Η ψηφοφορία στη Βουλή μπορεί να έλυσε προσωρινά το πρόβλημα νομιμοποίησης -με τον τρόπο που το έλυσε – της κυβέρνησης, αλλά δεν έλυσε το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Η ακραία πολιτική σύγκρουση που παρακολουθήσαμε δείχνει ξεκάθαρα τι θα ακολουθήσει τις επόμενες βδομάδες ή μήνες μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες.
Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και τις ακρότητες που εξελίσσονται με αφορμή την επερχόμενη συζήτηση για τη συμφωνία των Πρεσπών, είναι φανερό ότι αυτό το διχαστικό κλίμα διαπερνά και ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας. Θεωρητικά όλοι, καταδικάζουν τη στοχοποίηση προσώπων αλλά επί της ουσίας την ανέχονται. Το σκηνικό που ζήσαμε στην περίοδο των αντιμνημονιακών αγώνων, με το Σύριζα να πρωτοστατεί δυστυχώς επαναλαμβάνεται, χωρίς ευτυχώς για την ώρα με χειρότερες αντιδράσεις.
Είναι προφανές ότι όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, όσο θα ανεβαίνει ο πολιτικός πυρετός το διχαστικό κλίμα θα επιδεινώνεται. Με προφανείς συνέπειες για τον περιβόητο πολιτικό πολιτισμό μας, αλλά και για τις αντοχές και ανοχές της κοινωνίας. Τουλάχιστον για ένα εξίσου σημαντικό τμήμα της που αρνείται να παρασυρθεί στο σκηνικό των ακροτήτων και παρακολουθεί με αγωνία και θλίψη τα τεκταινόμενα .
Όσοι θεωρούσαν ότι το τέλος των μνημονίων στο οποίο ομνύει διαρκώς ο κ.Τσίπρας θα ήταν και αφετηρία για να εκλείψουν οι ακρότητες και οι λαϊκίστικες κορώνες και να επανέλθει η χώρα σε ένα πιο ομαλό πολιτικό κλίμα, βλέπουν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται.
Αντί να συζητάμε για το πως θα μπορέσει η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία να συνέλθουν από τον εφιάλτη της κρίσης,παρακολουθούμε το ίδιο σκηνικό έντασης που υπονόμευσε την έξοδο μας από το βάλτο της οικονομικής κρίσης να επαναλαμβάνεται.
Αποτέλεσμα να φτάσουμε για μια ακόμα φορά στις κάλπες με την κοινωνία διχασμένη, με το πολιτικό σκηνικό να αδυνατεί όχι μόνο να εμπνεύσει, αλλά να κάνει ότι μπορεί για να ναρκοθετεί το μέλλον. Αυτή την προοπτική δεν την αξίζει όμως ούτε η χώρα, ούτε οι πολίτες της που πληρώνουν όλα αυτά τα χρόνια τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος.
