Τo bras de fer συνεχίζεται. Ο Νικολάς Μαδούρο επιμένει ότι είναι ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, ενώ ο Χουάν Γκουαϊδό ο νόμιμος μεταβατικός πρόεδρος.
Τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης έχουν αναγνωρίσει πάνω από 40 χώρες του κόσμου, ο πρόεδρος της χώρας μπορεί ακόμη να ελπίζει στη στήριξη μεταξύ άλλων της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Κίνας και του στρατού. Ο Νικολάς Μαδούρο δεν αναγνωρίζει ότι η χώρα του έχει οξύ πρόβλημα επισιτισμού και φαρμάκων και δεν δέχεται να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια.
«Μισθός 6 δολάρια το μήνα»
«Εκτός του ότι είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς τακτικά τρόφιμα, σοκάρει η πλήρης κατάρρευση των δημόσιων νοσοκομείων» λέει ο οικονομολόγος Πάμπλο Ραφαέλ Γκονζάλες στη Deutsche Welle. «Στη Βενεζουέλα η ανθρωπιστική κρίση δεν έχει προηγούμενο. Δεν υπάρχουν φάρμακα, επειδή η κυβέρνηση υπό τον Ούγκο Τσάβες κατέστρεψε την κρατική βιομηχανία φαρμάκων. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό έφυγαν στο εξωτερικό μαζί τους 3 εκατομ. πρόσφυγες. Ακόμη κι αν υπάρχουν κάποια νοσοκομεία που λειτουργούν, οι άνθρωποι δεν έχουν χρήματα για να νοσηλευτούν», επισημαίνει ο Γκονζάλες. «Με το αντίστοιχο ποσό των 6 δολαρίων το μήνα, δεν μπορεί κανείς να αγοράσει ούτε ένα κιλό τυρί».
Σε συνέντευξη στο ισπανικό δίκτυο La Sexta, ο Μαδούρο ρωτήθηκε εάν ευθύνεται για την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα του. Η απάντησή του ήταν η εξής: «Στη Βενεζουέλα δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. Πολλοί άνθρωποι λένε ψέματα σε αυτόν τον τομέα». Η πραγματικότητα είναι άλλη. Σε έρευνα που έκαναν πολλά πανεπιστήμια για τις συνθήκες διαβίωσης προέκυψε ότι λόγω της ελλιπούς πρόσβασης των κατοίκων σε τρόφιμα έχουν χάσει βάρος 11 κιλών κατά μέσον όρο. Τα ΗΕ υπολογίζουν ότι 3,5 εκατομ. άνθρωποι έφυγαν από τη Βενεζουέλα λόγω έλλειψης πρώτων ειδών ανάγκης.
Παραδοχή ανθρωπιστική κρίσης θα σήμαινε και παραδοχή της αποτυχίας της κυβέρνησης Μαδούρο. Ειδάλλως καμιά χώρα και καμιά ανθρωπιστική οργάνωση δεν μπορεί να επιβάλει βοήθεια σε μια κυβέρνηση που δεν τη θέλει ή δεν τη ζητά. Τώρα όμως ο μεταβατικός πρόεδρος Χουάν Γκουαϊδό τη ζήτησε. «Διαβεβαίωσα τον Γκουαϊδό ότι η μεθοριακή πόλη Κούκουτα θα μετατραπεί σε ένα από τα 3 κέντρα συγκέντρωσης ανθρωπιστικής βοήθειας» έγραψε στο twitter ο πρόεδρος της Κολομβίας Ιβάν Ντούκε. «Θα μαζέψουμε φάρμακα, τρόφιμα και ότι άλλο χρειάζονται οι αδελφοί μας».
Η βοήθεια υπό την εποπτεία των ΜΚΟ
Παρατηρητές θεωρούν ότι η ανθρωπιστική βοήθεια από το εξωτερικό αποτελεί μια καλοζυγισμένη κίνηση στη σκακιέρα. «Η στρατηγική της λεγόμενης ομάδας των 13 από χώρες της Ν. Αμερικής και τον Καναδά είναι έξυπνη και έχει διπλό στόχο», λέει ο Ρομπέρτο Καγιαμάρσα, πρώην κολομβιανός διπλωμάτης στο Καράκας στη Deutsche Welle. «Εν πρώτοις βοηθά εκείνους που την έχουν ανάγκη και κυρίως υποσιτισμένα παιδιά, γύρω στα 200.000 αλλά από την άλλη αποτελεί μέσο πίεσης προς τον βενεζουελανό στρατό. Εάν την αφήσει να μπει στη χώρα, σημαίνει ανυπακοή απέναντι στις διαταγές του προέδρου Μαδούρο. Κι αν δεν την αφήσει, θα πρέπει ο στρατός να δώσει εξηγήσεις γιατί απαγορεύει τη βοήθεια, που τόσο χρειάζεται ο λαός». Αυτό το δίλημμα μπορεί να αντιμετωπίσει πολύ γρήγορα ο στρατός. Ήδη στη μεθοριακή διάβαση Λας Τιεντιτάς κοντά στη Κούκουτα, κατά διαταγή του Μαδούρο, έχει μπλοκάρει μέχρι νεωτέρας την ανθρωπιστική βοήθεια.
Θα μπορούσε λοιπόν η διένεξη για την ανθρωπιστική βοήθεια να οδηγήσει σε μεγαλύτερο πρόβλημα; Ο Καγιαμάρσα πιστεύει ότι θα επέλθει ρήξη ανάμεσα στο στρατό για να αποφευχθούν τα χειρότερα: ένοπλη αντιπαράθεση στα μεθόριο, με το που φτάσουν τρόφιμα και φάρμακα. Γι αυτό θεωρεί ότι το έργο θα πρέπει να ανατεθεί σε ΜΚΟ και όχι σε ένοπλους στρατιώτες. Η Τζάνετ Μαρκέζ, διευθύντρια της Caritas Βενεζουέλας, κάλεσε τις αρχές να μην εμποδίσουν την είσοδο της βοήθειας στη χώρα.
Χοσέ Οασπίνα-Βαλένθια/ DW
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
