Με επιστολή της προς τον Αλέξη Τσίπρα η ηθοποιός και σκηνοθέτιδα Άννα Κοκκίνου ζητά την παρέμβασή του για να σωθεί το «Θέατρο Σφενδόνη», η σκηνή που δημιούργησε η ίδια πριν από χρόνια. «Αυτό το θέατρο ήταν μια γκρεμισμένη αποθήκη χωρίς στέγη», αναφέρει: «Ήταν ένα ξεχασμένο γκρέμι που ανήκε στο ίδρυμα Κουτλίδη – ένα χωράφι με τσουκνίδες. (…) Τους πρότεινα να μου το νοικιάσουν, για να φτιάξω ένα θέατρο. Για το σκοπό αυτό, πούλησα το μοναδικό μου σπίτι και κινητοποίησα όλη την πνευματική Αθήνα. (…) Ήμασταν ακόμα τότε ιδεαλιστές και η εποχή μάς ευνοούσε. Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα – κυριολεκτικά. Και στον ενθουσιασμό μου ή στην άγνοιά μου, υπέγραψα ιδιαιτέρως επαχθείς όρους (προσαύξηση 20% ανά διετία), που έγιναν επαχθέστεροι όταν ήρθε η κρίση. (…)
Και τώρα, μου κάνουν έξωση από το θέατρο που έχτισα, επειδή χρωστάω συσσωρευμένα ενοίκια! (…) Φυσικά ξέρω ότι αυτός είναι ο νόμος της αγοράς. Αλλά ξέρω επίσης ότι αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. (…) Δεν θέλουν να μου πάρουν το χωράφι με τις τσουκνίδες που είδα ένα απόγευμα κάτω από βροχή. Θέλουν το πλήρες, πανέμορφο θέατρο που το έχτισα με άπειρο κόπο, πολύ χρήμα και αυτοθυσία. Αυτή η κατάφωρη αδικία που στηρίζεται στη σκληρότητα της αγοράς, αλλά σε κανένα πνευματικό δίκαιο, είναι στο χέρι σας να σταματήσει, ώστε να βρούμε μια λύση βιώσιμη, να πάμε παρακάτω. Αυτό το θέατρο το έχτισα εγώ! Και νομίζω προσέφερα κάτι καλό στην πόλη».
«Dura lex sed lex», «σκληρός νόμος αλλά νόμος», αυτό είναι και ο νόμος της αγοράς. Το γνωρίζει η κυρία Κοκκίνου, το γνωρίζουμε κι εμείς. Όμως, όπως σε περιόδους κρίσης οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας έχουν χρέος να σταθούν δίπλα στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο και να τον «στηρίξουν» διά της τέχνης τους, να τον διαφωτίσουν, να τον ψυχαγωγήσουν, να τον παρηγορήσουν, να του δείξουν δρόμους, έτσι και το κράτος έχει χρέος να στηρίξει τους ανθρώπους της τέχνης στον αγώνα τους, όχι παραβλέποντας τους νόμους αλλά βρίσκοντας τρόπους ώστε να τους διευκολύνει αν χρειαστούν βοήθεια. «Δεν είναι όλα εμπόριο στην Τέχνη», γράφει η κυρία Κοκκίνου στο τέλος της επιστολής της, «είμαι σίγουρη ότι κατά βάθος όλοι το ξέρουν.
Το ξέρετε κι εσείς. Και σας ζητώ να μου συμπαρασταθείτε, μαζί με τους ανθρώπους της καλλιτεχνικής και πνευματικής Αθήνας, που προσυπογράφουν αυτή την ανοιχτή επιστολή ώστε να μη σιωπήσει για πάντα το “Θέατρο Σφενδόνη”».
Η υπόθεση θα εκδικαστεί την ερχόμενη Τρίτη 19 Φεβρουαρίου. Δεν γνωρίζω αν στο μεταξύ ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει ανταποκριθεί στην έκκληση, πιστεύω όμως πως ακόμα και στην Αθήνα, που πρέπει να έχει τις περισσότερες θεατρικές σκηνές από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, κάθε θέατρο που κλείνει αφήνει μια ανοιχτή πληγή. Ειδικά όταν αυτό το θέατρο έχει την ιστορία και την προσφορά της «Σφενδόνης».
