Κατά τους αισιόδοξους, με την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών και από την ελληνική Βουλή επιλύεται το πρόβλημα των σχέσεων Ελλάδας – πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Κατά τους απαισιόδοξους διευκολύνονται οι αλυτρωτικές βλέψεις του γειτονικού κράτους εις βάρος της χώρας μας προδιαγράφοντας ένα σκοτεινό μέλλον. Η θλιβερή αυτή ιστορία, που βαρύνεται από σωρεία λαθών και ολιγωριών της ελληνικής πλευράς ως και από τη σκιά του άλλοτε αντεθνικού ρόλου του ΚΚΕ ως φορέα των επιδιώξεων της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη δημιουργία Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με ένταξη σε αυτήν και της ελληνικής, θα είχε πιθανότατα αποτραπεί αν επικρατούσε κατά τη διαπραγμάτευσή της ρεαλισμός. Η προηγηθείσα αδράνεια της ελληνικής πλευράς κατά την πολυετή διαδικασία καλλιέργειας του μακεδονικού μυθεύματος, αποκορύφωμα του οποίου ήταν η ιδιοποίηση ακόμα και της Ιστορίας της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας, επέτρεψε να περάσει άνετα διεθνώς η ταύτιση της ονομασίας της Μακεδονίας με το κρατίδιο αυτό, που δημιούργησε ο Τίτο προκειμένου να προωθήσει τις επεκτατικές βλέψεις εξόδου στο Αιγαίο.
Οταν τελικά βρεθήκαμε προ της ανάγκης να ξεκαθαριστούν οι σχέσεις μας με το νεοπαγές κρατίδιο ήταν πια αργά για να επικαλεστούμε την Ιστορία, καθώς είχαν παγιωθεί διεθνώς οι ονομασίες Μακεδονία και μακεδονικός ως ανήκουσες στους Σκοπιανούς. Μόνο ανάχωμα απέμενε η ανάγκη αναγνώρισης και από ελληνικής πλευράς. Και τότε ακολούθησε νέα σωρεία λαθών.
