Η συμφωνία των Πρεσπών φέρνει και πάλι στο προσκήνιο την κεντροαριστερά. Ποια όμως κεντροαριστερά; Τη νέα κυβερνητική πλειοψηφία; Από τα γεγονότα διαπιστώνουμε τα ακόλουθα: Η ψήφιση της συμφωνίας εξυπηρέτησε τρεις βασικούς στόχους: Πρώτον, την ικανοποίηση των συμμάχων (ΗΠΑ – Ε.Ε – ΝΑΤΟ). Δεύτερον, την ανάδειξη μιας νέας στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, με σημαία την «κεντροαριστερά» των Πρεσπών, που υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον. Τρίτο την ανάδειξη στο εκλογικό σώμα ενός νέου δίπολου πρόοδος – συντήρηση. Ένα νέο αφήγημα που υπερβαίνει τις ταξικές και πολιτικές διαφορές, χάριν του εθνικού συμφέροντος και τέμνει κάθετα το εκλογικό σώμα.
Στη βάση αυτών των επιλογών διαμορφώθηκε μία νέα κυβερνητική πλειοψηφία. Κάτω από τη στέγη της προόδου των Πρεσπών, ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να εντάξει όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Δεν αποκλείονται στην εξυπηρέτηση αυτού του αφηγήματος να ενταχθούν σε αυτό το προσκλητήριο πρόσωπα και κινήσεις όλου του πολιτικού φάσματος.
Το νέο αυτό αφήγημα εμπλουτίζουν και με άλλα στοιχεία οι κυβερνόντες όπως: «Εμείς πετύχαμε όπου όλοι οι άλλοι απέτυχαν». « Εμάς είμαστε οι τολμηροί, οι μεταρρυθμιστές, που υπηρετούμε το εθνικό συμφέρον». «Εμάς η διεθνής κοινότητα, οι σύμμαχοί μας μας επαινούν και μας δοξάζουν». «Εμείς καταφέραμε να ενώσουμε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις – πρόσωπα – βουλευτές». «Εμείς είμαστε ο κορμός της κεντροαστεράς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων». «Εμείς είμαστε οι διεθνιστές στα Βαλκάνια και τη Διεθνή κοινότητα!!!». Αυτά και άλλα
πολλά. Το ρήγμα κοινωνικό και πολιτικό που διαμορφώνεται από τη συμφωνία των Πρεσπών, έχει πολλές αναγνώσεις.
Απέναντί μας σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο άλλο μέτωπο της συντήρησης (δεξιά, ακροδεξιά και φασίζουσα) είναι ένα συνονθύλευμα από συντηρητικούς, κόμματα και πολίτες, εθνικιστές, φασίστες και εθνικολαϊκιστές κ.α. Αυτός ο κόσμος γεμίζει τις πλατείες τονίζουν τα κυβερνητικά στελέχη!!
Το μέτωπο της «κεντροαριστεράς» των Πρεσπών, επιδιώκουν οι κυβερνόντες να το ταυτίσουν με το καλό, το σωστό για το έθνος και όλους τους πολίτες. «Όλοι οι καλοί χωράνε», όπως λέει η λαϊκή ρήση. Δεν έχει σημασία αν στη σύναξη αυτή υπάρχουν και παραδοσιακά στελέχη της δεξιάς ή άλλοι πολιτικοί μετανάστες. Εξάλλου είναι δοκιμασμένη επί τέσσερα χρόνια αυτή η πρακτική της μεγάλης αγκαλιάς. Αρκεί το αφήγημα να εξυπηρετεί τον σκοπό. Η γραμμή αυτή δεν αρκείται μονάχα στην ψήφιση των Πρεσπών και τη «διάσωση» της κυβερνώσας εξουσίας, αλλά φαίνεται να εφαρμόζεται και σε όλα τα κοινωνικά και θεσμικά πεδία της Πολιτείας και της οικονομίας.
Η «κεντροαριστερά» των Πρεσπών έχει συγκεκριμένους στόχους!! Να εμβολίσει κάθε πολιτικό σχηματισμό μικρών κομμάτων. Να προσκαλέσει τους πάντες να ενισχύσουν το προοδευτικό μέτωπο ενάντια στη συντήρηση, τη δεξιά και την ακροδεξιά. Χωρίς «αιδώ», λέει ο κ. Καμμένος, αποδεκάτισαν τον επί τέσσερα χρόνια συγκυβερνήτη τους. Άσχετα αν καταφέρει να διατηρήσει την κοινοβουλευτική ομάδα. Στη συνέχεια λεηλάτησαν το ΠΟΤΑΜΙ. Κατά τρίτο τραυμάτισαν το ΚΙΝΑΛ. Και με πάθος αναζητάει πρόσωπα και προσώπατα για να ενισχύσει το προοδευτικό μέτωπο. Η πολιτική είναι κατεξοχήν πράξη με μεγάλο συμβολισμό. Το επικοινωνιακό παιχνίδι, στην κοινωνία της πληροφορίας είναι το Α και το Ω.
Στη στρατηγική της μονοπωλιακής έκφρασης της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, σοβαρός αντίπαλος φαντάζει μόνο το ΠΑΣΟΚ. Η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, που τα τελευταία χρόνια φόρεσε πολλούς μανδύες: ΕΛΙΑ, ΚΙΔΗΣΟ, ΚΙΝΑΛ και άλλες μικρότερες ομάδες προσώπων και κινήσεων (μεταρρυθμιστές, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες).
Η μονοπώληση του προοδευτικού – κεντρο-αριστερού μετώπου από το ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί αναπόφευκτα συγκρουσιακή σχέση με τις σκόρπιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που στεγάζονται εδώ και εκεί. Αντί για συνεργασία τα δύο μέρη βρίσκονται ανά πάσα στιγμή με το όπλο παραπόδας. «Μαζί δεν ζούμε και χώρια δεν μπορούμε» θα έλεγε κανείς. Η διαμάχη στο πολιτικό χώρο της κεντροαριστεράς θα είναι σκληρή. Οι χαλαρές σχέσεις στη συγκρότηση και λειτουργία του ΚΙΝΑΛ, αποδυναμώνουν τη δυναμική του. Η δημόσια αναγνώριση της κ. Γεννηματά, ότι ήταν λάθος η «ομοσπονδοποίηση» των κομμάτων και παρατάξεων στη στέγη του ΚΙΝΑΛ, αποτελεί εκ των πραγμάτων ένα θετικό βήμα. Η οργανωτική όμως και πολιτική ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης δεν είναι απλή διαδικασία κάτω από τις ασφυκτικές και πυκνές εξελίξεις προς την κάλπη. Οι εξελίξεις προς το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης είναι ένα θετικό βήμα.
Αποφασιστικό όμως στοιχείο στην πορεία προς τις εκλογές και τις μετέπειτα εξελίξεις, είναι η διαμόρφωση ενιαίας ιδεολογικής και πολιτικής πλατφόρμας. Κοινό πολιτικό στίγμα χωρίς διγλωσσίες και πολιτικές διευθετήσεις πολιτικών προσώπων για την αυριανή Βουλή. Κρίσιμο στοιχείο για την εκ νέου συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ είναι η απενοχοποίηση της πολιτικής διαδρομής του. Αν δεν κατορθώσει πόρτα – πόρτα να ξανακερδίσει τον κόσμο του, η μάχη θα είναι άνιση.
Η συνύπαρξη και συστράτευση νεών και παλιών στελεχών, μπορεί να αναχαιτίσει την ασφυκτική πίεση της «κεντροαριστεράς» των Πρεσπών. .
Δυστυχώς και σε αυτό το πεδίο υπάρχουν ακόμη έντονες επιφυλάξεις. Ορισμένα στελέχη θεωρούν ότι είναι «αυτόκλητοι» σωτήρες της παράταξης και δεν θέλουν να κατανοήσουν τι σημαίνει συνεργασία, συλλογικότητα και κοινή δράση. Ο καθένας έχει το δικό του μετερίζι και τη δική του στρατηγική.
Η διγλωσσία, οι οργανωτικές διευθετήσεις προσώπων και παρατάξεων (διορισμοί, αναλογικά μερίδια στα πολιτικά όργανα), οι κυανόκρανες πολιτικές στάσεις (και με τις Πρέσπες και όχι) οι δικοί μας και οι δικοί σας δυστυχώς, συνεχίζονται στο προοδευτικό μέτωπο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Και να λέμε τα πράγματα με τα όνομά τους. Το ΚΙΝΑΛ δεν μπορεί να αποκτήσει πολιτική δυναμική με τη συνύπαρξη ΔΗΜΑΡ (μέσα – έξω) με το ΚΙΔΗΣΟ (που αναζητάει την ώσμωση) και άλλες μικρές κινήσεις με υπαρκτή ή όχι εκλογική δύναμη. Όλες αυτές οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις έχουν ένα κοινό παρονομαστή: Το ΠΑΣΟΚ.
Προσωπικά πιστεύω ότι προσκλητήριο στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να κάνει μόνο το ΠΑΣΟΚ. Παλιά και νέα στελέχη να μπουν στον αγώνα μιας ενιαίας πολιτικής παράταξης. Άλλως όλες οι άλλες μεταμορφώσεις δεν μπορούν με τις ταμπέλες, τα νέα σήματα και χρώματα να συγκινήσουν τον πολύ κόσμο της εκλογικής δύναμης του ΠΑΣΟΚ που έφερε το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς απογοητεύθηκαν και αναζητούν νέα πολιτική στέγη. Αυτόν τον μετέωρο κόσμο πρέπει να ανταμώσει η Δημοκρατική Παράταξη.
Το ΠΑΣΟΚ απετέλεσε για πολλά χρόνια τον βασικό φορέα και την ψυχή της κεντροαριστεράς. Με περιεχόμενο και στρατηγικούς στόχους το γκρέμισμα του κράτους της δεξιάς.
Το άπλωμα ελευθεριών και δικαιωμάτων στα λαϊκά στρώματα. Τη δημιουργία σύγχρονου κοινωνικού κράτους για πρώτη φορά στην
ελληνική Πολιτεία. Την εξυγίανση των ΔΕΚΟ και διατήρηση των κοινωφελών επιχειρήσεων σε στρατηγικούς τομείς για τα δημόσια αγαθά και τις υπηρεσίες κ.α.
Το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, η ένταξη στη ζώνη του ευρώ, η ανάπτυξη των ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια, ανέδειξαν τη χώρα μας σε σταθεροποιητικό παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μεσογείου. Σήμερα πως προσδιορίζεται η «ριζοσπαστική αριστερά» και η « κεντροαριστερά» που διεκδικεί να εκφράσει μονοπωλιακά ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι ρητορικό, αλλά πραγματικό το ερώτημα. Τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης κρίνονται πλέον με τα έργα και όχι με τις σχηματικές, ανέξοδες, ιδεολογικές αφηγήσεις της προοδευτικής κεντροαριστεράς.
Η Λιτότητα συνεχίσθηκε, Δικαιώματα και Ελευθερίες, συλλογικά και ατομικά βρίσκονται ακόμη κάτω από την εποπτεία των μνημονίων. Η κοινωνική πολιτική των φιλοδωρημάτων, έχει αντικαταστήσει ότι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος που είχε οικοδομήσει το ΠΑΣΟΚ. Οι ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας και η παράδοση των ακινήτων μέχρι το 2099 το Υπερταμείο, δεν έχουν καμία σχέση με το αφήγημα της κεντροαριστεράς. Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά περιγράφουν μία κατάσταση μέτρων και πολιτικών σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Συνεπώς, ποιο είναι το περιεχόμενο της προοδευτικότητας και της κεντροαριστεράς που επιδιώκει μονοπωλιακά να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πιστεύω να μην θεωρούν οι σύντροφοι συγκρότηση προοδευτικού μετώπου το άθροισμα των περιφερόμενων πολιτικών στελεχών που ψάχνουν πολιτική στέγη για να βρουν μία θέση στη Βουλή. Το ναρκοπέδιο της κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας θα κρίνει την έκβαση του εγχειρήματος.
Η Δημοκρατική Παράταξη έχει χρέος να υπερασπισθεί τους αγώνες της για τη Δημοκρατία, για τους συμμετοχικούς θεσμούς (Τ.Α. – συνδικάτα) για τα έργα της από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Άλλως θα αλωθεί όπως έγινε με τα μικρότερα κόμματα.
Το ΠΑΣΟΚ έχει χρέος να απενοχοποιήσει την ιστορική του διαδρομή και με σύγχρονο πολιτικό και ιδεολογικό λόγο να δώσει τις πολιτικές μάχες μαζί με το παλιό και το νέο στελεχικό δυναμικό.
Οι ραγδαίες εξελίξεις που διαγράφονται μπροστά μας, με το βλέμμα στις κάλπες, απαιτούν άμεσες, τολμηρές πρωτοβουλίες και ενεργοποίηση όλων των πατριωτικών, προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας. Η Δημοκρατική Παράταξη πρέπει να κερδίσει τη μάχη σε επικοινωνιακό επίπεδο για να κερδίσει τη μάχη στην εκλογική βάση, αλλάζοντας τους πολιτικούς συσχετισμούς.
Να γίνει παράγοντας πολιτικής σταθερότητας και προοπτικής. Η χώρα μας έχει ανάγκη την ήρεμη δημιουργική και ανατρεπτική δύναμη των πολιτών για να αλλάξει το πολιτικό πρόσωπο της Πολιτείας μας.
Τα προοδευτικά μέτωπα που συσπειρώνουν τις δημιουργικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, δοκιμάζονται στην πράξη και όχι στα ανέξοδα αφηγήματα της «κεντροαριστεράς» των Πρεσπών. Την πρόοδο δεν μπορεί κανείς να τη μονοπωλήσει, όπως και την κεντροαριστερά που κουβαλάει τις αξίες και τις αρχές του παραδοσιακού σοσιαλδημοκρατικού κινήματός, που έχει υποστεί τεράστια υποχώρηση στο ευρωπαϊκό πεδίο. Να μην ξεχνάμε ότι είναι το κίνημα που οικοδόμησε το κοινωνικό μοντέλο της Ε.Ε. Αυτές τις αρχές και τις αξίες στη σημερινή πραγματικότητα πρέπει να εκφράσει το προοδευτικό κίνημα στην πατρίδα μας.
