Το να υπάρχουν νεκροί από τη γρίπη, μαζί με καταγγελίες για ελλιπές πρόγραμμα εμβολιασμού και για ελλείψεις στη ΜΕΘ, και την ίδια ώρα να έχεις τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό να δηλώνει ότι «δεν είναι και καταστροφή», δεν το λες απλώς εσφαλμένο, το λες επικίνδυνο.
Δεν με ενδιαφέρουν οι δικαιολογίες. Δεν με νοιάζει οποιαδήποτε εξήγηση ότι ο Πολάκης προσπάθησε απλώς να θέσει το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν είναι επιχείρημα το ότι υπάρχουν άλλες αιτίες θανάτου πιο θανατηφόρες.
Η πραγματικότητα είναι μία: έχουμε μια επιδημία γρίπης για την οποία η κυβέρνηση και το υγειονομικό σύστημα δεν πήραν τα αναγκαία μέτρα, δεν ενημέρωσαν έγκαιρα τον πληθυσμό και επέλεξαν να την παρουσιάζουν ως κάτι που δεν είναι και τόσο σημαντικό.
Γιατί όταν έχεις ενεργή επιδημία γρίπης τότε ο υπουργός μένει στο «κάνουμε ό,τι μπορούμε», κλείνεται στο γραφείο του με τους συμβούλους του και παλεύει έστω και με καθυστέρηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Δεν καθησυχάζεις την κοινωνία όταν λες «δεν είναι καταστροφή», γιατί για κάθε οικογένεια που ταλαιπωρείται είτε με νοσηλευόμενο είτε, πολύ χειρότερα, με θύμα, είναι καταστροφή.
Την κοινωνία την καθησυχάζεις όταν παίρνεις μέτρα, όταν ενημερώνεις, όταν δείχνεις ότι εργάζεσαι για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.
Η κοινωνία δεν πιστεύει στα θαύματα. Ούτε στους υπερανθρώπους. Αλλά ξέρει πότε την δουλεύουν ψιλό γαζί και πότε, κυριολεκτικά, παίζουν με τον πόνο της.
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.
Με τον ίδιο τρόπο που είχε προκαλέσει οργή μια άλλη δήλωση του Πολάκη για το πώς οι νεκροί «μαύρισαν την εικόνα» της κυβερνητικής προσπάθειας στην πυρκαγιά στο Μάτι. Την ώρα που όλη η εικόνα, όλη η ουσία, όλη η τραγωδία, ήταν ακριβώς οι 100 νεκροί από μια πυρκαγιά που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί εάν είχε λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός και είχε κάνει προετοιμασία η κυβέρνηση.
Και τότε πάλι το ίδιο μας είπαν. Δεν γινόταν να μην έχουμε νεκρούς. Όπως και τώρα με τη γρίπη.
Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με αυτό, δεν μπορούμε να καταπιούμε τόσον κυνισμό, δεν είναι δυνατόν άνθρωποι με τέτοια νοοτροπία να διοικούν υπουργεία κρίσιμα για τη ζωή ανθρώπων.
Γι’ αυτό Αλέξη διώξτον τώρα. Στείλε τον στα τηλεπαράθυρα να καλύψει και το κενό γραφικότητας που άφησε η αποχώρηση του Καμμένου από την κυβέρνηση, στείλε τον πίσω στα Σφακιά, στείλε τον όπου κρίνεις. Αλλά μην τον αφήσεις άλλο στο υπουργείο Υγείας.
Και τότε θα σου πω ακόμη και μπράβο.
