Ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζει τώρα το τελευταίο ποντάρισμα στην τυχοδιωκτική ρουλέτα, για την ολιγαρχική μετάλλαξη του ισχύοντος καθεστώτος, σε νεοσταλινικό μόρφωμα με Μαδουριανές ψευδο-Μπολιβαριανές κορδέλες.
Στο αδίστακτο λοιπόν αυτό παιχνίδι, η θλιβερή πλειάδα, Τσίπρα-Φλαμπουράρη-Βερναρδάκη-Δραγασάκη-Τζανακόπουλου, παίζει το τελευταίο της χαρτί και μάλιστα με Ντοστογιεφσκικό πάθος στην πράσινη τσόχα της χειρότερης μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας με ένα και μόνο στόχο:
* Την αποδυνάμωση του εκ παραδόσεως θανάσιμου εχθρού των φιλοδικτατορικών νεοκομμουνιστών, δηλαδή της αντίπαλης ελληνικής Σοσιαλ-δημοκρατίας, με βασικό εκφραστή της, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Και ξεκαθαρίζουμε τι εννοούμε λέγοντας Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία, ξεκινώντας από τους θεμελιωτές του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού κινήματος:
* Εννοούμε το κράτος της εθνικής και δημοκρατικής αναγέννησης του Ελευθερίου Βενιζέλου, με την εντυπωσιακή και διεθνώς κατοχυρωμένη ανάκτηση και διεύρυνση της υπόδουλης στους σουλτάνους ελληνικής
επικράτειας και με την μετατροπή των εκατοντάδων χιλιάδων ομογενών προσφύγων της Μικρασίας και του Πόντου σε ιδιοκτήτες και νοικοκύρηδες των εθνικών γαιών, που ήταν καταπατημένες από την οθωμανική βαρβαρότητα και με την ανάδειξη αυτών των πάτριων εδαφών, στην πιο παραγωγική και ανταγωνιστική κυψέλη του μείζονος ελλαδικού χώρου.
Αυτά που ξεχνά ο ΣΥΡΙΖΑ
* Εννοούμε τον ιστορικό νόμο «περί εποικισμού» του πατρός της ελληνικής αβασίλευτης σοσιαλδημοκρατίας Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που με την παραπάνω προοδευτική αναδιανομή του εδαφικού πλούτου, άνοιξε το δρόμο για την είσοδο της Ελλάδας στα ισχυρότερα προοδευτικά-ανθρωπιστικά κινήματα της Ευρώπης.
* Εννοούμε την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση 1917-1920, με πρωτεργάτες τους Δημ. Γληνό, Αλέξανδρο Δελμούζο και Μανώλη Τριανταφυλλίδη. Και οι τρεις τους ιδρυτές του θρυλικού Εκπαιδευτικού Ομίλου, που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ανεπανάληπτα δείγματα αυτής της επαναστατικής εκπαιδευτικής αναγέννησης, τα αναγνωστικά των δημοτικών σχολείων (Ανάτυπα αυτών των αναγνωστικών κυκλοφόρησαν στα προχτεσινά «Σαββατοκυριακάτικα Νέα» και θα ενσωματωθούν στο φύλλο της ίδιας εφημερίδας και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο).
* Εννοούμε τις κατοπινές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις του Ευάγγελου Παπανούτσου και Λουκή Ακρίτα (στις κυβερνήσεις Γ.Α. Παπανδρέου 1964-1965), αλλά και στην επαύξηση αυτών των μεταρρυθμίσεων στις κυβερνήσεις Α.Γ. Παπανδρέου, Γεωργίου Ράλλη κ.α. Άραγε ο νυν υπουργός Παιδείας
Κώστας Γραβρόγλου, σέβεται αυτές τις κατακτήσεις, ή αρκείται στις Συριζαϊκές ακροβασίες του πολιτικοκοινωνικού περιθωρίου;
Όμως εκτός από τις πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις, στις οποίες τα μέγιστα συνέβαλε η Μελίνα Μερκούρη, τι να πει και τι να πρωτοϊστορήσει κανείς, για το κράτος δικαίου και πρόνοιας σε όλες τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Για τα πολυάριθμα Κέντρα Υγείας και τα πρότυπα, υπερσύγχρονα κρατικά νοσοκομεία, τα νέα πανεπιστήμια και ΑΕΙ, τα στάδια και τα γήπεδα;
Και γιατί να ξεχνιούνται οι αγροτικές συντάξεις, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η παλιννόστηση των 55.000 πολιτικών προσφύγων του Εμφυλίου Πολέμου 1946-1949, η αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου, με τολμηρά μέτρα για την ισονομία και ισοπολιτεία στα δύο φύλα. Τα νέα αεροδρόμια, τα αμέτρητα υπερσύγχρονα κτίρια και γήπεδα της Ολυμπιάδας, που κατάντησαν ποντικοφωλιές στις ημέρες της «πρώτη φορά Αριστεράς»…
Είναι να ξεχνά κανείς τους οδικούς άξονες της δυτικής Στερεάς, Θεσσαλίας και Μακεδονίας, ολόκληρης της Πελοποννήσου, την Εγνατία Οδό, το εντυπωσιακό οδικό πλέγμα στην περιοχή του Φαλήρου και τη Λεωφόρο Κηφισσού. Το μετρό, τον προαστιακό σιδηρόδρομο, την Αττική Οδό, τη Λεωφόρο Μαραθώνος και αμέτρητα άλλα έργα ριζικής αναμόρφωσης, που σε συνεργασία με τα κοινοτικά ταμεία, απογείωσαν τη χώρα μας στον ευρωπαϊκό χώρο.
Είναι να ξεχνάμε τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, που για πρώτη φορά στα ευρωπαϊκά χρονικά, έστησαν γέφυρες ισοπολιτείας με την υπερπρονομιούχο κεντρική και βόρεια Ευρώπη;
Είναι να ξεχνάμε τις γέφυρες Φιλίας Ευρώπης-Αραβικού Έθνους, που τις υποστήριξε με τη συνάντηση Μιτεράν-Καντάφι στην Κρήτη ο Ανδρέας Παπανδρέου;
Ώρες συνετισμού των άφρονων Συριζαίων
Αυτή η εν τάχει ενδεικτική και όχι λεπτομερής ιστορική αναδρομή, στόχο έχει τον φρονηματισμό των Συριζανέλ, που στην τετραετή κυβερνητική τους διαδρομή εκτρέπονται όχι μόνον σε ύβρεις, ψευδολογίες και σκευωρίες κατά των θεμελιωτών του παρελθόντος που εξέθεσα παραπάνω, αλλά και φιγουράρουν ως δημιουργοί δικών τους παρθενογενέσεων, στα έργα και τις ημέρες των προκατόχων τους. Ή με άλλα λόγια, κόβουν κορδέλες σε αμέτρητα τελειωμένα και λιγότερο ημιτελή έργα των προκατόχων τους. Ή το πιο διασκεδαστικό: Εγκαινιάζουν σταθμό, στο μετρό της Θεσσαλονίκης, που δεν έχει ακόμη συνδεθεί με τα τούνελ.
Και το χειρότερο: Ζητούν σωσίβια από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που χυδαιότατα το εξύβρισαν και το υπονομεύουν. Όχι μόνον οι Συριζανέλ αλλά και οι πολιτικοί τους πρόγονοι του Συνασπισμού, που εγκαινίασαν στο «βρώμικο ’89» την πανάθλια ποινικοποίηση του πολιτικού βίου. Με το αλήστου μνήμης Ειδικό Δικαστήριο, που πανηγυρικά απήλλαξε από την ψευδοαριστερο-δεξιά σκευωρία, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος, όταν το 1993 πανηγυρικά επανεξελέγη, με πλήρη κυβερνητική αυτοδυναμία πρωθυπουργός, από ανεξικακία ακύρωσε τη δρομολογημένη παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο, των αντιπάλων του, για τα σκάνδαλα της ΑΓΕΤ-Ηρακλής, Καλτσεστρούτσι και των υποκλοπών!
Το επικοινωνιακό χρέος
Και συνεχίζω το σημερινό μου σημείωμα με μια έκκληση προς την αξιότιμη κυρία Φώφη Γεννηματά και το επικοινωνιακό της επιτελείο:
– Μην περιμένετε από τους δημοσιογράφους να υπενθυμίζουν, στους σκοπίμως αμνήμονες και αχάριστους, τα έργα και τις ημέρες μιας γόνιμης μεταπολιτευτικής περιόδου. Χρέος των επικεφαλής των ιστορικών γραφείων της οδού Χαρ. Τρικούπη 50, είναι:
– Να τυπωθούν σύντομες και περιεκτικές μπροσούρες (φυλλάδια ή και φέιγ βολάν), από τα αναπτυξιακά έργα, την κοινωνική πρόνοια, τον πολιτισμό, την παιδεία, την υγεία κλπ και να διανεμηθούν από τα κέντρα μέχρι και τις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας. Ανάλογη αφύπνιση να γίνει και από τις πολιτικές ιστοσελίδες.
– Να ανασυσταθούν τα ανοήτως καταργημένα στέκια των τοπικών και νομαρχιακών ή κλαδικών οργανώσεων, που αποτελούσαν χώρο ιδεολογικών ζυμώσεων, κοινωνικής αλληλεγγύης και γέφυρες αμφίδρομης σχέσης λαού και ηγεσίας.
– Να ενταθεί και μάλιστα να καταστεί ανελέητη η εναντίωση προς τους… καλοθελητές του ΣΥΡΙΖΑ, που παίζουν το τελευταίο χαρτί της πολιτικής τους επιβίωσης, αποπειρώμενοι ν’ ανοίξουν κερκόπορτες στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
– Να διατυμπανίζεται ανοιχτά και χωρίς καμία περιστροφή, ότι το ψευδοαριστερο-ακροδεξιό κυβερνών μόρφωμα, όχι μόνον δεν εκφράζει το προοδευτικό κίνημα και δεν ανήκει στις δυνάμεις του ελληνικού δημοκρατικού τόξου, αλλά και αποτελεί ακριβές αντίγραφο της Μαδουριανής απάτης και τυραννίας.
Και επιτέλους… Οι γονείς, που ανδρώθηκαν στη γόνιμη πρώτη μεταδικτατορική 10ετία, ας μεταλαμπαδεύσουν στα τέκνα τους τα ιδανικά της αδέσμευτης δημοκρατικής σκέψης και πρακτικής, για να ξεκολλήσει το ταχύτερο αυτός ο πολύπαθος τόπος από τη λάσπη ενός επί θύραις φαυλοκρατικού ολοκληρωτισμού.
Καλά και απολαυστικά τα «τραπεζάκια έξω». Όχι όμως και να καθηλώνουν τα νιάτα στην ολέθρια απραξία…
