέμα Παύλο είναι…» και προειδοποιεί ουσιαστικά τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη, για τις πρακτικές του.
Ξεκινώντας το άρθρο θέτει το ερώτημα αν το θέμα Πολάκη είναι υπαρκτό ή κατασκευασμένο και παράγωγο όπως αναφέρει στην χοάνη της διαστρέβλωσης:«Αν είναι υπαρκτό, αντανακλά μια πρακτική, την ίδια που άνθισε στην Ελλάδα από το 1989 και κορυφώθηκε μετά το 2000 επισφραγίζοντας την χρεοκοπία του 2009; Ή το πραγματικό θέμα έχει να κάνει με το άλλο μισό της Αριστεράς, δηλαδή όχι μόνο με την ηθική, αλλά με την πρακτική και την αισθητική παρέμβαση στην πολιτική διαδικασία;»
Το άρθρο κάνει αναφορά και στο «σκάνδαλο με τα οικονομικά των κομμάτων» το οποίο χαρακτηρίζει διαχρονικό και συνεχίζει με αναφορά στην απολογία Τσουκάτου, τις «χορηγίες» επιχειρήσεων σε κόμματα για να φτάσει στην υπόθεση Πολάκη σημειώνοντας «Πάμε τώρα στο δεύτερο. Υπάρχουν ερωτήματα για το δάνειο Πολάκη;»
Αναφερόμενο στο δάνειο του αναπληρωτή υπουργού αλλά και την καθημερινή συμπεριφορά του αναφέρει: «Τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που μεγαλώνουν επίσης παιδιά με φροντιστήρια και πανεπιστήμια χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Προφανώς – σε ένα νόμιμο δάνειο – δεν μπορεί να βάλει τα ίδια ερωτήματα το πολιτικό προσωπικό με τις διαχρονικές χορηγίες. Τελειώνει το θέμα εδώ; Όχι. Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι. Κινδυνεύει όμως να μοιάσει στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο στον καθημερινό πόλεμο με το «σύστημα». Ο αγώνας αυτός, είναι διαρκής και έρχεται η στιγμή που θα έχει και προσωπική σφραγίδα. Όμως, δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε προσωπική υπόθεση. Δεν είναι ένας «ανοικτός προσωπικός λογαριασμός». Η μάχη με την διαπλοκή και τη διαφθορά είναι μια συλλογική δουλειά, έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και του βασικού πολιτικού υποκειμένου που συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του».
Καταλήγοντας ο αρθρογράφος σημειώνει: «Αυτό είναι κυρίως το θέμα Παύλο… Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και μιλάει στους άλλους «με την γλώσσα που καταλαβαίνουν» τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα τους. Κι ας τα λέει σωστά ο κουζουλός…».
