Η άσκηση μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματική με τα φάρμακα στη μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης (πίεση άνω των 140 mm Hg – χιλιοστών στήλης υδραργύρου)! Αυτό έδειξε μια μεγάλη ανάλυση των διαθέσιμων στοιχείων σχετικά με το θέμα που θεωρείται ότι είναι η πρώτη του είδους της και η οποία δημοσιεύθηκε online στην επιθεώρηση «British Journal of Sports Medicine».
Ωστόσο οι ερευνητές από το Τμήμα για την Πολιτική Υγείας της London School of Economics and Political Science που διεξήγαγαν τη νέα μελέτη τονίζουν ότι δεν υπάρχουν έρευνες στις οποίες να γίνεται ευθεία σύγκριση μεταξύ της άσκησης και των αντιυπερτασικών φαρμάκων καθώς και ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων σε ορισμένες από τις μελέτες που αναλύθηκαν ήταν σχετικά μικρός. Με βάση αυτούς τους περιορισμούς αναφέρουν ότι τα ευρήματα, αν και είναι υποσχόμενα, δεν μπορούν να αποτελέσουν – τουλάχιστον σε αυτή τη φάση – σύσταση για τους υπερτασικούς ασθενείς ώστε να αντικαταστήσουν τη φαρμακευτική αγωγή τους με άσκηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο επικεφαλής των ερευνητών δρ Χουσεΐν Νάτσι προτείνει στα άτομα με υπέρταση που είναι σε θέση να ασκηθούν να αυξήσουν τα επίπεδα της φυσικής τους δραστηριότητας, η οποία δεν μπορεί παρά να προσφέρει μόνο καλά στον οργανισμό (υγιών και ασθενών).
Η άσκηση μπορεί να μειώσει τη συστολική αρτηριακή πίεση – η συστολική πίεση αφορά το πόση πίεση δέχονται οι αρτηρίες όταν η καρδιά χτυπά και εκφράζεται με τον επάνω αριθμό όταν κοιτάζουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης της πίεσης. Αυτό έχει ήδη αποδειχθεί μέσα από μελέτες. Εκείνο όμως που δεν ήταν σαφές μέχρι τώρα είναι πώς η άσκηση συγκρίνεται με τα αντιυπερτασικά φάρμακα, καθώς δεν υπήρχαν τέτοιου είδους κλινικές δοκιμές.
Ενδελεχής ανάλυση των υπαρχόντων στοιχείων
Για να υπερπηδήσουν αυτό το εμπόδιο οι ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα από 194 κλινικές δοκιμές στις οποίες γινόταν διερεύνηση σχετικά με την επίδραση φαρμάκων στη μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης καθώς και από 194 κλινικές δοκιμές οι οποίες διερευνούσαν την επίδραση δομημένων προγραμμάτων άσκησης – συνολικά στις δοκιμές συμμετείχαν 39.742 άτομα.
Στο πλαίσιο της «δομημένης» άσκησης περιλαμβάνονταν το περπάτημα, το τζόγκινγκ, το τρέξιμο, η ποδηλασία, η κολύμβηση, καθώς και η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης η οποία περιελάμβανε προπόνηση ενδυνάμωσης με βαράκια αλλά και ισομετρικές ασκήσεις αντίστασης όπως η σανίδα. Εγιναν τρία σετ αναλύσεων: όλοι οι τύποι ασκήσεων σε σύγκριση με όλες τις κατηγορίες αντιυπερτασικών φαρμάκων, διαφορετικοί τύποι άσκησης σε σύγκριση με διαφορετικούς τύπους φαρμάκων και ασκήσεις διαφορετικής έντασης σε σύγκριση με διαφορετικές δόσεις αντιυπερτασικών φαρμάκων. Τέλος, οι αναλύσεις αυτές επαναλήφθηκαν συγκεκριμένα σε ό,τι αφορούσε μια ομάδα δοκιμών σχετικά με την επίδραση των διαφορετικών τύπων άσκησης μόνο σε συμμετέχοντες με υψηλή αρτηριακή πίεση (στην πλειονότητα των δοκιμών συμμετείχαν νέοι, υγιείς εθελοντές με αρτηριακή πίεση εντός των φυσιολογικών ορίων).
Οφέλη για τους υπερτασικούς ασθενείς
Σύμφωνα με τα ευρήματα, σε γενικό πλαίσιο η αρτηριακή πίεση ήταν χαμηλότερη στα άτομα που λάμβαναν φάρμακα σε σύγκριση με εκείνα που ακολουθούσαν δομημένα προγράμματα άσκησης. Οταν όμως οι αναλύσεις περιορίζονταν μόνο στα άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση, η άσκηση φάνηκε να είναι εξίσου αποτελεσματική με τα περισσότερα φάρμακα.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι η συνταγογράφηση αντιυπερτασικών φαρμάκων έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια και αναφέρουν ότι η τάση αυτή πιθανότατα θα συνεχιστεί με δεδομένο πως οι οδηγίες των αρμόδιων οργανισμών άλλαξαν πρόσφατα αναφέροντας πλέον ότι συστολική πίεση άνω των 130 mm Hg θεωρείται υψηλή.
Ωστόσο, η αντικατάσταση των φαρμάκων με άσκηση ίσως δεν είναι σε αρκετές περιπτώσεις εφικτή, τονίζουν, καθώς πολλά υπερτασικά άτομα αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας και δεν γυμνάζονται. «Δεν πιστεύουμε, με βάση τη μελέτη μας, ότι οι ασθενείς πρέπει να σταματήσουν να λαμβάνουν τα αντιυπερτασικά τους φάρμακα» είπε ο Νάτσι. Κατέληξε αναφέροντας ότι «ελπίζουμε πάντως τα ευρήματά μας να αποτελέσουν έναυσμα για συζήτηση μεταξύ των γιατρών και των ασθενών τους».
