Η εικόνα που εμφάνισε χθες για ακόμη μια φορά η Ελλάδα δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν. Μια χώρα που υποτίθεται ότι βγήκε από τα μνημόνια και που διεκδικεί έναν ευρωπαϊκό ρόλο, και σίγουρα ρόλο ηγέτη στα Βαλκάνια, όπως έχει πει και ο πρωθυπουργός, δεν μπορεί να εμφανίζει μια τέτοια κατάσταση.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς που δίνει εντολή να ρίξουν χημικά ανάμεσα σε οικογένειες, σε γυναίκες και παιδιά προκειμένου να διαλύσει μια ειρηνική διαδήλωση, δεν μπορεί παρά να δείχνει για ακόμη μια φορά το σκληρό της πρόσωπο.
Αν στην εξουσία δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ αυτή την ώρα θα μιλούσαμε για παραιτήσεις υπουργών. Η κ. Ολγα Γεροβασίλη και η κ. Κ. Παπακώστα αντιθέτως βρίσκονται στη θέση του, όπως στη θέση του βρίσκεται και ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας καθώς και ο επικεφαλής των δυνάμεων που είχαν αναλάβει την περιφρούρηση των συγκεντρωμένων.
Ας μην ξεχνάμε τι έλεγαν σε ανάλογες περιπτώσεις ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Μην ξεχνάμε πώς εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά την άθλια επίθεση με χημικά κατά του Μανώλη Γλέζου και Μίκη Θεοδωράκη πριν από μερικά χρόνια, πάλι στο Σύνταγμα.
Εικόνες ντροπής
Από τα χθεσινά επεισόδια, από την ανεξέλεγκτη ρίψη δακρυγόνων κινδύνευσαν ζωές. Οι εικόνες ντροπής που έκαναν το γύρο του κόσμου δεν μπορούν να δικαιολογηθούν για κανέναν λόγο. Ακόμη κι αν στο Μαξίμου θέλουν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα ή να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον. Δεν έχει καμιά σημασία αν αυτοί που μπούκαραν στη διαδήλωση και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ ήταν ακροδεξιοί ή ήταν αντιεξουσιαστές. Σημασία έχει ότι κάποιοι έστησαν μια προβοκάτσια και η Αστυνομία πήρε εντολή να ρίξει δακρυγόνα επί δικαίους και αδίκους. Σημασία έχει ότι μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι πνίγηκαν στα δακρυγόνα.
Σημασία έχει ότι κάποιος περαστικός με μηχανή μαχαιρώθηκε γιατί κρατούσε ελληνική σημαία. Σημασία έχει εν τέλει ότι μια μεγάλη διαδήλωση διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά από τον χημικό πόλεμο που κάποιοι αποφάσισαν να κηρύξουν.
Και τέλος σημασία έχει ότι η διάλυση της συγκέντρωσης και η επίσημη κατηγορία που εκτόξευσε η κυβέρνηση κατά ακροδεξιών, βόλεψε μόνο την κυβέρνηση. Και κανέναν άλλον. Από τη μια το Μαξίμου φρόντισε να απαξιώσει τη διοργάνωση ενός συλλαλητηρίου και από την άλλη, το… τερμάτισε σε χρόνο ρεκόρ αδιαφορώντας για το αν θα μπορούσαν να υπάρξουν θύματα.
Η συνταγή ήταν δοκιμασμένη και από προηγούμενες κυβερνήσεις που έδρασαν ανάλογα όταν οι πλατείες γέμιζαν με αγανακτισμένους. Κάποιοι προβοκάτορες – μπαχαλάκηδες ξεκινούσαν τα επεισόδια, η Αστυνομία έμπαινε στο παιχνίδι και… τέλος. Με τον τρόπο αυτό οι διαδηλώσεις απαξιώνονται καθώς στο επόμενο προσκλητήριο κατεβαίνουν όλο και λιγότεροι πολίτες, όλο και λιγότερες οικογένειες που θέλουν να αποφύγουν να γίνουν τα εν δυνάμει θύματα είτε της αστυνομικής βίας είτε των άγνωστων κουκουλοφόρων, όπου κι αν ανήκουν αυτοί.
Δεν πήραν μέτρα
Οι διοργανωτές όφειλαν να περιμένουν ότι θα γίνει κάτι τέτοιο και να προστατέψουν τη συγκέντρωση, δεν το έκαναν και πλέον το συλλαλητήριο ανήκει στην ιστορία. Και δυστυχώς έμεινε λόγω των επεισοδίων που είδε όλος ο κόσμος.
Κι έγινε ένα ακόμη πεδίο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης και απόδειξη του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Ο πρωθυπουργός μπορεί να υποστηρίζει ότι αντιμετώπισε τους ακροδεξιούς που ήθελαν να εισβάλουν στη Βουλή. Κι ότι η συγκέντρωση για τη Μακεδονία ήταν μικρή και δεν έδειξε ότι ο ελληνικός λαός αντιδρά στη συμφωνία των Πρεσπών. Ετσι θα πάει μέσα στην εβδομάδα στη Βουλή να κυρώσει μια συμφωνία που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν θέλει ο κόσμος. Αν θα βγει κερδισμένος ή χαμένος ο Αλέξης Τσίπρας από την επιλογή του θα φανεί στις επόμενες εκλογές. Μέχρι τότε θα μπορεί να πλασάρει τον εαυτό του ως τον δημοκράτη που αντιμετωπίζει τους «ακραίους, τους εθνικιστές, τους πατριδοκάπηλους, τους, επαγγελματίες μακεδονομάχους». Κι αυτός να εμφανίζεται ως ένας ηγέτης που τολμά να τα βάλει με όλους.
Από την άλλη η αντιπολίτευση, και ειδικά η ΝΔ θα καταγγέλλει την αστυνομική αυθαιρεσία, θα υποστηρίζει ότι ο λαός μίλησε και θα ζητά μετ΄ επιτάσεως εκλογές ή δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός. Αν έχει δίκιο θα το διαπιστώσει κι αυτή στις κάλπες.
Αν θα θέλαμε να μείνουμε σε κάτι πιο σημαντικό είναι ο βαθύς διχασμός και το κλίμα ακραίας πόλωσης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Μια… βόλτα στο διαδίκτυο θα κάνει οποιονδήποτε να καταλάβει ότι κάτι πολύ άσχημο κυοφορείται, κάτι που θα το βρούμε όλοι μπροστά μας. Κυρίως εκείνοι που έσπειραν τον σπόρο του διχασμού και περιμένουν να θερίσουν.
