Δεν υπάρχει η παραμικρότερη αμφιβολία, ότι ο επίλογος της κυβερνητικής περιόδου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κλείνει εντός ολίγου, με τη διαπίστωση, ότι το απερχόμενο ψευδοαριστερο-ακροδεξιό κυβερνών μόρφωμα, σφραγίζει το πέρασμά του, από την πολιτική ιστορία του τόπου, με το σήμα κατατεθέν, ή την πατέντα του πιο ολιγαρχικού πολιτικού κυβερνητικού σχήματος της Μεταπολίτευσης.
Όπως επίσης είναι αναμφισβήτητο, ότι, η τελευταία πράξη της σημερινής κυβερνητικής ιλαροτραγωδίας συνδέεται με την επονείδιστη εθνική μειοδοσία της πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού, (α)Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ο Αλέξης Τσίπρας, από μαθητευόμενος και διαρκώς μετεξεταστέος πολιτικός μάγος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της … «Προόδου», εκμεταλλευόμενος τις αρνητικές πολιτικο-οικονομικές συγκυρίες της περιόδου του 2008 και μετέπειτα, εξελίχθηκε στον πιο αδίστακτο καιροσκόπο. Σε εκφραστή μιας οπορτουνιστικής συμπεριφοράς, που μας παραπέμπει στις πιο καθυστερημένες, λατινοαμερικανικής κοπής, ψευδοδημοκρατικές «μπανανίες». Με αποκορύφωμα αυτής της καταγέλαστης τακτικής, τη δημιουργία άξονος «φιλίας» μεταξύ Νικόλας Μαδούρο και Αλέξη Τσίπρα!
Τελικά δεν αποκλείεται, οι στρατολογημένες κουστωδίες (αλά Ερντογάν) του Αλέξη Τσίπρα, να κληθούν να πανηγυρίσουν και νέο άξονα φιλίας μεταξύ πλατείας Κουμουνδούρου και Μογκαντίσου της Σομαλίας.
Η Φράου Μέρκελ και η παγίδα των Πρεσπών
Ο σημερινός πρωθυπουργός της κυβερνητικής μειοψηφίας ζητεί, με επίμονους εξωνισμούς συνειδήσεων, δεκανίκια ή ορθότερα μπαλώματα, για τη σωτηρία του ετοιμόρροπου και διάτρητου μειοψηφικού κυβερνητικού σχήματος.
Ακόμη και ο πορευόμενος, ως αναστενάρης πυροβάτης, στο επικοινωνιακό του ναρκοπέδιο, κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο τλήμων Δημήτρης Τζανακόπουλος το ομολογεί, ανοιχτά πλέον, ότι στις τελευταίες στιγμές του επιθανάτιου ρόγχου της, η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛική κυβέρνηση μειοψηφίας, σχεδιάζει να επιβιώσει με ψήφους… ανοχής, άλλοτε από τα ρετάλια των «ανεξάρτητων» και άλλοτε από τη δεξαμενή αυτών που αυτομολούν με προφανή υστεροβουλία, προς τον πλέον προσοδοφόρο πόλο έλξης, ακόμη και αντίπαλων παρατάξεων.
Και το τελευταίο εκρηκτικό πείραμα πολιτικής επιβίωσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η επαιτεία ή ορθότερα, η με κάθε θεμιτό ή ηθικά αθέμιτο τρόπο άγρα ψήφων, για τη σωτηρία της (α)Συμφωνίας-(νάρκης στα θεμέλια της βαλκανικής ενότητας), των Πρεσπών…
Η δραστήρια καγκελάριος φράου Μέρκελ, αναμένεται οσονούπω στην Αθήνα με κατεπείγουσα αποστολή της την δια παντός μέσου επικύρωση της (α)Συμφωνίας δυναμίτιδας των Πρεσπών. Όπως ήδη έχω επισημάνει και σε άρθρο μου της 28.12.18 στις «Γνώμες» του «Βήματος», η κυρία Μέρκελ οφείλει, από σεβασμό προς ένα ισότιμο και έντιμο κράτος-μέλος της ΕΕ, όπως η Ελλάδα, ν’ αποφύγει τόσο για την Αθήνα και τα Σκόπια, όσο και για την ήδη διαταραγμένη ενότητα στους κόλπους της ΕΕ, κάθε βεβιασμένη, γιατί όχι και επιπόλαιη κίνηση, που θα καθιστούσε τα Σκόπια, όχι προμαχώνα, αλλά στην ουσία παγίδα του αμυντικού-επιθετικού συμφώνου του βορειοατλαντικού ΝΑΤΟ (ή καλύτερα διαβάστε Πενταγώνου της Ουάσιγκτον).
Η γερμανίδα καγκελάριος πρωτίστως οφείλει να συμμορφωθεί εμπράκτως με την άποψη του γάλλου ομολόγου της Εμμανουέλ Μακρόν, για την έστω και με αδικαιολόγητες καθυστερήσεις αναγκαία εμπέδωση συστήματος πανευρωπαϊκής Ασφάλειας και Άμυνας. Το δυσίν κυρίοις δουλεύειν (ΝΑΤΟ-ΕΕ), όχι απλώς διασπά την ευρωπαϊκή ενότητα, αλλά και ευνοεί τη διαιώνιση του συστήματος μιας Ευρώπης με προνομιούχους και παρίες. Με πλούσιους παραγωγούς οπλικών συστημάτων και πενέστερους καταναλωτές τους, κυρίως του Ευρωπαϊκού νότου και της εγγύς Ανατολής.
Έτσι δεν είναι φράου Μέρκελ ;
