«Δεν είναι δυνατόν» μου είπε έξαλλος φίλος λογιστής που μου τηλεφώνησε νωρίς το πρωί για να διαμαρτυρηθεί για την αντιμετώπιση που τυγχάνουν πολίτες στις συναλλαγές τους με τις ΔΟΥ. Και δεν είναι θέμα υπαλλήλων ή προϊσταμένων τμημάτων που προσπαθούν να εξυπηρετήσουν τους πολίτες υπερβάλλοντας εαυτόν πολλές φορές, αλλά είναι δομικό το πρόβλημα και εστιάζεται στην οργάνωση του ηλεκτρονικού συστήματος.
Ο λογιστής λοιπόν μου εξιστόρησε ότι για 0,01 λεπτό οφειλής, ένας φορολογούμενος δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μεταβίβαση ακινήτου και να προχωρήσει στην κατάρτιση συμβολαίων. Έπρεπε λοιπόν, να πάει και να πληρώσει το αστρονομικό ποσό του ενός λεπτού, μια κίνηση που θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολα και πιο απλά για τον πολίτη με άλλες διαδικασίες.
Καθημερινά καταγράφονται ιστορίες …φορολογικής τρέλας σε πάρα πολλές συναλλαγές των πολιτών στις ΔΟΥ, με αποτέλεσμα να προκαλείται μεγάλη ενόχληση στους φορολογούμενους για τον τρόπο που η ελληνική γραφειοκρατία τους αντιμετωπίζει.
Ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος με πάρα πολλές υποθέσεις για μικρά ποσά και ασήμαντες οφειλές που όμως ταλαιπωρούν τους πολίτες, αντί να διευκολύνονται στις συναλλαγές τους, σε σημείο που δημιουργείται και αρνητικός αντίκτυπος σε μια ιδιαίτερα νευραλγική υπηρεσία του Κράτους που καταγράφει και σημαντικά θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής περιστατικά: Φορολογούμενος αναμένει να εισπράξει επιστροφή φόρου από τον περασμένο Αύγουστο και πίστευε ότι θα γινόταν η καταβολή του ποσού των περίπου 350 ευρώ αυτόματα. Όμως, η ΔΟΥ μπλοκάρισε την επιστροφή λόγω οφειλής. Ο ίδιος μετά από μήνες αναμονής εξουσιοδότησε τον λογιστή του να μεταβεί στην ΔΟΥ και εκεί διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να γίνει η καταβολή, διότι υπήρχε οφειλή, όχι του ιδίου, αλλά της συζύγου, ύψους μόλις…4,5 ευρώ και η οποία έπρεπε να εξοφληθεί!
Ο κατάλογος είναι πάρα πολύ μεγάλος με αμέτρητες περιπτώσεις που χρειάζονται άμεσες παρεμβάσεις για να μην ταλαιπωρείται ο πολίτης – φορολογούμενος και να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία.
Και εάν ο απλός πολίτης αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα για μικροποσά και ασήμαντα θέματα, ας αναλογιστεί κανείς τι βιώνει ένας που θέλει να κάνει μια μεγάλη επένδυση, δίνοντας την αφορμή σε πολλούς να τονίζουν ότι το φορολογικό μας σύστημα είναι εν πολλοίς αντιαναπτυξιακό.
Στο γραφείο του Τζέιμς Καρβάιλ, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην καμπάνια του Μπιλ Κλίντον για την προεδρία των ΗΠΑ το 1992, υπήρχαν κρεμασμένα τρία μικρά πινακάκια με τις εξής φράσεις-κλειδιά: «η οικονομία, ηλίθιε» (the economy stupid), «μην ξεχνάτε την υγιειονομική περίθαλψη» (Don»t forget health care) και η τρίτη που λέει πολλά ήταν: «αλλαγή ή μια από τα ίδια».
Θα μπορούσε να υπάρχει και μια τέταρτη προειδοποίηση ουσιαστικά: «μην ξεχνάς την καθημερινότητα». Και αυτό είναι κρίσιμο, γιατί η καθημερινότητα είναι αμείλικτη για όλες τις κυβερνήσεις, είτε δεξιές, είτε κεντρώες, είτε αριστερές.
