Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις και στη συνέχεια,όταν στριμώχνεται από τους εκπρόσωπους των θεσμών, σφυρίζει αδιάφορα. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει τώρα με τις πολυδιαφημισμένες 120 δόσεις για ρυθμίσεις χρεών στην εφορία. Τώρα όπως δηλώνει κορυφαίος παράγοντας του οικονομικού επιτελείου, τέτοια πρόταση δεν έχει καν υποβληθεί στην τρόικα και είναι αμφίβολο αν θα υποβληθεί και στο μέλλον.
Ασαφές επίσης παραμένει τι θα γίνει με τον νόμο Κατσέλη η ισχύς του οποίου λήγει σύντομα. Ένα πρόβλημα που αφορά χιλιάδες πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν στεγαστικά δάνεια για την πρώτη κατοικία, αλλά αφορά και την άμεση ανάγκη των τραπεζών να ξεκαθαρίσουν το θολό τοπίο με τα κόκκινα δάνεια που τις ταλανίζουν. Η κυβέρνηση όμως προσπαθώντας να δείξει ένα φιλολαϊκό προφίλ από τη μια μοιράζει ανέφικτες υποσχέσεις για μεγάλη προστασία και από την άλλη αντιμέτωπη με το καυτό πρόβλημα του τραπεζικού συστήματος, αδυνατεί να καταλήξει σε μια απόφαση που θα είναι αποδεκτή και κυρίως βιώσιμη.
Είναι προφανές επίσης ότι απασχολημένη με την …αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος, αφήνει στην άκρη τα αγκάθια που εκκρεμούν και για οποία έχει αναλάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές. Προαναγγέλλουν λοιπόν ότι δεν πειράζει που θα ενοχληθούν οι θεσμοί, επειδή δεν θα έχει εκπληρώσει, μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου τα προαπαιτούμενα για τα οποία έχει ήδη δεσμευτεί.
Η συμφωνία των Πρεσπών θα ψηφιστεί σήμερα, όπως όλα δείχνουν, αλλά το προεκλογικό πολωτικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί ναρκοθετεί την πορεία της οικονομίας.Όλα υποτάσσονται στις καιροσκοπικές κομματικές σκοπιμότητες και το μόνο που απασχολεί το επιτελείο του Μαξίμου είναι η άγρα ψήφων. Υποσχέσεις για επιδόματα, διορισμούς,ρυθμίσεις με την προσδοκία ότι κάποιοι θα δελεαστούν.
Η παράταση όμως αυτού του προεκλογικού κλίματος είναι επικίνδυνη για την οικονομία. Μέσα σε αυτό ρευστό κλίμα- και εδώ και διεθνώς – είναι πολύ εύκολο να βρεθούμε ξανά μπροστά σε απρόβλεπτες εξελίξεις. Με την κυβέρνηση να αγωνιά μόνο για την επιβίωση της, με την οικονομία σε μια ευαίσθητη ισορροπία, ουδείς επενδύει στη χώρα περιμένοντας να κλείσει αυτός ο κύκλος αβεβαιότητας.
Αυτό το σκηνικό όμως είναι παραλυτικό για μια χώρα που προσπαθεί να βρει το βηματισμό της, μετά από τόσα χρόνια κρίσης. Και όσο παρατείνονται τα πολιτικά παιγνίδια, οι διχαστικές και πολωτικές διαμάχες, τόσο η παράλυση και η αβεβαιότητα θα διογκώνονται…
