O Αλέξης Τσίπρας έχει πλέον στραμμένα τα μάτια του στις εκλογές.
Είτε επιλέξει να πάει για εκλογές τον Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές, είτε θελήσει να εκμεταλλευτεί το σύνολο της θητείας του και να κάνει εκλογές με τη λήξη της θητείας τον Οκτώβριο, πλέον όλη του η πολιτική ενέργεια θα διοχετευτεί εκεί.
Πρώτο βήμα σε αυτή την προσπάθεια ο ανασχηματισμός.
Όλες οι πληροφορίες λένε ότι θα είναι ένας ανασχηματισμός «διορθωτικός», που θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει προβλήματα και να διαμορφώσει τη νέα εικόνα της κυβέρνησης μετά τη ρήξη με τον Πάνο Καμμένο.
Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να παίξει και με τις εσωτερικές αντιθέσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ στέλνοντας μηνύματα προς τις διάφορες εσωκομματικές τάσεις.
Έτσι λοιπόν είναι πιθανό να δούμε να επιστρέφει ο Τρύφων Αλεξιάδης, στην απομάκρυνση του οποίου από την κυβέρνηση είχε παίξει ρόλο και η σύγκρουσή του με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Φαίνεται πως πλέον αυτό αντιμετωπίζεται ως προσόν μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Έπειτα, θεωρείται ότι θα επιστρέψει στην κυβέρνηση ο Γ. Μουζάλας. Η απομάκρυνσή του μπορεί να ικανοποίησε στελέχη όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, όμως φαίνεται πως τώρα η κυβέρνηση εκτιμά ότι χρειάζεται την παρουσία και την εμπειρία του στη διαχείριση του προσφυγικού.
Αντίστοιχα, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός έχει εκτιμήσει ιδιαίτερα τη στάση που κράτησε η κίνηση «Πράττω» στη διάρκεια της πρόσφατης μίνι κυβερνητικής κρίσης και για αυτό το λόγο σκέφτεται να αξιοποιήσει τα στελέχη της, ξανά άρα και τον Νίκο Τόσκα και τον Νίκο Κοτζιά. Άλλωστε, ο Νίκος Τόσκας αναμένεται να είναι υποψήφιος στον βόρειο τομέα της Β΄ Αθηνών και μένει να δούμε εάν θα υπάρξει και επιστροφή στην κυβέρνηση.
Ως προς τον Νίκο Κοτζιά έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι η απομάκρυνσή του πάνω στην κορύφωση της κρίσης με τον Πάνο Καμμένο ήταν προσωρινή και ήταν ένα αναγκαίος χειρισμός για να διευκολυνθεί η μεθόδευση που επέτρεψε και την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και την απομάκρυνση του Πάνου Καμμένου από την κυβέρνηση, και πλέον μπορεί να εξεταστεί η επιστροφή.
Ωστόσο, οι κινήσεις θα σταθμιστούν και με βάση την εκτίμηση για το πώς θα κινηθεί o Πάνος Καμμένος, που αναμένεται να κλιμακώσει το επόμενο διάστημα τις καταγγελίες του.
Μετά τις «διορθωτικές» αυτές παρεμβάσεις η επικέντρωση θα είναι σε μέτρα που θα μπορούν να δείξουν «φιλολαϊκό» προφίλ. Η αρχή έγινε με την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου. Σε ανάλογο τόνο και η προεξαγγελία, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, σημαντικού αριθμού διορισμών.
Αν προσθέσει κανείς σε αυτά τις νομοθετικές ρυθμίσεις για το στεγαστικό επίδομα αλλά και τις σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις για πολλαπλασιασμό των δόσεων για την εφορία και τους ασφαλιστικούς φορείς, διαμορφώνεται μια αίσθηση «στροφής προς την κοινωνία».
Προφανώς και όλα αυτά σε κανένα βαθμό δεν αντιστρέφουν τις κοινωνικές επιπτώσεις μιας δεκαετίας σχεδόν λιτότητας και σε μεγάλο βαθμό ένα μέρος των χρημάτων που θα δοθούν ως αυξήσεις να παρθούν πίσω ως αυξημένη φορολογία, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση Τσίπρα μεθοδεύει νέο γύρο ιδιωτικοποιήσεων και παραπέρα επέκταση της ελαστικής και επισφαλούς εργασίας.
Όμως, ως εξαγγελίες τα συγκεκριμένα μέτρα διαμορφώνουν μια άλλη ατζέντα που τουλάχιστον φαίνεται να είναι πιο κοντά στις απαιτήσεις της κοινωνίας, που εξακολουθεί να βάζει ως κύριο κριτήριο για το πώς θα ψηφίσει την οικονομική και κοινωνική κατάσταση.
Την ίδια ώρα η αντιπολίτευση καθυστερεί να απεμπλακεί από το «Μακεδονικό» ζήτημα, αφήνοντας στον Τσίπρα το περιθώριο να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων ως προς τον ορισμό της ατζέντας, της προεκλογικής ατζέντας, περιοριζόμενη σε έναν αμήχανο αντίλογο στις προεκλογικές εξαγγελίες του.
Βεβαίως, αυτό που απουσιάζει και από τις δύο πλευρές είναι μια σοβαρή τοποθέτηση για το πώς μπορεί να υπάρξει ξανά πραγματικά ανάπτυξη στη χώρα, με τέτοιους όρους που να μπορεί να υποσχεθεί πραγματική βελτίωση της κοινωνικής κατάστασης της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
